Η πλειοψηφία των γονιών απλώς «βγάζει την ημέρα» αντί να την απολαμβάνει, σύμφωνα με έρευνα

Η πλειοψηφία των γονιών στις Ηνωμένες Πολιτείες (65%) δηλώνει πως απλώς προσπαθεί να «βγάλει τη μέρα», αντί να απολαμβάνει τη γονεϊκή καθημερινότητα, αποκαλύπτει νέα έρευνα που διεξήχθη από τη Duckbill σε συνεργασία με την Harris Poll.

Η μελέτη φωτίζει τον αυξανόμενο ψυχικό και συναισθηματικό φόρτο που συνοδεύει τη σύγχρονη ανατροφή παιδιών, καθώς οι γονείς καλούνται να ανταπεξέλθουν σε εξαντλητικά προγράμματα γεμάτα υποχρεώσεις: μετακινήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, ιατρικά ραντεβού, οργανωτικά ζητήματα και συναισθηματική υποστήριξη των παιδιών.

Ακόμα και μεταξύ των οικογενειών με υψηλότερα εισοδήματα (άνω των $100.000 ετησίως), σχεδόν οι μισοί γονείς αναφέρουν ότι βιώνουν την ίδια αίσθηση κόπωσης και επιβίωσης από μέρα σε μέρα, αν και κάπως λιγότερο έντονα.

Οι γυναίκες βιώνουν εντονότερα το αίσθημα της εξουθένωσης

Η ανισότητα αυτή γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν εξετάσουμε τα δεδομένα για τις γυναίκες, ιδίως στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 54 ετών. Ένα 68% των γυναικών σε αυτή την ομάδα (ιδιαίτερα υψηλό) δηλώνει πως, τις περισσότερες φορές, απλώς προσπαθεί να "βγάλει τη μέρα".

Συγκριτικά, το ποσοστό αυτό είναι 55% για τον γενικό πληθυσμό και 60% για τους άνδρες της ίδιας ηλικιακής ομάδας, γεγονός που υπογραμμίζει το αυξημένο φορτίο που επωμίζονται οι μητέρες, με σημαντικά λιγότερα υποστηρικτικά μέσα.

Η εικόνα είναι ακόμη πιο ανησυχητική για τις γυναίκες ηλικίας 18–34, όπου το 78% δηλώνει ότι βρίσκεται διαρκώς σε «λειτουργία επιβίωσης».

Αυτή δεν είναι μια παροδική κατάσταση. Για πολλές γυναίκες, η επιβίωση έχει γίνει η νέα κανονικότητα.

Οι λόγοι που οι κουρασμένοι γονείς αποφεύγουν τις επισκέψεις σε συγγενείς με τα παιδιά τους

Η καθημερινότητα μοιάζει δυσκολότερη απ’ όσο θα έπρεπε

• Το 64% των γυναικών ηλικίας 18–54 ετών δηλώνει ότι η διαχείριση της καθημερινότητας είναι πιο δύσκολη απ’ όσο θα έπρεπε.

• Το αντίστοιχο ποσοστό είναι 61% για τους άνδρες της ίδιας ηλικίας και 54% για το σύνολο των ενηλίκων.

Επιπλέον, για πολλές γυναίκες ο χρόνος είναι πολύτιμος:

• 64% δηλώνει ότι ο χρόνος είναι μια πολυτέλεια - σχεδόν 10 ποσοστιαίες μονάδες πιο ψηλά από τους άνδρες της ίδιας ηλικίας (57%) και 17 μονάδες πάνω από τον γενικό μέσο όρο (50%).

Δεν είναι απλώς θέμα χρόνου - είναι ζήτημα πολιτισμικό

Οι γυναίκες κουβαλούν το συναισθηματικό βάρος της καθημερινότητας, εσωτερικεύοντας ενοχές για το ότι ζητούν βοήθεια ή αναθέτουν ευθύνες.

• Σχεδόν μία στις δύο γυναίκες ηλικίας 18–54 ετών (47%) δηλώνει ότι δεν θέλει να επιβαρύνει τους άλλους ζητώντας βοήθεια.

• Το αντίστοιχο ποσοστό είναι 41% στους άνδρες της ίδιας ηλικίας και 44% στο γενικό σύνολο.

Αυτό που προκύπτει δεν είναι απλώς μια πρακτική ή οργανωτική πρόκληση. Πρόκειται για ένα βαθιά ριζωμένο συναισθηματικό βάρος.

Οι κοινωνικές προσδοκίες, η εργασία και η εσωτερικευμένη ανάγκη για αυτάρκεια συγκλίνουν σε ένα μοτίβο που αφήνει πολλές γυναίκες υπερφορτωμένες, χωρίς επαρκή υποστήριξη και συχνά απομονωμένες.

Το αποτέλεσμα; Λιγότερος χρόνος, λιγότερη ξεκούραση και λιγότερη χαρά.

