Από τα baby monitors στα apps - 3 γυναίκες μιλούν για την εξέλιξη της γονεϊκότητας

Ο κόσμος αλλάζει – και μαζί του, η μητρότητα. Από τα χρόνια που «το παιδί είναι καθρέφτης του γονιού» μέχρι την εποχή του TikTok parenting και της συναισθηματικής ασφάλειας, η γονεϊκότητα έχει μεταμορφωθεί, χωρίς όμως να πάψει να είναι περίπλοκη, απαιτητική και βαθιά προσωπική.

Τρεις γυναίκες, τρεις συντάκτριες, τρεις διαφορετικές γενιές ανοίγουμε έναν διάλογο για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη γονεϊκότητα: τι μας δυσκόλεψε, τι μας άλλαξε, τι μας φοβίζει και τι φανταζόμαστε για το μέλλον.

Η Νίκη Παπανικολάου, εκπρόσωπος της Gen X, έγινε μητέρα σε μια εποχή που η μητρότητα ήταν υπόθεση «της μαμάς». Την ίδια εποχή (2010) έγινε μητέρα και η Μαργαρίτα Νικολάου, Millennial. Εποχή που είχαν πάρει τα «πάνω» τους τα forums, τα parenting blogs και η multitasking καθημερινότητα. Την τρίτη φωνή φέρνει η Μαρία Στρούβαλη, Gen Z και συντάκτρια που δεν έχει ακόμα παιδιά, αλλά μεγαλώνει σε έναν κόσμο όπου η μητρότητα δεν θεωρείται αυτονόητη ούτε υποχρεωτική, αλλά μια συνειδητή επιλογή – με άλλες αγωνίες, άλλες προσδοκίες και νέες αξίες.

Μιλάμε για τη μητρότητα όπως την ξέρουμε, όπως τη ζούμε – και όπως τη φανταζόμαστε.

1. Πώς αντιλαμβανόσασταν τη γονεϊκότητα όταν ήσασταν παιδιά;

Gen X: Στα μάτια μου, παρότι οι γονείς μου δεν ήταν ποτέ αυστηροί, δεν θεωρούνταν "φίλοι". Υπήρχε συναισθηματική εγγύτητα αλλά εκφραζόταν με πιο έμμεσους τρόπους. Από την άλλη, δεν ένιωσα ποτέ να με πνίγει η υπερπροστατευτικότητά τους. Επέστρεφα μόνη μου από το σχολείο, έπαιζα για ώρες έξω και δεν υπήρχε η συνεχής επίβλεψη που παρατηρείται στις νεότερες γενιές γονέων. Η οικογένεια θεωρούνταν θεσμός με συγκεκριμένους ρόλους καθώς οι πατεράδες ήταν συχνά πιο αποστασιοποιημένοι ενώ οι μητέρες πιο δραστήριες στη φροντίδα. Κοιτώντας πίσω, αναγνωρίζω ότι άθελά τους ενίσχυσαν την ανεξαρτησία μου ενώ η συναισθηματική απόσταση που ίσως υπήρξε, γεφυρώθηκε με τα χρόνια.

Millennials: Ως παιδί η γονεϊκότητα μού φαινόταν αυστηρή, κάπως απόμακρη και γεμάτη κανόνες που συχνά δεν εξηγούνταν. Ήταν περισσότερο «κάν’ το επειδή το λέω», παρά «ας μιλήσουμε γιατί αυτό έχει σημασία». Ήξερα από τότε ότι, αν ποτέ γινόμουν μητέρα, δεν θα ήθελα να επαναλάβω τα ίδια μοτίβα. Θα ήθελα να ακούω το παιδί μου, να του εξηγώ, να του δίνω την ελευθερία που χρειάζεται (με όρια) και φυσικά να είμαι δίπλα του και όχι απέναντί του.

