Η μητρότητα δεν είναι πάντα λαμπερή και γεμάτη μόνο με στιγμές χαράς - και δεν πειράζει

Η μητρότητα, ένα ταξίδι γεμάτο αντιθέσεις και απρόβλεπτες στιγμές, συχνά παρουσιάζεται μέσα από ένα φίλτρο λάμψης και αψεγάδιαστης ευτυχίας. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι άλλη και περιλαμβάνει στιγμές εξάντλησης, απογοήτευσης, ακόμη και κραυγών στην ντουλάπα. Είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίσουμε και να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτές τις λιγότερο ειδυλλιακές πτυχές της, καθώς η αποδοχή της ατέλειας και των δύσκολων ημερών δεν μας καθιστά λιγότερο καλές μητέρες. Αντίθετα, η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια μας απελευθερώνουν από το βάρος της σύγκρισης και της ψευδαίσθησης της τελειότητας, δημιουργώντας χώρο για την αληθινή χαρά και την αναγνώριση της απίστευτης δύναμης που κρύβουμε μέσα μας.

Τι είναι μητρότητα;

Η Rachel Marie Martin, συγγραφέας του Finding Joy και των βιβλίων "Get Your Spark Back," "Mom Enough," και "The Brave Art of Motherhood," είναι μια φωνή αυθεντικότητας και έμπνευσης για τις νέες μητέρες. Η Rachel μοιράζεται αλήθειες που καμιά μαμά δεν τολμά να αποκαλύψει και μέσα από τα άρθρα και τα κείμενά της, υποστηρίζει σθεναρά την αποδοχή της πραγματικής εικόνας της μητρότητας, με τις προκλήσεις και τις χαρές της, τονίζοντας ότι η δύναμη βρίσκεται στην αυθεντικότητα και την ανακάλυψη της χαράς στις καθημερινές στιγμές, όχι τη σύγκριση.

Ακολουθεί το άρθρο της:

Έλαβα ένα σχόλιο αυτό το Σαββατοκύριακο που μου ζητούσε να αλλάξω κάτι που είχα γράψει: ότι δεν ήταν καλό να υποστηρίζω εκείνες τις μέρες που οι μαμάδες μπορεί να κρυφτούμε στην ντουλάπα και να ουρλιάξουμε και να σταματήσω να λέω ότι είναι εντάξει να έχουμε μια κακή μέρα.

Αρχικά δεν σκόπευα να απαντήσω και θα το άφηνα να περάσει. Αλλά, ειλικρινά, απλά δεν μπορώ. Και αυτό γιατί έχω πει πως θέλω να είμαι μια πνοή χάρης και ελπίδας στις καρδιές και τις ζωές μας ως μητέρες.

Όταν έχουμε ελπίδα και χάρη, έχουμε επίσης χώρο για χαρά.

Όταν ζούμε κάτω από το βάρος της τελειομανίας, της σύγκρισης και της σκέψης ότι το να έχουμε μια κακή μέρα δεν είναι φυσιολογικό, τότε χάνουμε την ελπίδα, τη χάρη και αυτόν τον χώρο για χαρά.

Και η αλήθεια είναι, τουλάχιστον στο σπίτι μου, η μητρότητα δεν είναι πάντα λαμπερή και γεμάτη μόνο με στιγμές χαράς.

Μητρότητα και τελειομανία δεν πάνε μαζί

Υπάρχουν κάποιες μέρες που έχω σταθεί στο δωμάτιό μου, με την πόρτα κλειστή, και έχω αφήσει μια κραυγή απογοήτευσης. Και μερικές φορές αυτό μπορεί να συμβαίνει για κάτι ανόητο όπως το χυμένο γάλα. Όχι επειδή χύθηκε το γάλα, αλλά επειδή εκείνη τη στιγμή δεν ένιωθα αρκετή, ότι ανταποκρινόμουν στις απαιτήσεις ή ήμουν κουρασμένη από όλα όσα είχα κάνει μέσα στη μέρα. Δεν θα με κρατούσε πίσω ως μητέρα όμως.

Η μητρότητα είναι αυτό το τρενάκι του λούνα παρκ των στιγμών.

Μια μέρα βρίσκεστε στην κορυφή του κόσμου κοιτάζοντας κάτω και όλα φαίνονται να κινούνται τέλεια. Άλλες μέρες τρέχετε τόσο γρήγορα γύρω κάνοντας στροφές, πάνω-κάτω που μετά βίας μπορείτε να πάρετε μια ανάσα (ή να κρατήσετε τα μάτια σας ανοιχτά). Και μετά υπάρχουν εκείνες οι μέρες που μπορείτε να ακούσετε το κλικ κλικ κλικ καθώς το τρενάκι της ζωής σέρνεται προς τα πάνω και έχετε αυτή την αγωνία, το άγχος και την προσμονή για το τι πρόκειται να έρθει. Και μετά υπάρχει ο έλεγχος για να βεβαιωθείτε ότι όλοι είναι υγιείς και όχι άρρωστοι. Και μετά υπάρχουν οι στιγμές που έχετε χορτάσει και θέλετε να κατεβείτε από το τρενάκι για λίγο, αλλά είστε δεμένοι και κινείστε τόσο γρήγορα και δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σας, αλλά συνεχίζετε.

