«Μην γκουγκλάρεις»: Το πιο σκληρό μάθημα που πήρα στην εγκυμοσύνη μου

Ήταν μια μέρα που περίμενα να είναι ρουτίνα. Ένας ακόμα υπέρηχος, μια ακόμα φωτογραφία του μωρού μου. Μπήκα στο ιατρείο κουρασμένη από τον ατελείωτο κνησμό που με βασάνιζε εβδομάδες, αλλά με την ελπίδα πως θα έπαιρνα ένα φάρμακο και όλα θα έφτιαχναν.

Όμως, η τεχνολόγος που μέχρι πριν λίγο μιλούσε για κεραμικά και ταξίδια με βαν, ξαφνικά σώπασε. Η σιωπή της ήταν πιο δυνατή από κάθε λέξη. Έσφιξε τον ανιχνευτή στην κοιλιά μου και τραβούσε φωτογραφίες, χωρίς να μου εξηγεί τίποτα.

Μαμά σε πανικό: Όταν οι χαμένες κλήσεις των παιδιών προκαλούν καρδιοχτύπι … για το τίποτα

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. «Είναι καλά το μωρό;» τόλμησα να ρωτήσω.

«Λίγο υγρό», απάντησε αόριστα. Κι ύστερα εκείνη η φράση που καμία μέλλουσα μαμά δεν θέλει να ακούσει: «Θα φωνάξω τον γιατρό.»

Λίγα λεπτά αργότερα, η ειδικός μου εξήγησε πως το μωρό είχε υγρό γύρω από ζωτικά όργανα, πιθανό σημάδι υδροψίας. Και μετά μου είπε: «Σε παρακαλώ, μην το γκουγκλάρεις.»

Φυσικά, και το έκανα.

Στο κινητό, μέσα σε λίγα λεπτά, διάβαζα για χαμηλά ποσοστά επιβίωσης, για στατιστικές που μου έκοβαν την ανάσα. Το μυαλό μου έφτιαχνε σενάρια τρόμου. Έκλαιγα κρυμμένη στο μπάνιο, νιώθοντας πως το σώμα μου πρόδιδε όχι μόνο εμένα, αλλά και το μωρό μου.

Αυτή είναι η ρουτίνα του 9 μηνών γιου μου

Μέρες γεμάτες αγωνία

Ακολούθησαν εξετάσεις, αμνιοπαρακέντηση, επισκέψεις σε γιατρούς που προσπαθούσαν να βρουν αιτία. Κάθε εβδομάδα κι ένας νέος υπέρηχος , κάθε εβδομάδα το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι. Μερικές φορές ακούγαμε κάτι θετικό — λιγότερο υγρό στην καρδιά — κι εκείνες τις στιγμές πιανόμασταν από την ελπίδα σαν να ήταν σωσίβιο.

Κι όμως, ξανακύλησα. Ξαναέψαξα στο Google. Και βούλιαξα ξανά στον πανικό.

Η ανατροπή που δεν περίμενα

Στην 36η εβδομάδα, ένας άλλος γιατρός κοίταξε τον υπέρηχο και μου είπε: «Το υγρό υποχωρεί. Μάλλον πρόκειται για έναν ιό.» Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να έπεσε από πάνω μου ένα βάρος τόνων.

Κι όταν τελικά γέννησα ένα υγιές αγοράκι, η λέξη «υδροψία» έσβησε από τον χάρτη μας. Το κλάμα του μωρού μου ήταν η πιο γλυκιά απόδειξη ότι το σκοτάδι είχε φύγει.

Η εξομολόγηση μιας μαμάς που δεν αντέχει το καλοκαίρι

Τι θα έκανα διαφορετικά

Αν γυρνούσα πίσω, δε θα έψαχνα στο διαδίκτυο. Θα ζητούσα καθαρές εξηγήσεις από τους γιατρούς, ίσως και μια δεύτερη γνώμη. Το Google δεν γνώριζε την ιστορία μας — μόνο οι ειδικοί μπορούσαν να μου μιλήσουν για το δικό μας παιδί .

Αν και εσύ βρεθείς σε ανάλογη θέση, θέλω να ξέρεις κάτι: δεν είσαι μόνη. Η αγωνία είναι αβάσταχτη, αλλά μην αφήσεις μια αναζήτηση να σε πνίξει. Μίλα, ζήτα στήριξη, κράτα ελπίδα.

Πώς μια μικρή αλλαγή στην ώρα ύπνου του παιδιού μας έκανε το καλοκαίρι πιο ευχάριστο

Και να θυμάσαι: είμαστε πολύ πιο δυνατές απ’ όσο φανταζόμαστε.

^{Πηγή: scarymommy.com}