Gen Z: Όταν ήμουν μικρή, αντιλαμβανόμουν τη γονεϊκότητα ως κάτι αυστηρό, αλλά ταυτόχρονα βαθιά στοργικό. Έβλεπα την αγωνία των γονιών μου (boomers) να μας μεγαλώσουν σωστά και να αποφύγουν τα λάθη των δικών τους γονιών. Παρά την επικοινωνία και την εμπιστοσύνη που μας είχαν, έθεταν όρια και κανόνες – πολλές φορές χωρίς να τους εξηγούν με σαφήνεια – κυρίως από φόβο για τους κινδύνους που ίσως αντιμετωπίζαμε, ιδιαίτερα σε σχέση με την εγκληματικότητα και την τεχνολογία, την οποία δεν γνώριζαν τόσο καλά όσο εγώ και η αδερφή μου. Για μένα, η γονεικότητα σήμαινε αγάπη, προστασία, ανησυχία και μια συνεχή προσπάθεια να διατηρηθεί η ισορροπία ανάμεσα στους πολλαπλούς τους ρόλους και τις ταχύρρυθμες εξελίξεις γύρω μας.

Είμαι μια καλή αλλά και κακή μαμά κι αυτό με κάνει μια φυσιολογική μητέρα

2. Τι σας τρόμαξε/σας τρομάζει περισσότερο στο να γίνετε γονείς;

Gen Z: Παρόλο που δεν έχω ακόμα παιδιά, δεν θεωρώ τη γονεϊκότητα ως κάτι απλό. Αντίθετα, τη φαντάζομαι σαν ένα άγνωστο πεδίο μάχης, όπου καλείσαι να αγωνίζεσαι καθημερινά – όχι μόνο για το παιδί σου, αλλά και για τον εαυτό σου και τη σχέση με τον σύντροφό σου. Με αγχώνει το αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ σε όλα αυτά. Θα έχω την οικονομική δυνατότητα να το στηρίξω; Θα έχω χρόνο να είμαι ουσιαστικά παρούσα; Φοβάμαι μήπως δικά μου απωθημένα επηρεάσουν το παιδί. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι δε θα ήθελα να επαναλάβω τα ίδια λάθη που μπορεί να έκαναν οι δικοί μου γονείς. Θέλω να έχω την επιλογή να είμαι δίπλα του, να το βλέπω να μεγαλώνει όπως εκείνο θέλει, με ελευθερία και ασφάλεια.

Gen X: Αυτό που με τρόμαζε περισσότερο στο να γίνω γονιός, δεν ήταν οι ευθύνες ή όλα όσα συνεπάγεται η μητρότητα. Ήταν ο φόβος μήπως δεν μπορέσω να προετοιμάσω το παιδί μου για έναν κόσμο που δεν (ανα)γνωρίζω...

Η τεχνολογία τρέχει πιο γρήγορα απ’ ό,τι μπορώ να την προλάβω, οι αξίες αλλάζουν, η κοινωνία γίνεται όλο και πιο σύνθετη. Κι εγώ, ως μητέρα, φοβάμαι μήπως μεταφέρω στο παιδί μου τις ανασφάλειες της δικής μου εποχής, μήπως του ζητώ να ζήσει με κανόνες που ίσως δεν ισχύουν πια. Βέβαια, από την άλλη σκέφτομαι ότι το να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο, σε μαθαίνει να ξαναδείς τον κόσμο με νέα μάτια. Και αυτό, ίσως, είναι η απάντηση στον φόβο, να μεγαλώνεις μαζί με το παιδί σου, χωρίς να προσπαθείς να έχεις όλες τις απαντήσεις από πριν.

Millennials: Πριν γίνω μαμά, φοβόμουν πολύ το ενδεχόμενο να επαναλάβω τα λάθη των δικών μου γονιών. Ήταν σαν να κουβαλούσα ένα αόρατο βάρος, μια αγωνία ότι μπορεί να μην καταφέρω να φτιάξω μια διαφορετική, πιο υγιή οικογένεια για το παιδί μου. Ήθελα να του δώσω ό,τι εγώ δεν είχα.

Επίσης με τρομάζει ο κόσμος έξω – δεν είναι πια τόσο αθώος. Αλλάζει γρήγορα και πολλές φορές είναι σκληρός και απρόβλεπτος. Φοβάμαι τις παγίδες που μπορεί να συναντήσει η κόρη μου: το bullying , την πίεση από τα social media, την απομόνωση.

