Αν ακούσατε αυτές τις 7 φράσεις, μεγαλώσατε με μια οικογένεια που δεν σας στήριξε συναισθηματικά

Θυμάστε όταν σας έλεγε μαμά σας να φάτε τα λαχανικά ή να μην παίζετε με το φαγητό σας; Ως παιδί, αυτές οι φράσεις σας φαίνονταν τόσο συνηθισμένες.

Αλλά τι θα γινόταν αν αυτά που ακούγατε υποδήλωναν συναισθηματική αποστασιοποίηση; Δεν μιλάμε για κάποιο περιστασιακό λάθος των γονιών. Αναφερόμαστε σε φράσεις που επαναλαμβάνονταν συστηματικά – λόγια που ίσως άθελά τους δημιούργησαν συναισθηματικά τραύματα στην παιδική σας ηλικία.

Αυτό είναι δύσκολο να το αναγνωρίσετε.

Γιατί αυτές οι φράσεις μπορεί να φαίνονται αθώες, αλλά στην πραγματικότητα είναι ενδείξεις έλλειψης συναισθηματικής υποστήριξης. Κι αν δεν είστε σε θέση να τις αντιληφθείτε, μπορεί εύκολα να τις αγνοήσετε.

Αν ακούσατε αυτές τις 7 φράσεις, μεγαλώσατε από ανθρώπους που δεν ήταν έτοιμοι να γίνουν γονείς

Ας τις δούμε λοιπόν μία προς μία.

«Σταμάτα να κλαις, δεν είναι τίποτα»

Πόσες φορές έχετε ακούσει τη συγκεκριμένη φράση; Όταν ένα παιδί ακούει ότι πρέπει να καταπνίξει τα συναισθήματά του, το μήνυμα που λαμβάνει είναι ότι τα αισθήματά του δεν έχουν αξία. Και αυτό μπορεί να έχει συνέπειες αργότερα στη ζωή – δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων, χαμηλή αυτοεκτίμηση, και συναισθηματική ματαίωση.

Οι γονείς που έχουν τις πιο στενές σχέσεις με τα ενήλικα παιδιά τους κάνουν 7 πράγματα από νωρίς

«Γιατί το λέω εγώ»

Αυτή η φράση κι αν ξυπνά αναμνήσεις. Είναι μια έκφραση ελέγχου, που ακυρώνει την περιέργεια και την ανάγκη κατανόησης του παιδιού. Σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, οι ερωτήσεις ενθαρρύνονται. Μπορεί να υπάρχουν όρια, αλλά ο διάλογος και η εξήγηση χτίζουν εμπιστοσύνη και σεβασμό.

«Είσαι ίδιος/ίδια με τον/την...»

Φανταστείτε να είστε 10 χρονών, να προσπαθείτε να βρείτε τον εαυτό σας, και να σας συγκρίνουν με έναν «προβληματικό» συγγενή. Αυτό συμβαίνει όταν ένα παιδί «βαφτίζεται» με τα χαρακτηριστικά κάποιου άλλου, ιδίως αν αυτά φέρουν αρνητική χροιά στην οικογένεια. Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Οι συγκρίσεις το περιορίζουν, ενώ η αναγνώριση της ατομικότητάς του του δίνει χώρο να αναπτυχθεί.

Παιδιά και συναισθήματα: Πώς να ενθαρρύνετε την έκφραση και την κατανόησή τους

«Μην είσαι τόσο ευαίσθητος/η»

Από τη μία υπονοεί ενδυνάμωση. Από την άλλη, ακυρώνει τα συναισθήματα του παιδιού. Μεγαλώνοντας με αυτή τη φράση, μπορεί να νιώθετε πως κάτι πάει στραβά με εσάς. Ότι είστε υπερβολικός/ή, πολύ ευάλωτος/η. Η ευαισθησία δεν είναι αδυναμία – είναι δύναμη. Είναι ενσυναίσθηση, κατανόηση, συναισθηματική ωριμότητα. Και αξίζει να την αγκαλιάσετε, όχι να την απορρίψετε.

«Να ήσουν σαν τον αδερφό/την αδερφή σου»

Η κλασική σύγκριση μεταξύ αδερφών.Μπορεί να αφορά τους βαθμούς, τα αθλήματα, ή ακόμα και την κοινωνικότητα. Αλλά είναι πάντοτε επιβλαβής. Δημιουργεί ανταγωνισμό και θίγει την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Κάθε παιδί έχει διαφορετικά ταλέντα και ρυθμούς ανάπτυξης. Η αποδοχή και η επιβράβευση αυτής της μοναδικότητας είναι το θεμέλιο της υγιούς σχέσης γονέα-παιδιού.

«Τα κάνω όλα για σένα κι εσύ έτσι μου το ανταποδίδεις;»

Φράση φορτωμένη με ενοχή και απογοήτευση. Μετατρέπει τη φροντίδα σε "συναλλαγή", σαν να πρέπει το παιδί να ξεπληρώσει τη γονεϊκή αγάπη. Αλλά η αλήθεια είναι πως τα παιδιά δεν χρωστάνε τίποτα. Οι γονείς επέλεξαν να φέρουν παιδιά στον κόσμο – άρα είναι δική τους ευθύνη να τα αγαπούν και να τα φροντίζουν χωρίς όρους.

Η μία φράση που δεν πρέπει ποτέ να πείτε στα παιδιά σας, σύμφωνα με εκπαιδευτικό

«Όλο προβλήματα δημιουργείς»

Αυτή η φράση στιγματίζει. Δεν μιλάμε για τη συμπεριφορά, αλλά για την ταυτότητα του παιδιού. Το παιδί δεν κάνει λάθος – είναι το λάθος. Κι όμως, κανένα παιδί δεν είναι "προβληματικό". Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη καθοδήγησης και κατανόησης, όχι ετικέτες.

^{με πληροφορίες από το geediting.com}