Τα παιδικά πάρτι με τρελαίνουν αλλά τα αγαπώ

Καθώς η κοινωνία γίνεται όλο και πιο παράξενη, τα παιδικά πάρτι γενεθλίων προσφέρουν μια ευκαιρία σύνδεσης. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει 300 αποτυχημένες απόπειρες συνομιλίας με άλλους κουρασμένους γονείς.

Όταν το πρώτο μου παιδί έγινε ενός έτους, περίπου 70 άτομα ήρθαν στον χώρο που είχα κλείσει για να γιορτάσουμε. Υπήρχαν ποτά, φαγητά, μπαλόνια, τραγούδια.

Το ομολογώ: έχω κουραστεί με τα παιδικά πάρτι - υπερπαραγωγή

Θα μπορούσε να ήταν μια γιορτή για μένα.

Από τότε, τα γενέθλιά του είναι αποκλειστικά γι’ αυτόν και τους φίλους του – και η "ποιότητα" του event έχει αλλάξει.

Πλέον, με δύο παιδιά, τα πάρτι κυριαρχούν στο πρόγραμμα της οικογένειάς μας. Σπάνια περνάει Σαββατοκύριακο χωρίς να ψάχνω ένα κατάλληλο δώρο και με τη σωστή συσκευασία.

Όταν φτάνουμε στο πάρτι, ξεκινά η γιορτή της υπερκατανάλωσης...

Το πιο ...γαστρονομικά αξιομνημόνευτο παιδικό πάρτι που έχω πάει είχε άφθονο καφέ για τους γονείς. Πιθανότατα ποτέ δεν θα ξαναζήσω κάτι τέτοιο.

Τα γενέθλια επιτρέπουν να παρατηρώ πώς αλληλεπιδρούν τα παιδιά μου με τους γύρω τους.

Τι πιθανότητες έχουν, όταν περιτριγυρίζονται από κουρασμένους γονείς που προσπαθούν να κάνουν έστω και μια απλή συζήτηση; Πώς θα μάθουν να είναι κοινωνικά, όταν τα πρότυπά τους, προσπαθούν να κάνουν κουβέντα με γονείς που ούτε καν γνωρίζουν;

Υπάρχουν όμως και παιδικά πάρτι όπου τα παιδιά παίζουν χωρίς να σε ενοχλούν κι εσύ κάθεσαι αμέριμνη σκρολάροντας στο κινητό. Δεν έχω πάει ακόμα σε τέτοιο πάρτι, αλλά άλλοι γονείς λένε ότι υπάρχει και μοιάζει με παράδεισο.

Οι απαιτήσεις των παιδιών μου για τα πάρτι τους γίνονται όλο και πιο έντονες. Τα απλά brownies με ένα κεράκι δεν περνάνε πια. Τώρα θέλουν το πάρτι τους να είναι θεματικό, έχουν άποψη στην επιλογή καλεσμένων ακόμα και στα μπαλόνια που διακοσμούν τον χώρο.

Παιδικά πάρτυ: Πού και πώς μπορείτε να τα οργανώσετε αν δεν θέλετε στο σπίτι (πλήρης οδηγός)

Και εγώ κάνω το καθήκον μου: φουσκώνω μπαλόνια μέχρι να ζαλιστώ, στρώνω τον μπουφέ, καθαρίζω μανιωδώς, αγχώνομαι μήπως δεν έρθει κανείς, πανικοβάλλομαι όταν έρχονται. Κάνω 300 προσπάθειες συνομιλίας, καμία δεν ξεπερνά λίγες προτάσεις.

Παρά την αδυναμία μου να φιλοξενήσω με χάρη μερικά παιδιά με τους γονείς τους, το γεγονός ότι τα παιδιά μου έζησαν για άλλη μια χρονιά είναι θρίαμβος. Μεγαλώνουν, αλλάζουν, μένουν ίδια, κάνουν ερωτήσεις, πηγαίνουν σχολείο, έχουν κομμάτια της ζωής τους όπου δεν συμμετέχω. Είναι τρομακτικό και πρέπει να γιορτάζεται.

Τα παιδικά πάρτι στα 90s ήταν καλύτερα και μια μαμά εξηγεί το γιατί

Καθώς η κοινωνία γίνεται όλο και πιο παράξενη – ελέγχεται από τα κινητά μας και συχνά δεν γνωρίζουμε καν τους γείτονές μας – τα παιδικά πάρτι μπορούν να λειτουργήσουν σαν… μικρή θεραπεία. Δημιουργούν πραγματικές σχέσεις, και οι φίλοι των παιδιών μας σε αυτές τις ηλικίες μπορεί να γίνουν κομμάτι της ζωής μας για πάντα. Κάθε γνωριμία είναι ένας νέος ή δυνητικός φίλος στην περιοχή μας. Τι πιο κοινωνικό από το να γιορτάζουμε μαζί τα μικρά, καθημερινά ορόσημα της ζωής;

Είσαι καλεσμένη σε πολλά πάρτι; Μη φρικάρεις δες τον οδηγό μας

Κι ας μην ξεχνάμε: το χειρότερο σε ένα πάρτι είναι να μην έχεις προσκληθεί.