Νομίζω ότι είναι μη ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι κάθε μέρα της μητρότητας είναι καταπληκτική και ότι δεν υπάρχουν στιγμές που είμαστε κουρασμένες. Ή κατακλυσμένες. Ή που απλώς χρειαζόμαστε να μας πουν «είναι εντάξει».

Γιατί η αλήθεια είναι – είναι εντάξει να μην είσαι τέλεια μάνα ρε παιδί μου.

Είναι εντάξει να υπάρχουν μέρες που νιώθουμε ότι περπατάμε σε τεντωμένο σκοινί. Αλλά θα πρέπει να μιλήσουμε για αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί αν δεν μιλάμε γι' αυτό και για όλα αυτά, τότε καθόμαστε στα σπίτια μας αναρωτώμενοι γιατί όλοι οι άλλοι τα κάνουν όλα τέλεια και με πρόγραμμα και μετά αναρωτιόμαστε τι κάνουμε εμείς λάθος.

Πώς γίνεται να μην μπορώ να κρατήσω το σπίτι μου τόσο καθαρό όσο εκείνη που όχι μόνο το έχει στην εντέλεια αλλά έχει και ολόλευκα έπιπλα, αψεγάδιαστα και αλέκιαστα; Πώς γίνεται τα παιδιά της να μην έχουν ποτέ κρίσεις θυμού στο σουπερμάρκετ; Πώς γίνεται να φαίνεται να έχει την τέλεια ζωή; Πώς γίνεται ο γάμος μου να είναι χάλια και ο δικός της τέλειος; Πώς γίνεται ένα μικρό πράγμα όπως το χυμένο γάλα ή ο ανεξίτηλος μαρκαδόρος στον τοίχο να με κάνει να θέλω να τσιρίξω; Πώς γίνεται να θέλω απλώς μια στιγμή ησυχίας και όλοι οι άλλοι να φαίνεται να απολαμβάνουν κάθε δευτερόλεπτο; Πώς γίνεται να κλαίω όταν θα έπρεπε να γελάω;

Δεν κάνεις τίποτα λάθος αν κάθε μέρα δεν είναι καταπληκτική.

Εδώ είναι η πραγματική αλήθεια. Το να μιλάμε για τα πραγματικά συναισθήματα και τις δύσκολες μέρες δεν μας κάνει κακές μητέρες. Δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε υπέροχες μέρες. Απλώς μας κάνει αληθινές. Και πιστεύω πραγματικά ότι με το να είμαστε αληθινές, διώχνουμε τις ανοησίες που μας κρατούν πίσω από το να ζήσουμε τη ζωή, να αγαπήσουμε το ταξίδι μας και να δούμε την ομορφιά της μητρότητας μέσα από τις καλές και δύσκολες στιγμές.

Όταν έχεις δύσκολες και άσχημες στιγμές απλά...

Δεν τα παρατάς.

Το να μιλάμε για την πραγματικότητα δεν σημαίνει παραίτηση ή αποτυχία ή μη αγάπη της μητρότητας.

Δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε και ζούμε με τη μετριότητα. Σημαίνει απλώς να μιλάμε για τα πάνω και τα κάτω και τις ευθείες διαδρομές σε αυτό το τρενάκι της μητρότητας. Σημαίνει να γελάμε με τις αποτυχίες μας στο Pinterest και να γιορτάζουμε αυτές που όντως λειτουργούν.

Ίσως η μητρότητα να μην είναι πάντα λαμπερή, αλλά να θυμάστε πως στις «ωμές» στιγμές της ζωής βρίσκουμε τη λάμψη. Και ειλικρινά, είναι στις δύσκολες, πιεστικές, τρελές στιγμές που η τελειότητα σχηματίζεται και καλλιεργείται.

Όταν έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας, τότε μπορούμε πραγματικά να εκτιμήσουμε το δώρο που μας έχει δώσει ο Θεός, τα σχέδια στους τοίχους, τους φίλους που είναι εκεί για εμάς στις 3 τα ξημερώματα, τα επτάχρονα που γελούν, το λερωμένο σπίτι, την ησυχία στις 9:35 μ.μ. και τη δική μας απίστευτη δύναμη.

«Επενδύοντας» σε αυτά τα 5 πράγματα, η μητρότητα θα γίνει παιχνιδάκι

Αυτό θέλω να θυμάστε. Μην φοβάστε ποτέ να παραδεχτείτε ότι υπάρχουν στιγμές που απλώς χρειάζεστε να ακούσετε ότι σας αγαπούν ή ότι είστε εντάξει ή ότι κάνετε εξαιρετική δουλειά. Δεν είναι αδυναμία να μιλάτε και να μοιράζεστε το τι κρύβεται στην καρδιά σας.

Αυτή είναι δύναμη.

Συνέχισε έτσι, γενναία, δυνατή, όμορφη και αληθινή μαμά.

~Ρέιτσελ~