Ποια είναι η αόρατη πίεση που νιώθουν τα παιδιά μας καθημερινά;

Τι σημαίνει τελικά «επιτυχημένο παιδί»; Καλούς βαθμούς, βραβεία, γεμάτο βιογραφικό; Για χρόνια, πολλοί γονείς πίστευαν πως όσο περισσότερα επιτεύγματα έχει ένα παιδί , τόσο πιο ασφαλές θα είναι το μέλλον του. Όμως η σύγχρονη ψυχολογία έρχεται να μας προειδοποιήσει: αυτή η κουλτούρα της συνεχούς επίδοσης μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.

Η ψυχολόγος και δημοσιογράφος Jennifer Breheny Wallace, συγγραφέας του βιβλίου «Never Enough: When Achievement Culture Becomes Toxic», μελέτησε επί επτά χρόνια εκατοντάδες παιδιά υψηλών επιδόσεων και τις οικογένειές τους. Αυτό που διαπίστωσε είναι ανησυχητικό: πολλά παιδιά νιώθουν ότι η αξία τους μετριέται μέσα από βαθμούς, κατατάξεις και επιτυχίες — και, χειρότερα, ότι η αγάπη των γονιών τους εξαρτάται από αυτά.

Η συνεχής πίεση για επιτυχία συνδέεται με αυξημένα επίπεδα άγχους, τελειομανίας και κατάθλιψης . Τα παιδιά μαθαίνουν να αναρωτιούνται διαρκώς «Πώς τα πάω;» αντί για «Πώς μπορώ να φανώ χρήσιμος;».

Πώς η παιγνιοθεραπεία βοηθά τα παιδιά να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και το άγχος τους

Πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα προς τα έξω

Σύμφωνα με τη Wallace, ένας από τους πιο ισχυρούς τρόπους να προστατεύσουμε την ψυχική υγεία των παιδιών είναι να τα βοηθήσουμε να νιώσουν χρήσιμα και αναγκαία. Όταν τα παιδιά συμμετέχουν, προσφέρουν και συμβάλλουν, χτίζουν την ταυτότητά τους όχι πάνω στην επίδοση, αλλά στη σύνδεση.

Ακόμα και μικρές πράξεις — να βοηθήσουν έναν ηλικιωμένο γείτονα, να αναλάβουν ένα σταθερό ρόλο στο σπίτι, να στηρίξουν έναν φίλο — τους δίνουν ένα ισχυρό μήνυμα: «Έχω αξία γιατί προσφέρω».

Πώς η «καλή» ανυπακοή κάνει τα παιδιά πιο δυνατά ψυχικά; Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς

Πώς μπορούμε να το καλλιεργήσουμε στην καθημερινότητα

1. Βοηθήστε τα παιδιά να παρατηρούν τις ανάγκες γύρω τους
   Ρωτήστε τα: «Ποιος πιστεύεις ότι χρειάζεται βοήθεια σήμερα;» ή «Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε;». Η ενσυναίσθηση καλλιεργείται όταν δίνεται χώρος να ανθίσει.
2. Κάντε τη συνεισφορά μέρος της ρουτίνας
   Αντί να «βοηθούν όταν τους ζητηθεί», δώστε τους ρόλους. Όχι ως αγγαρεία, αλλά ως συμμετοχή στην οικογένεια. Έτσι αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως ανθρώπους που συμβάλλουν.
3. Κάντε ορατή τη φροντίδα
   Τα παιδιά μαθαίνουν παρατηρώντας, αλλά και ακούγοντας. Εξηγήστε γιατί βοηθάτε κάποιον: «Του έστειλα μήνυμα γιατί ένιωσα ότι μπορεί να δυσκολεύεται σήμερα». Αυτό τους δίνει ένα εσωτερικό «σενάριο» φροντίδας.

Πώς να προσαρμοστεί το πρώτο παιδί για τον ερχομό του νέου παιδιού στο σπίτι

Σε έναν κόσμο που συχνά μετρά τα παιδιά με αριθμούς και επιδόσεις, η στροφή προς την προσφορά είναι πράξη αγάπης και προστασίας. Γιατί τα παιδιά δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να αξίζουν — χρειάζεται να νιώθουν ότι ανήκουν και ότι κάνουν τη διαφορά.

^{Πηγή: cnbc.com}