9 πράγματα που δεν πρέπει να πείτε σε έναν εξαντλημένο, από την αϋπνία, γονιό

Πώς βρίσκω χαρά μέσα στο χάος της σύγχρονης γονεϊκότητας

H Melissa Willets, εργαζόμενη μαμά, γράφει πως τα αποτελέσματα της έρευνας δεν της προκαλούν έκπληξη. Απεναντίας, έτσι είναι η μέρα της: με πολύ τρέξιμο και καθόλου χρόνο για τον εαυτό της. Ωστόσο, προσπαθεί να βρίσκει χαρά μέσα στην καθημερινότητά της, με τους εξής τρόπους:

Θυμίζω στον εαυτό μου ότι "κι αυτό θα περάσει"

Βλέποντας πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά μου, νιώθω μια βαθιά εκτίμηση για το πόσο εφήμερη είναι αυτή η περίοδος. Η μεγαλύτερη ετοιμάζεται για το κολέγιο - και όμως, ορκίζομαι πως μόλις πριν λίγα χρόνια φορούσε φορεματάκια πριγκίπισσας της Disney και ζητούσε τυρί σε μπαστούνια. Έχω κι άλλα παιδιά, με το μικρότερο να είναι μόλις 5 μηνών. Η μεγάλη διαφορά ηλικίας με βοηθά να βλέπω την αξία των δύσκολων σταδίων, αντί να εύχομαι απλώς να περάσουν οι κρίσεις με τα δόντια ή οι εκρήξεις στην εφηβεία. Θα τελειώσουν πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουμε.

Το άγχος στη ζωή των γονιών- Πώς να το καταπολεμήσετε

Προσπαθώ να είμαι παρούσα

Προσπαθώ - έστω και περιστασιακά - να αντισταθώ στο ένστικτο της «επιβίωσης» και να επικεντρωθώ στη στιγμή, είτε είναι το πρώτο γέλιο του μωρού είτε η γκρίνια της 4χρονης επειδή είναι ώρα για μετακίνηση. Το να είσαι παρούσα δεν σημαίνει πάντα ότι είσαι χαρούμενη αλλά μειώνει το άγχος για το «τι έρχεται μετά» ή «τι δεν έχει γίνει ακόμα».

Διεκδικώντας τον δικό μου χρόνο

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, οι γυναίκες είναι εκείνες που νιώθουν πιο έντονα ενοχές και πίεση, ακόμα και όταν έχουν μια ελεύθερη στιγμή. Είμαστε οι λιγότερο πιθανές να ζητήσουμε βοήθεια και συχνά πιστεύουμε - λανθασμένα - ότι οι ανάγκες μας έρχονται δεύτερες. Έμαθα, λοιπόν, να διεκδικώ κάτι που αγαπώ κάθε μέρα: τη γιόγκα.

Άλλες φορές βρίσκω 45 λεπτά στο γυμναστήριο για μια καλή συνεδρία. Άλλες, παλεύω για 15 λεπτά στο σπίτι μέσω YouTube, ανάμεσα σε ένα μωρό που κλαίει και τους γιους μου που γελάνε με μια ταινία Minecraft που έχουν δει χιλιάδες φορές.

Η συμβουλή μου προς κάθε γονιό που δυσκολεύεται: βρείτε αυτό το ένα πράγμα που σας γεμίζει και διεκδικήστε το. Ίσως είναι η γυμναστική, ίσως ένα τηλεφώνημα στην αδερφή σας, ή έστω 10 λεπτά να στεγνώσετε τα μαλλιά σας.

Δεν αρνούμαι τα συναισθήματά μου

Όταν περνάω δύσκολες στιγμές με τα παιδιά, βοηθά το να είμαι ειλικρινής με το πώς νιώθω. Μπορεί να πω στα παιδιά μου, «Η μαμά νιώθει πιεσμένη και χρειάζεται λίγο χρόνο.» Ή να ζητήσω βοήθεια από τον σύζυγό μου ή να ανοιχτώ σε φίλες που καταλαβαίνουν.

Πώς η γονεϊκή υπερπροστασία αυξάνει το άγχος και μειώνει την ευτυχία

Γελάω αντί να κλαίω

Ένα μάντρα που έχω υιοθετήσει είναι το εξής: καλύτερα να γελάς παρά να κλαις. Φανταστείτε να πρέπει να αλλάξετε εδώ και τώρα το μωρό, την ίδια στιγμή που ο μικρός τσιρίζει γιατί φοράει το μπλουζάκι του ανάποδα, ενώ ο 7χρονος απαιτεί να δει τηλεόραση ενώ του έχω πει 100 φορές ότι τελείωσε ο χρόνος οθόνης. Σίγουρα, θα μπορούσα να καταρρεύσω. Αλλά προσπαθώ να μη με εγκαταλείψει το χιούμορ μου μέσα στην τρέλα: «Κανείς άλλος θέλει να με… βασανίσει τώρα ή μπα;».