Όσο περνάει ο καιρός, καταλαβαίνω ότι ο μεγαλύτερος φόβος μου δεν είναι να τη φυλάξω από κάθε κίνδυνο – αυτό δεν γίνεται. Ο φόβος μου είναι μήπως δεν είμαι εκεί για εκείνη με όλη μου την καρδιά, να της δείξω ότι, ό,τι κι αν γίνει, δεν είναι μόνη της.

3. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές στον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σήμερα;

Gen X: Όταν σκέφτομαι πώς με μεγάλωσαν οι γονείς μου και πώς μεγαλώνω εγώ τον γιο μου σήμερα, διαπιστώνω πόσο τεράστιες είναι οι διαφορές. Ήμουν ελεύθερη να παίζω έξω μέχρι να νυχτώσει, χωρίς κινητό, χωρίς GPS, χωρίς συνεχές "πού είσαι;".
Σήμερα, εμείς – η Gen X - μεγαλώνουμε παιδιά με πιο πολλή γνώση, αλλά και πιο πολύ άγχος. Διαβάζουμε άρθρα, ακούμε ειδικούς, προσπαθούμε να κάνουμε το «σωστό» κι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά είναι πως εμείς παλεύουμε καθημερινά να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στο να είμαστε παρόντες χωρίς να γινόμαστε ασφυκτικοί κι αυτό στην πράξη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο.

Millennials: Τα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν με απίστευτα ερεθίσματα και ταχύτητα. Όταν ήμουν εγώ παιδί, υπήρχε περισσότερη ανεμελιά, ελευθερία – αλλά και λιγότερη πληροφόρηση. Τώρα, προσπαθούμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, να μιλάμε ανοιχτά μαζί τους, και να τα ακούμε. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να τα προστατέψουμε από έναν κόσμο γεμάτο ψηφιακούς κινδύνους και κοινωνική πίεση. Νιώθω σαν να τρέχω «κατοστάρι γονεϊκότητας» κάθε μέρα.

Gen Z: Οι γονείς μου με μεγάλωσαν με σταθερότητα, πειθαρχία και με αγάπη. Δεν υπήρχε πολύ χώρος για ερωτήσεις ή εκφράσεις συναισθημάτων - τα πράγματα ήταν «έτσι, γιατί έτσι». Ως Gen Z, όμως, θέλω να μεγαλώσω το παιδί μου με περισσότερη συναισθηματική παρουσία. Να το ακούω, να εξηγώ, να καλλιεργήσω την ενσυναίσθηση και τη σκέψη πίσω από κάθε «γιατί». Μέσα σ’ έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, θέλω να διατηρήσω αυτή τη σταθερότητα για το παιδί μου, αλλά και την ελευθερία να είναι ο εαυτός του.

Η μόνη συμβουλή γονεϊκότητας που πρέπει να σταματήσεις αμέσως να ακολουθείς

4. Τι ρόλο παίζει η τεχνολογία στη γονεϊκότητα;

Gen X: Μέχρι και τα 20 μου δεν υπήρχε ίντερνετ, κινητό, social media. Η τεχνολογία μπήκε στη ζωή μου σταδιακά ενώ το παιδί μου τη θεωρεί δεδομένη ( το λες και χάσμα).

Από τη μία, με βοηθά να ενημερώνομαι, να επικοινωνώ, να βρίσκω απαντήσεις σε απορίες που οι δικοί μου γονείς απλώς... αυτοσχεδίαζαν. Από την άλλη, όμως, με φέρνει αντιμέτωπη με νέους φόβους: οθόνες, εξάρτηση, αποξένωση. Προσπαθώ να θέσω όρια, να δώσω το παράδειγμα, αλλά η τεχνολογία είναι παντού - ακόμα και σε μένα. Το ζητούμενο λοιπόν να μάθει την αξιοποιεί σωστά χωρίς να υιοθετεί χωρίς κρίση ό,τι βλέπει και διαβάζει στο διαδίκτυο.

