Για σένα «γυαλάκια», «στούμπο», «χοντρέλα», «αυτιάγγουρα»…

Γυαλάκια, στούμπο, χοντρέλα μου κι αυτιάγγουρα μου, συγγνώμη…

Νίκος Συρίγος
Για σένα «γυαλάκια», «στούμπο», «χοντρέλα», «αυτιάγγουρα»…

Μικρό όμορφο κορίτσι φορά γυαλιά, κρατά βιβλία στην αγκαλιά του και δείχνει στεναχωρημένο. 

Bigstock

Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που δεν είχαμε την πολυτέλεια να φοβόμαστε… Δύσκολη. Πολύ. Πήγα σ’ ένα σχολείο που πολλές φορές τα παρατσούκλια ακούγονταν πιο πολύ από τα ονόματα. Αυτός που είχε μυωπία ήταν ο «γυαλάκιας». Αυτός που τον περνάγαμε 5 πόντους ήταν «στούμπος»… Το κορίτσι που είχε κάποια κιλά παραπάνω ήταν «χοντρέλα»… Αυτός με λίγο μεγαλύτερα αυτιά από τα δικά σου «αυτιάγγουρας»… Κι αυτός που ήταν γενικά κάπως διαφορετικός τον αφήναμε στη γωνιά του και στη μοναξιά του. Στην καλύτερη των περιπτώσεων… Κοροϊδεύαμε τον άλλον. Με κάθε τρόπο. Και κάθε κόστος.

Για το παιδί που κορόιδευες όχι για σένα… Ουδείς νοιαζόταν για το πώς γύριζε στο σπίτι του ο γυαλάκιας, ο στούμπος, η χοντρέλα και ο αυτιάγγουρας… Κι αν ήθελε την επόμενη μέρα να έρθει στο σχολείο… Κι όποιος έλεγε το πιο χοντρό, το πιο εξευτελιστικό «αστείο» κέρδιζε σε δημοφιλία. Κι ας έχανε σε ανθρωπιά…

Αγόρια και κορίτσια της συγγνώμης. Μόνιμα θύματα ανάμεσα σε πάντα πρόθυμους θύτες. Για πλάκα… Δεν έφταιγε κανείς για αυτό. Σίγουρα όχι το σπίτι μου… Εγώ έφταιγα. Κι εγώ βρήκα τρόπο να αντιδράσω απέναντι στο κύμα, στο ρεύμα… Είδα το φως και την αγάπη στα μάτια του καλύτερου μου φίλου, τότε… Του Αντρέα. Ενός γυαλάκια, στούμπου… Αλλά με ψυχή λιονταριού. Ενός παιδιού που δεν φοβήθηκε ποτέ… Που από ένα σημείο και μετά ήταν στα μάτια μου ο γίγαντας των παιδικών μου χρόνων… Που ήταν πάντα εκεί. Στα δύσκολα μου.

Ο Αντρίκος μου έδειξε με πράξεις την αγάπη και τη φιλία του… Μου έδειξε τον κόσμο του γυαλάκια και του στούμπου… Των αυθεντικών. Αυτών που δίνουν αγάπη. Άδολη. Αστείρευτη. Των Βαγγέληδων αυτής της πλάσης. Μου έδωσε να καταλάβω ότι κανείς δεν γεννιέται κακός. Ούτε καν μαλάκας. Γίνεται στην πορεία… Μακάρι να μην σου βγει ποτέ. Αλλά αν σου βγει άσε τον… Αντρέα και κοίτα μέσα σου. Ξαναβρές το καλό. Ή ζήτα από τον Αντρέα να στο δείξει… Γυαλάκια, στούμπο, χοντρέλα μου κι αυτιάγγουρα μου, συγγνώμη… Να μην φοβάσαι πια. Κανέναν. Ούτε καν τον φόβο σου. Από αυτόν τρέφονται οι μαλάκες εκεί έξω. Από αυτόν και μόνο.

Νίκος Συρίγος

Περιμένω τις εντυπώσεις σου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram.

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved