Όλοι μας κάνουμε λάθη, άλλοτε μεγαλύτερα, άλλοτε μικρότερα. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους γονείς! Το θέμα είναι να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας και να μην τα επαναλαμβάνουμε για να μην βλάψουμε την ψυχική αλλά και σωματική υγεία των παιδιών μας!
Πρωτοβουλίες:
Πόσο δύσκολο να αφήσουμε τα παιδιά μας να πάρουν αποφάσεις και ας είναι και λανθασμένες; Και όμως, ενώ πιστεύουμε πως τα προστατεύουμε και τα προφυλάσσουμε, τελικά μάλλον τους κάνουμε κακό, εφόσον μεγαλώνουμε ανεύθυνους και ανώριμους ενήλικες…
Τα θεωρούμε πάντα «μικρά»:
Ασχέτως από την ηλικία τους, είναι πάντα «μικρά παιδάκια» που «δεν ξέρουν τι είναι καλό για τον εαυτό τους». Αποτέλεσμα να τρέχει ο γονιός πάντα από πίσω και είτε θα «φτιάξει» ένα κακομαθημένο παιδί, είτε ένα παιδί που δεν μπορεί μόνο του να κάνει σχεδόν τίποτα…
Μπράβο!
Ναι, είπαμε πως ο έπαινος και η επιβράβευση είναι θεμελιώδη στοιχεία για την ψυχοσυναισθηματιή ανάπτυξη του παιδιού. Όταν όμως το παρακάνουμε και το επαινούμε ακόμα και όταν δεν θα έπρεπε «για να μην πέσει η ψυχολογία του και στενοχωρηθεί», ακόμα και για πράγματα που είναι μικρά και ασήμαντα αλλά με τον τρόπο μας τα μετατρέπουμε σε …άθλο, τότε το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μεγαλώσουμε ένα παιδί που θα περιμένει κάθε λεπτό την επιβράβευση σε ότι και αν κάνει και ας μην το κάνει και καλά, ένα παιδί που δεν θα μάθει ότι στη ζωή άλλες φορές κερδίζουμε και άλλες όμως χάνουμε… Και το κυριότερο πως ακόμα και να μην μας πάει κάτι καλά, θα προσπαθήσουμε ξανά και μπορεί και να τα καταφέρουμε!
Διάλεξε εσύ:
Πόσες φορές δίνεται στο μικρό σας τόσες επιλογές που ακόμα και εσείς μπερδεύεστε; Είναι καλό να έχουμε επιλογές, δεν ισχύει όμως για τα πάντα στη ζωή μας! Μάλιστα, αν το παιδί σας είναι μικρό ηλικιακά, οι πολλές επιλογές το μπερδεύουν, το δυσκολεύουν και το κάνουν να νιώθει προβληματικό που δεν μπορεί να επιλέξει ή να μένει ανικανοποίητο περιμένοντας «να ακούσει» αυτό που θα του χαϊδέψει τα αυτιά ως επιλογή!
Έλλειψη οριοθέτησης:
Θα έχετε κουραστεί φαντάζομαι να με ακούτε να μιλώ για οριοθέτηση! Και όμως, είναι τόσο σημαντική για το «σωστό» μεγάλωμα του παιδιού, τόσο καθοριστική… Από την άλλη, είναι και τόσο δύσκολη εφόσον χρειάζεται να ξεβολευτεί ο γονιός για να βάλει όρια, καθώς όπως έχουμε πει ξανά, τα όρια τα βάζω σε εμένα, άσχετα αν φαίνεται πως τα βάζω στο παιδί! Είναι ακριβώς αυτή η διαχωριστική γραμμή του μέχρι που βρίσκομαι εγώ και που ξεκινάς εσύ… Και βέβαια, χρειάζεται διάρκεια, σταθερότητα και συνέπεια!
Έλλειψη σταθερότητας:
Πόσες φορές είπατε στο παιδί σας πως θα το τιμωρήσετε και μετά από λίγο «πήρατε πίσω» την …τιμωρία; Πόσες φορές του υποσχεθήκατε πως μετά το φαγητό θα … αλλά μετά απλά βαρεθήκατε και αθετήσατε την υπόσχεση; Όταν λέω κάτι, χρειάζεται και να το τηρώ, διαφορετικά δεν υπόσχομαι γιατί το παιδί αρχίζει και χάνει την εμπιστοσύνη του, νιώθει πως το εξαπατώ και σε λίγο καιρό δεν θα με υπολογίζει πια, ενώ παράλληλα του δίνω και το παράδειγμα να αθετεί τον λόγο του! Όπως λέει και η λαϊκή μας παροιμία: «Μην τάξεις σ' άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι!»
Χειριστική συμπεριφορά:
«Αν με αγαπάς, θα κάνεις αυτό που σου λέω!» Θυμάστε φαντάζομαι στις ελληνικές ταινίες την μάνα που λιποθυμάει λόγω της ψεύτικης καρδιοπάθειας γιατί ο γιος της δεν την ακούει… Σας αρέσει να είστε αυτό το είδος γονιού; Αφήστε το παιδί σας να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα, μην το εκβιάζετε συναισθηματικά!
Σύγκριση:
Ένα από τα χειρότερα επίσης λάθη, καθώς συγκρίνετε το παιδί σας με τα αδέλφια του, με τα ξαδέλφια του, με τα γειτονόπουλα, με τους φίλους… Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ο καθένας μας έχει τη δική του «κλίση» σε κάτι, μπορεί το παιδί σας να μην έχει βρει ακόμη αυτό που τυ ταιριάζει. Με το να το συγκρίνετε όμως, το μόνο που καταφέρνετε είναι να τα κάνετε αντιδραστικό ή να χάσει την πίστη στον εαυτό του, εφόσον όπως το διαβεβαιώνετε και εσείς, δεν αξίζει!
Ποιοτικός χρόνος:
Μπορεί να είναι πολύτιμος και δυσεύρετος ο χρόνος σήμερα, από τη στιγμή όμως που φέρατε ένα παιδί στον κόσμο έχετε χρέος απέναντί του! Αφήστε στην άκρη κάποιες από τις δουλειές του σπιτιού ή του γραφείου και δώστε του την προσοχή που του αξίζει! Όταν είστε μαζί του, κλείστε το κινητό σας και το τάμπλετ, παίξτε μαζί, τραγουδήστε, κάντε …χαζομάρες! Αυτά θα θυμάται και θα χαμογελά όταν μεγαλώσει, διαφορετικά θα του μείνει ένα μοναχικό κενό στη μνήμη του για εσάς!
Διαχωρίστε τον εαυτό σας από εκείνο:
Άλλο εσείς, άλλο το παιδί σας. Μην έχετε απαίτηση να ικανοποιήσει ότι δεν καταφέρατε εσείς, τα δικά σας όνειρα. Ανοίξτε του τον δρόμο να κάνει το δικό του πλάνο ζωής με το δικό του σχέδιο, βέβαια, τα χρώματα θα είναι τα δικά σας αλλά πάνω στη δική του ζωγραφιά!
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
