Πώς η «καλή» ανυπακοή κάνει τα παιδιά πιο δυνατά ψυχικά; Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς

Οι περισσότεροι γονείς μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι το «καλό παιδί» είναι το υπάκουο παιδί. Αυτό που ακολουθεί κανόνες, δεν φέρνει αντιρρήσεις και «δεν βγάζει άχνα». Όμως, σύμφωνα με σύγχρονους παιδοψυχολόγους και ειδικούς στην ανάπτυξη , αυτή η εικόνα ίσως χρειάζεται αναθεώρηση. Κι αυτό γιατί, όπως αποδεικνύεται, η υγιής, στοχευμένη «ανυπακοή» μπορεί να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο πολύτιμα εφόδια για την ενήλικη ζωή.

Η καθηγήτρια οργανωσιακής ψυχολογίας Sunita Sah επισημαίνει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν πότε και πώς να λένε «όχι» γίνονται ενήλικες με περισσότερη αυτοπεποίθηση, καλύτερες δεξιότητες διεκδίκησης και μεγαλύτερη ικανότητα να προστατεύουν τα όριά τους. «Μερικές φορές είναι κακό να είσαι υπερβολικά καλός», σημειώνει. Κι αν το σκεφτούμε, δεν έχει άδικο: ένας ενήλικας που δεν έχει μάθει ποτέ να φέρνει αντίρρηση, συχνά δυσκολεύεται να μιλήσει όταν αδικείται, να πει όχι σε απαιτήσεις που τον εξουθενώνουν ή να υπερασπιστεί ουσιαστικά τον εαυτό του.

Τα παιδιά που ακούνε με την πρώτη φορά έχουν γονείς που κάνουν αυτά τα 5 πράγματα

Αλλά τι σημαίνει «υγιής ανυπακοή»;

Σίγουρα όχι επιθετικότητα, φωνές ή έλλειψη σεβασμού. Συχνά, είναι μια αθόρυβη, ήρεμη στάση που δείχνει πως το παιδί έχει σκέψη, κρίση και συναισθηματική επίγνωση. Είναι το παιδί που θα πει ευγενικά «δεν μου αρέσει αυτό», που θα υπερασπιστεί έναν φίλο που δέχεται πείραγμα, ή που θα επιμείνει όταν ξέρει ότι έχει δίκιο.

Σύμφωνα με ειδικούς στη συνειδητή γονεϊκότητα, η αυτοεκτίμηση χτίζεται όταν αναγνωρίζουμε στο παιδί ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά του έχουν αξία — όχι όταν το εκπαιδεύουμε να λέει πάντα «ναι». Η τυφλή υπακοή μπορεί να βολεύει στιγμιαία τον γονιό, αλλά δεν χτίζει προσωπικότητα. Αντίθετα, η δυνατότητα έκφρασης άποψης καλλιεργεί αυτοπεποίθηση και μια εσωτερική πυξίδα που θα ακολουθεί το παιδί σε όλη του τη ζωή.

«Υπεύθυνο» ή «Υπάκουο» παιδί… Αλήθεια, τι προτιμάς;

Πώς μπορούμε να το ενισχύσουμε αυτό;

1. Προκαλούμε συζητήσεις. Ρωτήστε το παιδί: «Σε ποιο σημείο δεν θέλεις να υποχωρείς; Τι θα ήθελες να είχες πει σε μια δύσκολη στιγμή;» Αυτές οι ερωτήσεις το βοηθούν να βρει τη φωνή του.
2. Επιτρέπουμε μικρές πράξεις «ήρεμης αντίστασης». Να επιλέξει εκείνο τι θα φορέσει, να διαφωνήσει με σεβασμό , να πει την άποψή του χωρίς φόβο.
3. Γινόμαστε παράδειγμα. Τα παιδιά παρατηρούν πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε. Όταν επιστρέφουμε ευγενικά ένα λάθος προϊόν ή όταν λέμε «δυστυχώς δεν μπορώ να δουλέψω αυτό το Σαββατοκύριακο», τους δείχνουμε πώς μοιάζει η υγιής διεκδίκηση.

Το κόλπο μιας μαμάς για να ακούνε τα παιδιά χωρίς φωνές

Η ανυπακοή δεν είναι πρόβλημα· είναι δεξιότητα. Και όπως κάθε δεξιότητα , χρειάζεται εξάσκηση. Με λίγη ενθάρρυνση, λίγη εμπιστοσύνη και πολλά ανοιχτά αυτιά, μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με δύναμη, αυτοσεβασμό και μια φωνή που δεν θα φοβούνται ποτέ να χρησιμοποιήσουν.

^{Πηγή: cnbc.com}