Ο τοκετός πάντα με κάνει να αισθάνομαι τόσο δυνατή

Στις 8 Μαρτίου ήμουν στην 39^η εβδομάδα και είχα το καθιερωμένο ραντεβού με τον γιατρό μου. Η διαστολή ήταν 1 εκατοστό. Η νοσοκόμα προσπάθησε λίγο να επιταχύνει τη διαδικασία.

Οι ακανόνιστες συσπάσεις ξεκίνησαν το απόγευμα. Έφαγα βραδινό, έκανα ένα ντουζ, έβαλα τον Nate στο κρεβάτι και προσπάθησα να πάω να κοιμηθώ. Μέχρι που οι κανονικές και πολύ πιο επώδυνες συσπάσεις με ξύπνησαν στις 10.30 το βράδυ. Η μία απείχε από την άλλη 5-8 λεπτά. Μέχρι τις 11, το είχαν 3 λεπτά. Ετοιμαστήκαμε και φύγαμε για το νοσοκομείο.

Γύρω στις 11 και μισή, φτάσαμε. Η διαστολή μου ήταν 3 εκατοστά και είχα κανονικές συσπάσεις γέννας. Αυτό δεν ήταν το ιδανικό. Τα πράγματα ήταν τόσο διαφορετικά από τη γέννα στον Nate.

Επειδή η διαστολή μου ήταν μόνο 3 εκατοστά, η μαία ήθελε να με στείλει πίσω στο σπίτι. Αντί αυτού, περπατούσα στους διαδρόμους για 30 λεπτά. Οι συσπάσεις έγιναν πιο έντονες και πιο επώδυνες. Κοίταξαν ξανά. Τώρα διαστολή ήταν στα πέντε εκατοστά. Μου έκαναν εισαγωγή και με οδήγησαν στο δωμάτιο τοκετού.

Οι νοσοκόμες είχαν κάνει όλες τις εξετάσεις και είχαν συμπληρώσει όσα χρειάζονται για την εισαγωγή μέχρι τις 2 και μισή τα ξημερώματα. Εγώ ήμουν στα τέσσερα και ο σύντροφός μου πίεζε τημέση μου.

Στις 2.35 έσπασαν τα νερά. Ο σύντροφός μου έκανε στην άκρη μόλις την τελευταία στιγμή. Το σώμα μου αμέσως άρχισε να δουλεύει μεθοδικά για να γεννήσει την Gia. Οι νοσοκόμες μου έλεγαν «Μην σπρώχνεις, απλά ανάπνεε» και εγώ φώναζα «Δεν μπορώ να το σταματήσω».

Ευτυχώς, η μαία με βοήθησε πολύ να τα καταφέρω. Η Gianella γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου, 2.43. Τα κατάφερα χωρίς φάρμακα και αυτή τη φορά. Πραγματικά το έκανα αυτό. Ο τοκετός πάντα με κάνει να αισθάνομαι τόσο δυνατή.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / growing.giorgios}