Millennials: Διπλό ρόλο. Από τη μία, είναι εργαλείο – επικοινωνίας, ενημέρωσης, υποστήριξης. Από την άλλη, είναι απειλή. Η υπερβολική χρήση κινητών, τα social media, τα games – όλα αυτά μπορούν να απομονώσουν τα παιδιά και να τα εκθέσουν σε τοξικές επιρροές. Εγώ προσπαθώ να θέτω όρια - κάποιες φορές χωρίς επιτυχία. Όμως η τεχνολογία είναι και θα παραμείνει εδώ... οπότε τα παιδιά (και η κόρη μου μαζί) θα πρέπει να μάθουν να τη διαχειρίζονται.

Gen Z: Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, είμαστε η πρώτη γενιά που δε θυμάται τον κόσμο χωρίς ίντερνετ και social media. Επομένως, για εμάς η τεχνολογία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γονεϊκότητας. Δεν είναι απλώς εργαλείο, είναι και «συνοδοιπόρος» στην καθημερινότητά μας. Μεγαλώσαμε με οθόνες και αμέτρητες πληροφορίες, οπότε ξέρουμε καλά τόσο τις δυνατότητες όσο και τους κινδύνους της τεχνολογίας. Από τη μία, τη χρησιμοποιούμε για να ενημερωθούμε, να πάρουμε ιδέες, να μάθουμε από ειδικούς ή να βρούμε κοινότητες γονέων που μοιράζονται παρόμοιες εμπειρίες. Από την άλλη, παλεύουμε καθημερινά να βάλουμε όρια, τόσο σε εμάς όσο και στα παιδιά. Θα ήθελα το παιδί μου να είναι «ψηφιακά έξυπνο», να έχει κριτική σκέψη, αλλά και να μπορεί να αποσυνδεθεί χωρίς να νιώθει χαμένο. Η πρόκληση είναι μεγάλη: πρέπει να μεγαλώνεις παιδιά στον ψηφιακό κόσμο, χωρίς να τους στερείς την επαφή με τον πραγματικό.

O σιωπηλός αγώνας της μητρότητας

5. Υπάρχει «σωστός» τρόπος να είσαι γονιός;

Gen X: Μεγάλωσα στα '80s. Όταν έπεφτες και μάτωνες, σου έλεγαν «σήκω δεν έπαθες κάτι». Δεν υπήρχαν manuals για γονείς, μόνο το ένστικτο και φυσικά ότι έκαναν και οι υπόλοιποι. Τώρα που είμαι εγώ μητέρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ ( υπάρχει ενημέρωση, ειδικοί, ακόμα και σχολές γονέων). Κάπου ανάμεσα στην ανάγκη να κάνω το καλύτερο δυνατό και τη φωνή της μάνας μου που αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου «θα καταλάβεις όταν γίνεις γονιός» , συνειδητοποίησα ότι : δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτά σωστός τρόπος. Υπάρχει ο ειλικρινής τρόπος. Το να ζητάς συγγνώμη όταν ξεφεύγεις. Το να ακούς αντί να διατάζεις. Το να δίνεις χώρο αλλά και σταθερότητα. Και ναι, μερικές φορές να λες απλά "δεν ξέρω". Και όπως πολλές φορές συνηθίζουμε να λέμε, τα παιδιά δεν χρειάζονται τέλειους γονείς, χρειάζονται γονείς που είναι παρόντες.

Millennials: Όχι, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή ούτε εγχειρίδιο για να ακολουθήσεις. Υπάρχει το παιδί σου και η σχέση σας. Για μένα, σημασία έχει η ειλικρίνεια, η συνέπεια, η κατανόηση. Κρατάω κάποια πράγματα, πιο παραδοσιακά– όπως την αξία του σεβασμού, της πίστης και της πειθαρχίας. Αλλά απορρίπτω την αυστηρότητα που υπήρχε παλαιότερα. Προτιμώ να εξηγώ, να συζητάω μαζί της και να χτίζω εμπιστοσύνη.

Τι κρατάω και τι όχι; Κρατάω την ανάγκη να είμαι παρούσα, να ακούω, να καθοδηγώ.
Απορρίπτω τις ενοχές, τη χειραγώγηση και την απόλυτη εξουσία. Δεν είμαι τέλεια – το λέω στην κόρη μου. Κάνω λάθη και το αναγνωρίζω. Αυτό κι αν είναι μάθημα για εκείνη.

