Αρκετοί γονείς ανησυχούν όταν βλέπουν ότι το μικρό τους ζηλεύει. Και όμως, η παιδική ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που μπορεί να εμφανιστεί σχεδόν σε όλα τα παιδιά, οποιαδήποτε ηλικίας. Ο λόγος εκδήλωσής της δεν είναι άλλος από το φόβο ότι μπορεί να χάσει την αγάπη των γονιών και των σημαντικών άλλων. Κάτι που βλέπουμε συνήθως για παράδειγμα να βγαίνει έντονα με τον ερχομό ενός δεύτερου παιδιού, όπου το πρώτο νιώθει ότι φεύγει από το επίκεντρο του κόσμου-όπως είχε μάθει ως τώρα-και πρέπει να μοιραστεί την αγάπη και τους γονείς του με το μικρότερο αδελφάκι του.
Πρόκειται λοιπόν για ένα φυσιολογικό συναίσθημα που έχει λόγο ύπαρξης, συνεπώς δεν χρειάζεται να κάνετε το παιδί σας να μην ζηλεύει. Αντίθετα, μπορείτε να το βοηθήσετε να την διαχειριστεί και να την εκφράσει με έναν υγιή τρόπο. Άλλωστε, τονίζουμε ότι χρειάζεται να μάθετε στο παιδί σας να εκφράζει τα συναισθήματά του, όποια και αν είναι αυτά.
- Διδάξτε το παιδί σας την συναισθηματική έκφραση με υγιή τρόπο: Θα ξεκινήσουμε από αυτό, καθώς είναι και το πιο σημαντικό. Μάθετέ το να μιλάει για αυτό που αισθάνεται, για αυτό που νιώθει με τα δικά του λογάκια, έτσι ώστε η έκφραση να πάρει έναν πιο υγιή τρόπο. Έτσι και αλλιώς, θα εκφράσει το τι του συμβαίνει με άλλους τρόπους, πχ. μπορεί να γίνει επιθετικό, να κλαίει, να πεισμώνει, κλπ.
- Δείξτε του ότι είναι σημαντικό για εσάς. Δείξτε του την αγάπη σας, πείτε του ότι το αγαπάτε, ότι ακόμα και αν ήρθε το αδελφάκι του δεν σημαίνει ότι τώρα πια θα το έχετε στο περιθώριο, εξηγήστε του την κατάσταση και δώστε μάλιστα να αναλάβει και «μικρές ευθύνες» γύρω από τη φροντίδα του μωρού, πχ. να σας ενημερώσει πότε ξύπνησε το μωρό, αν κλαίει, κλπ. Στόχος να νιώσει ότι συμμετέχει και εκείνο ενεργά «στα της οικογένειας».
- Πείτε του μπράβο όταν κάνει κάτι καλό και μην θεωρείτε ότι είναι δεδομένο το μπράβο σας. Όλοι μας έχουμε ανάγκη από την επιβράβευση.
- Δώστε του την προσοχή που χρειάζεται μέσα από δραστηριότητες όπου θα του αφιερώσετε χρόνο για να παίξετε, να τραγουδήσετε, να πάτε μια βόλτα, να μαγειρέψετε μαζί, να μιλήσετε αλλά και να το ακούσετε.
- Μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά, παιδιά συγγενών ή τα αδέλφια του. Αντίθετα, δείξτε του πόσο σημαντικό είναι για εσάς, διδάξτε του τη μοναδικότητα και ενισχύστε τα θετικά και δυνατά του σημεία.
- Μάθετέ το να μοιράζεται, όσο και δύσκολο να είναι αυτό. Βέβαια, όλα τα παιδιά περνούν μια φάση όπου θεωρούν ότι όλα είναι δικά τους, εσείς με τον ήρεμο τρόπο σας όμως αρχίστε να του μιλάτε για το μοίρασμα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μοναχοπαίδι που δεν έχει και κανέναν να μοιραστεί τα παιχνίδια του για παράδειγμα.
- Η δική σας ζήλια. Μιλάμε για την παιδική ζήλια, αν ζηλεύετε όμως και εσείς έχετε αναρωτηθεί πώς βγάζετε προς τα έξω αυτή τη ζήλια; Μήπως στην ουσία «το μαθαίνετε» να ζηλεύει;
Παρόλα αυτά, αν δείτε ότι το παιδί σας εξακολουθεί και ζηλεύει στην πάροδο του χρόνου ή ότι εκφράζει τη ζήλια του με τρόπους ακραίους, η βοήθεια ειδικού θα φανεί χρήσιμη.
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
