Μακάρι τα παιδιά μου να ζούσαν έστω ένα καλοκαίρι όπως τα δικά μας στα ’80s

Όταν ήμουν παιδί, το καλοκαίρι δεν είχε φοίνικες, στρώματα θαλάσσης και smoothies με φρούτα του πάθους. Είχε βροχή και γκρι. Είχε μαγιό που κολλούσαν στο δέρμα και τρέμουλο κάτω από την πετσέτα μετά από βουτιά στη θάλασσα – την καφετιά, παγωμένη Ιρλανδική θάλασσα. Είχαμε «διακοπές στο σπίτι» – πολύ πριν γίνουν μόδα.

Και τώρα; Τα παιδιά μου παραπονιούνται γιατί το WiFi στην Ισπανία «σέρνεται».

Είπαμε όλοι κάποτε: «Θα δώσω στα παιδιά μου όσα εγώ δεν είχα». Τις διακοπές, τον ήλιο, την ξεγνοιασιά. Και το κάναμε.
Ξεχάσαμε όμως κάτι βασικό: δεν μπορούν να εκτιμήσουν αυτά που ποτέ δεν τους έλειψαν.

«Προσωπικός χώρος; Δεν ξέρω τι σημαίνει» - Το βίντεο μιας μαμάς που έγινε viral στο TikTok

«Κοιτάξτε, παιδιά! Η Μεσόγειος!»

Όταν φτάνουμε σε ένα μέρος ζεστό, φωτεινό, εξωτικό – στην Ίμπιζα, στην Ελλάδα ή σε κάποιο μικρό νησί κοντά στην Κορσική – μεταμορφώνομαι σε ξεναγό με δάκρυα συγκίνησης.

«ΔΕΙΤΕ αυτή τη θάλασσα!» φωνάζω. «Καταλαβαίνετε πόσο τυχεροί είστε;»
Ανοίγω τα χέρια στον ορίζοντα, δείχνω τον ουρανό, κάνω χαρούμενες βουτιές . Είμαι πιο ενθουσιώδης κι από Instagram influencer σε καμπάνια για resort.

Και τα παιδιά;
Με κοιτάνε ανέκφραστα.
Παραπονιούνται για την άμμο, για τη ζέστη, για την πίτσα που την τρώμε... τρίτη μέρα σερί. «Βαριέμαι», λέει ο ένας. «Η θάλασσα είναι παγωμένη», λέει ο άλλος.
Κι εγώ θέλω να ουρλιάξω:
«Όταν ήμουν παιδί, θα έδινα τα πάντα για να ζήσω έστω μια τέτοια μέρα!»

Αλλά δεν το κάνω. Παίρνω βαθιά ανάσα. Καταπίνω τα λόγια. Θυμάμαι τι υποσχέθηκα στον εαυτό μου: να μην γίνω εκείνη η μάνα που γκρινιάζει για το παρελθόν.

Δεν μπορούν να εκτιμήσουν αυτό που δεν χρειάστηκαν ποτέ

Τα παιδιά μας δεν ξέρουν από «κακοκαιρία τον Αύγουστο» ή από καλοκαίρι στο σαλόνι με τον ανεμιστήρα. Δεν έχουν βιώσει την έλλειψη. Και αυτό, στην πραγματικότητα, είναι κάτι όμορφο.

Αλλά πονάει λίγο, έτσι δεν είναι; Δεν βλέπουν τη μαγεία! Δεν λένε ένα απλό «ευχαριστώ»! Δεν ενθουσιάζονται όπως εσύ.

Θέλεις να περάσεις καλά στις διακοπές με τα παιδιά σου; Σταμάτα να κάνεις αυτό που θέλεις εσύ

Λοιπόν, τι κάνεις;

Χαρίζεις στο εσωτερικό σου παιδί τις διακοπές που πάντα ήθελε.
Τρέχεις πρώτη στη θάλασσα, δοκιμάζεις τρεις γεύσεις παγωτό στη σειρά, λες «ναι» στην πίτσα – κι ας είναι η τρίτη φορά.
Τα ζεις όλα, ακόμα κι αν εκείνοι δεν τα εκτιμούν τώρα.

Και μετά – το πιο σημαντικό – τα αφήνεις να περάσουν.
Αποδέχεσαι ότι μπορεί να μην πουν ποτέ:
«Μαμά, αυτές ήταν οι καλύτερες διακοπές της ζωής μου».

Και δεν πειράζει.

Ποια είναι η ουσία;

Δεν είναι δουλειά των παιδιών να μας κάνουν να νιώθουμε καλοί γονείς.
Η δική μας δουλειά είναι να τους προσφέρουμε αγάπη, ασφάλεια και εμπειρίες – κι ας τις εκτιμήσουν χρόνια μετά.

Οπότε, πήγαινε. Κλείσε το ταξίδι. Πάρε αντηλιακά , γυαλιά, snacks.
Τράβηξε τη φωτογραφία. Κάνε τη βουτιά. Παράγγειλε εκείνο το ακριβό ποτό που ήθελες.

Μέσα στο μπάνιο, στο μόνο ήσυχο δωμάτιο του σπιτιού, ξαναβρίσκω τον εαυτό μου

Δεν τους δίνεις μόνο διακοπές – τους δίνεις αναμνήσεις. Και δίνεις και σε σένα κάτι που περίμενες χρόνια.

Η μητρότητα δεν είναι τέλεια. Ούτε τα παιδιά είναι πάντα γλυκά και ευγνώμονα.
Αλλά αν είσαι εκεί – με όλη σου την καρδιά – τότε κάνεις κάτι σπουδαίο.

^{Πηγή: inews.co.uk}