Gen Z: Δεν πιστεύουμε πια ότι υπάρχει ένας «σωστός» τρόπος να είσαι γονιός και αυτό μάλλον είναι λυτρωτικό. Έχουμε μεγαλώσει βλέποντας διαφορετικά πρότυπα οικογενειών, ποικιλομορφία σε ταυτότητες, ρόλους, αξίες. Ξέρουμε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε γονιός παλεύει με τις δικές του αλήθειες, φόβους και ελπίδες. Αν κάτι θεωρούμε «σωστό», είναι το να είσαι παρών ως γονιός, να λες την αλήθεια σου και να είσαι συνεπείς στις υποχρεώσεις σου. Να μπορείς να ζητάς συγγνώμη, να μαθαίνεις μαζί με το παιδί σου, να δημιουργείς χώρο για συναισθήματα. Δεν ψάχνουμε πια την τελειότητα — ψάχνουμε σύνδεση, αυθεντικότητα και ένα περιβάλλον όπου το παιδί νιώθει ασφαλές και αποδεκτό γι’ αυτό που είναι.

Δεν είμαι η μαμά που είχα φανταστεί αλλά είμαι αυτή που είχαν ανάγκη τα παιδιά μου

6. Καριέρα και μητρότητα: Μπορούν να συνυπάρχουν;

Gen X: Ναι, προφανώς και μπορούν να συνυπάρχουν. Το ερώτημα είναι με τι κόστος αλλά και πώς να κρατήσεις τις ισορροπίες. Τι διαπίστωσα, τα τελευταία χρόνια;
Καριέρα και μητρότητα μπορούν να συνυπάρχουν αλλά όχι με τον τρόπο που διαφήμιζαν (και σε ένα βαθμό συνεχίζουν και σήμερα) ή μας έλεγαν. Χρειάζονται προσαρμογές, επιλογές και –πάνω απ’ όλα– υποστήριξη, είτε από τον σύντροφο, είτε από την κοινωνία, είτε από εμάς τις ίδιες.

Δεν νιώθω λιγότερο καλή στη δουλειά μου επειδή φεύγω νωρίτερα για μια σχολική γιορτή. Ούτε νιώθω λιγότερο καλή μητέρα επειδή χρειάστηκε πολλές φορές να δουλεύω αργά από το σπίτι. Μπορεί η ισορροπία που βρήκα να μην είναι τέλεια αλλά λειτουργεί κι αυτό μου αρκεί.

Millennials: Ναι, μπορούν να συνυπάρχουν – με κόπο, αλλά μπορούν. Εμείς, ως Millennial μαμάδες, μεγαλώσαμε με το «αν βάλεις κάτι στο μυαλό σου μπορείς να το καταφέρεις» και προσπαθούμε να το εφαρμόσουμε. Αλλά η αλήθεια είναι πως κάτι πάντα θα πιεστεί – ο ύπνος μας, ο εαυτός μας, ο χρόνος με το παιδί (ή παιδιά) μας. Το θέμα είναι να είμαστε εκεί ουσιαστικά όταν είμαστε – όχι απλώς να τσεκάρουμε κουτάκια. Να μοιράζουμε και να λογαριάζουμε τον χρόνο μας. Να κάνουμε το σωστό στη δουλειά μας και ό,τι είναι σωστό για το σπίτι μας, το παιδί μας και κατ' επέκταση την οικογένειά μας.

Η κοινωνία και τα social media έχουν απαιτήσεις – να είσαι τέλεια μαμά, πετυχημένη επαγγελματίας, όμορφη και ισορροπημένη. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Οι περισσότερες μαμάδες είμαστε κουρασμένες, γεμάτες ενοχές, αλλά το παλεύουμε. Δεν γίνεται αλλιώς.

