Τελικά, χρειάζεται οι γονείς να έχουμε «ενιαίο μέτωπο» απέναντι στο παιδί;

Ένα ερώτημα που διχάζει, φορτίζει και συχνά γεννά ενοχές.

Αθηνά Τσέλλου
Τελικά, χρειάζεται οι γονείς να έχουμε «ενιαίο μέτωπο» απέναντι στο παιδί;
Bigstock

Με αφορμή τις διακοπές των εορτών και δεδομένου ότι περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας, έρχονται συχνά στην επιφάνεια ερωτήματα που στην καθημερινότητα μένουν στο περιθώριο. Στιγμές περισσότερης εγγύτητας, αλλά και περισσότερης έντασης. Και ένα από τα ερωτήματα που διχάζει πολλούς γονείς είναι το εξής: χρειάζεται τελικά να έχουμε «ενιαίο μέτωπο» απέναντι στο παιδί;

Η χαρά της γονεϊκότητας κρύβεται στις μικρές στιγμές - Το λένε και οι ειδικοί

Από τη μία, υπάρχει ο φόβος: «αν διαφωνήσουμε μπροστά στο παιδί, θα το μπερδέψουμε». Πράγματι, όταν το παιδί βρεθεί ανάμεσα σε δύο αντικρουόμενες θέσεις, συχνά δημιουργούνται τριγωνικές σχέσεις. Το παιδί αγαπά και τους δύο γονείς. Όταν νιώθει ότι πρέπει να «διαλέξει πλευρά», ακόμη κι αν στο παρόν φαίνεται να ικανοποιείται επειδή κάποιος το υποστηρίζει, εσωτερικά διχάζεται. Μαθαίνει να προσαρμόζεται, να χειρίζεται, να κρύβει κομμάτια του εαυτού του — μοτίβα που συχνά το ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή, επηρεάζοντας τις σχέσεις και την αίσθηση ασφάλειας.

xristougenniatiko-pneuma-oikogeneia.jpg

5 καθημερινές συνήθειες για να γίνετε ο γονιός που χρειάζεται το παιδί σας

Από την άλλη όμως, υπάρχει και η πραγματικότητα: είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Με διαφορετικές εμπειρίες, όρια, αξίες και αντοχές. Η αυθεντικότητα στη γονεϊκότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία. Όπως επισημαίνει και η Becky Kennedy, το παιδί δεν χρειάζεται τέλειους, ταυτόσημους γονείς· χρειάζεται συναισθηματικά ώριμους ενήλικες που αντέχουν τη διαφωνία χωρίς να διαλύεται η σχέση ή να απειλείται η σύνδεση.

Το κλειδί, λοιπόν, δεν είναι να μην διαφωνούμε ποτέ. Είναι πότε και πώς.
Ιδανικά, οι διαφορές μας λύνονται χωρίς την παρουσία του παιδιού. Μέσα από ανοιχτό, ώριμο διάλογο, όπου πρώτα ευθυγραμμιζόμαστε μεταξύ μας ως γονείς και μετά επικοινωνούμε τη συμφωνία μας με σαφήνεια. Η συμμαχία ξεκινά πάντα ανάμεσα στους γονείς και όχι μέσα από το παιδί. Όταν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, δεν χρειάζεται να το δούμε ως αποτυχία. Μπορεί να γίνει μια πολύτιμη στιγμή σύνδεσης, όπου το παιδί βλέπει ότι οι ενήλικες μπορούν να έχουν διαφορετικές απόψεις και παρ’ όλα αυτά να παραμένουν ασφαλείς, ήρεμοι και σε σχέση. Όχι για να κερδίσει κάποιος τη συζήτηση, αλλά για να ακουστούν όλοι. Έτσι, το παιδί μαθαίνει ότι η διαφωνία δεν απειλεί τη σχέση και ότι η αγάπη δεν αποσύρεται όταν τα πράγματα δεν είναι ίδια για όλους.

Πώς οι μικρές καθημερινές στιγμές φέρνουν την ευτυχία στους γονείς;

xristougenna-oikogeneiakes-stigmes.jpg

Παράλληλα, είναι υγιές να ξεκαθαρίζουμε ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι σχέσης: με τη μαμά μπορεί να πηγαίνουμε για ψώνια ή σινεμά, με τον μπαμπά στο πάρκο ή στα καρτ. Η διαφορετικότητα δεν απειλεί τη σταθερότητα όταν υπάρχει συνέπεια και συναισθηματική ασφάλεια.

9 σημάδια ότι είσαι πολύ σκληρός με το παιδί σου, σύμφωνα με ψυχολόγους

Όπως τονίζει και ο Gabor Maté, το παιδί δεν χρειάζεται έλεγχο — χρειάζεται σύνδεση. Και η σύνδεση χτίζεται όταν οι γονείς είναι ευθυγραμμισμένοι, ανοιχτοί και συναισθηματικά παρόντες. Όχι τέλειοι απλά αληθινοί.

Αθηνά Τσέλλου
Coach for Growth
email: coachingbyathina@gmail.com

DPG Network
© 2012-2025 Mothersblog.gr - All rights reserved