Gen Z: Μεγαλώσαμε με το μήνυμα ότι μπορούμε να τα έχουμε όλα: επαγγελματική επιτυχία, οικονομική ανεξαρτησία, προσωπική εξέλιξη και, ταυτόχρονα, μια ζεστή, ουσιαστική σχέση με τα παιδιά μας. Στην πράξη, όμως, αυτό αποδεικνύεται εξαντλητικό - κάποιες φορές ακόμα και ψυχικά ανέφικτο. Κι όμως, δεν σημαίνει πως πρέπει να τα παρατήσουμε. Αν είχα παιδιά, αυτό που θα επεδίωκα θα ήταν η ισορροπία ανάμεσα στην καριέρα και την οικογένεια. Θα διεκδικούσα ευελιξία, στήριξη από το κράτος, και κυρίως μια ισότιμη σχέση με τον σύντροφό μου. Δεν βλέπω τη μητρότητα ως εμπόδιο. Αντιθέτως, τη θεωρώ πηγή δύναμης, μια εμπειρία που μπορεί να σε μεταμορφώσει και να σε εξελίξει.

Έρευνα: Οι γονείς της Gen Z λένε «όχι» στα παραμύθια πριν τον ύπνο

7. Πώς μιλάμε στα παιδιά μας (ή θα θέλαμε να μιλάμε);

Gen X: Στη γενιά μου μεγαλώσαμε σε έναν κόσμο που δεν ήταν πάντα εύκολο να εκφραστούμε. Γι΄αυτό, όταν ο γιος μου ήταν ακόμα μικρός, τον παρότρυνα να μιλάει ανοιχτά, χωρίς φόβο ή ντροπή. Ήθελα να ξέρει ότι μπορεί να πει ό,τι νιώθει, χωρίς κριτική ή θυμό. Για τα δύσκολα θέματα - όπως η σεξουαλικότητα, τα όρια, ή τα λάθη - μιλάμε με ειλικρίνεια (δεν σημαίνει ότι πάντα λειτουργεί). Ωστόσο γνωρίζει, ότι είμαι εκεί για ό,τι χρειαστεί.

Millennials: Εγώ με την κόρη μου μιλάω ανοιχτά και χωρίς υπεκφυγές. Για το σώμα της, τις σχέσεις, τις απογοητεύσεις, τα άγχη της. Δεν ωραιοποιώ, δεν κρύβομαι πίσω από «όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις». Θέλω να με εμπιστεύεται. Και πάνω απ’ όλα, θέλω να νιώθει ότι έχει τη δική της φωνή – και ότι εγώ είμαι εδώ για να την ακούω.

Gen Z: Θα ήθελα να μπορώ να μιλάω στα παιδιά μου ανοιχτά για οποιοδήποτε θέμα. Για τη ψυχική υγεία, για τις σχέσεις, για το τι σημαίνει να σέβεσαι και να σ’ αγαπούν. Μεγαλώσαμε σε μια εποχή που αυτά τα θέματα ήταν είτε ταμπού είτε απλώς αγνοημένα. Εμείς πρέπει να «σπάσουμε» αυτή τη σιωπή. Θέλω να ξέρουν ότι είναι εντάξει να μην είναι πάντα καλά, ότι μπορούν να ζητούν βοήθεια, να λένε «όχι», να εκφράζουν αυτό που νιώθουν. Δεν θέλω να τους μαθαίνω απλώς πώς να ζουν «σωστά», αλλά πώς να ζουν αληθινά - με επίγνωση, σεβασμό και αυτογνωσία.

Οι millennials επικρίνονται για το gentle parenting - Μήπως όμως δικαιώνονται από την επιλογή τους;

8. Τι θα αλλάζατε αν ξεκινούσατε από την αρχή;

Gen X: Υποθέτω θα ήμουν πιο ήρεμη με τα «πρέπει» και τα «μη». Θα έδινα μεγαλύτερη σημασία στην καθημερινότητα και λιγότερο στο άγχος για το μέλλον. Επίσης, θα φρόντιζα περισσότερο τον εαυτό μου, γιατί ξέρω τώρα πως μόνο αν είμαι καλά εγώ, θα είναι καλά και οι γύρω μου. Όμως, επειδή όλα αυτά είναι πράγματα που τα διαπιστώνεις εκ των υστέρων, το πιθανότερο είναι πώς θα έκανα τα πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Millennials: Η αλήθεια είναι πως δεν θα άλλαζα κάτι μεγάλο. Έκανα πάντα ό,τι καλύτερο μπορούσα με την αγάπη και τη γνώση που είχα τη δεδομένη στιγμή. Αν κάτι θα άλλαζα, ίσως να ήμουν λίγο πιο ξεκάθαρη στη διαχείριση των ορίων, ειδικά με τη χρήση του κινητού. Ίσως να μην το άφηνα τόσο ελεύθερα στην αρχή, πριν καλά καλά προλάβουμε να χτίσουμε τις ισορροπίες μας.

Και κάτι ακόμη… θα έκανα περισσότερα πράγματα μαζί της εκτός σπιτιού. Παιχνίδι, βόλτες, αυθόρμητες στιγμές – όπως τότε που εγώ έπαιζα στις αλάνες και δεν με ένοιαζε τίποτα. Θέλω να έχει κι εκείνη αναμνήσεις γεμάτες ζωή και ανεμελιά, όπως εγώ που μεγάλωσα στην επαρχεία, όχι μόνο από οθόνες και προγράμματα.

Αλλά μωρέ... ξέρετε κάτι; Δεν ψάχνω την τελειότητα. Αν κάτι με έχει μάθει η μητρότητα, είναι ότι χτίζεται μέρα με τη μέρα.

«Gen Z VS Millennial» - To viral TikTok trend που αξίζει να δοκιμάσετε με τα παιδιά σας

Gen Z: Ως μελλοντικός γονιός, θα ήθελα να έχω πιο ξεκάθαρες προθέσεις από την αρχή - όχι να ψάχνω την «τέλεια» γονεϊκότητα, αλλά να εστιάζω στην αυθεντικότητα και την ευελιξία. Θα προσπαθούσα να καλλιεργήσω από νωρίς μια σχέση βασισμένη στον ανοιχτό διάλογο και την ενσυναίσθηση, να μην φοβάμαι να μιλάω ανοιχτά για δύσκολα θέματα όπως η ψυχική υγεία και τα όρια. Θα ήθελα να δώσω χώρο και στα δικά μου συναισθήματα, να μην νιώθω πως πρέπει να είμαι πάντα «τέλεια» ή να έχω όλες τις απαντήσεις. Θα έδινα μεγάλη σημασία στην ψηφιακή νοημοσύνη, ώστε να μπορώ να στηρίξω το παιδί μου σε έναν κόσμο που είναι γεμάτος από ερεθίσματα και προκλήσεις. Και πάνω απ’ όλα, θα ήθελα να μαθαίνω κι εγώ μαζί του - να μεγαλώνουμε μαζί, με σεβασμό, υπομονή και αγάπη, ξέροντας πως κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.

Κάθε γενιά κουβαλά τη δική της αλήθεια για τη μητρότητα . Άλλοτε μεγαλώναμε με κανόνες και βεβαιότητες, άλλοτε με αναζητήσεις και ερωτηματικά. Σήμερα, η γονεϊκότητα δεν έχει μία μόνο μορφή – είναι μια δυναμική εμπειρία που εξελίσσεται μαζί με εμάς, τα παιδιά μας και τον κόσμο γύρω μας. Αυτό που κάποτε θεωρούταν «σωστό», μπορεί σήμερα να μοιάζει ξένο. Και αυτό που κάποτε ήταν αυτονόητο, τώρα ξαναμπαίνει στο μικροσκόπιο της σκέψης και του διαλόγου.

Να μιλήσουμε για το υπερτιμημένο me time της μάνας τώρα που τελειώνουν τα σχολεία;

Κι αν κάτι ενώνει τις τρεις μας, πέρα από τις διαφορές ηλικίας και εμπειριών, είναι η ανάγκη για αυθεντική επαφή, για συναισθηματική παρουσία, για ειλικρινή διάλογο με τα παιδιά μας – και με τον εαυτό μας. Δεν ψάχνουμε πια να γίνουμε «τέλειες» μαμάδες. Θέλουμε να είμαστε αρκετές. Παρούσες. Ανθρώπινες.

Ίσως τελικά η μητρότητα δεν έχει να κάνει μόνο με το πώς μεγαλώνεις ένα παιδί, αλλά και με το πώς ξαναμαθαίνεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτό. Κι αυτή είναι μια πρόκληση που αξίζει να τη ζούμε, κάθε εποχή, σε κάθε γενιά.

Gen Beta: Όσα πρέπει να ξέρετε για τη νέα γενιά που ξεκινά με τα μωρά του 2025