Όσοι μεγαλώνουν χωρίς ισχυρή πατρική φιγούρα συχνά αναπτύσσουν αυτά τα 7 χαρακτηριστικά ως ενήλικες

Για κάποιους, ο πατέρας ήταν παρών αλλά ...απών. Για άλλους, βρισκόταν στο ίδιο σπίτι, αλλά παρέμενε συναισθηματικά απόμακρος, επικριτικός, απρόβλεπτος ή απλώς αδιάφορος. Όποια και αν ήταν η μορφή αυτής της απουσίας, πάντα αφήνει το δικό της ανεξίτηλο σημάδι.

Μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανές, όμως με το πέρασμα των χρόνων όταν πλέον ως ενήλικες προσπαθείτε να δημιουργήσετε σχέσεις, να πάρετε σημαντικές αποφάσεις ή να κατανοήσετε τον εαυτό σας – αυτές οι παλιές πληγές συχνά επανεμφανίζονται και επηρεάζουν την πορεία σας.

Η σημαντική επίδραση της πατρικής φιγούρας στην ανάπτυξη του παιδιού - Οι έρευνες του 2023

Πολλά παιδιά μεγαλώνοντας, κουβαλούν το βάρος της απουσίας μιας πατρικής φιγούρας. Κάθε ιστορία είναι μοναδική, αλλά κάποια μοτίβα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά.

Ας δούμε μερικά από τα πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά όσων μεγάλωσαν χωρίς μια σταθερή και υποστηρικτική πατρική παρουσία, σύμφωνα με το cmu.fr

Έντονη αίσθηση ανεξαρτησίας

Όταν δεν υπάρχει μια αξιόπιστη αντρική φιγούρα για να στηριχτούν, πολλοί μαθαίνουν από νωρίς να βασίζονται αποκλειστικά στον εαυτό τους. Αυτό οδηγεί σε μια έντονη ανεξαρτησία. Άνθρωποι που δεν ζητούν βοήθεια, που σηκώνουν τα βάρη σιωπηλά και που επιμένουν να τα καταφέρνουν μόνοι, ό,τι κι αν συμβαίνει.

Η ανεξαρτησία μπορεί να είναι προτέρημα. Αλλά όταν γεννιέται από ανάγκη επιβίωσης, γίνεται κάποιες φορές πανοπλία. Έρευνες δείχνουν πως όσοι μεγάλωσαν χωρίς πατέρα συχνά αναπτύσσουν ισχυρή ευρηματικότητα και αυτάρκεια ως αντίδραση στην απουσία αυτή.

Η ενεργή, πατρική συμμετοχή συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής του παιδιού

Δυσκολία εμπιστοσύνης σε αυθεντίες

Όταν ο πατέρας που είναι για το παιδί ο παντογνώστης κι ένα είδος αυθεντίας, ήταν απών, δεν προκαλεί έκπληξη που γεννιέται δυσπιστία προς κάθε μορφή εξουσίας.Δεν πρόκειται απαραίτητα για έλλειψη σεβασμού. Είναι μια πρώιμη εμπειρία που διδάσκει ότι «κάποιοι υπόσχονται πολλά, αλλά δίνουν λίγα». Ως ενήλικες, αυτό εκφράζεται ως σκεπτικισμός απέναντι σε προϊσταμένους, μέντορες ή δασκάλους. Πάντα υπάρχει, έστω και υποσυνείδητα, η ερώτηση: «Μπορώ να βασιστώ σε αυτό το άτομο ή θα με απογοητεύσει;»

Αυξημένη ευαισθησία στην κριτική

Κλινικές μελέτες για το λεγόμενο «τραύμα από την απουσία πατέρα» δείχνουν πως η απουσία ενός συναισθηματικά παρόντος πατέρα συνδέεται με χαμηλή αυτοεκτίμηση και ευαλωτότητα στην κριτική. Αυτό που φαίνεται ως υπερευαισθησία, είναι συχνά μια παλιά πληγή που προσπαθεί να προστατευτεί.

Αναζήτηση επιβεβαίωσης σε λάθος μέρη

Χωρίς την πατρική επιβεβαίωση του τύπου «μπράβο σου»,«είμαι τόσο περήφανος για σένα», πολλοί άνθρωποι περνούν χρόνια – ή και ολόκληρη τη ζωή τους – αναζητώντας αυτή την αναγνώριση αλλού. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί ως συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση από συντρόφους, φίλους ή ακόμα και αγνώστους. Η αυτοεκτίμηση εξαρτάται από τις γνώμες των άλλων, αντί να πηγάζει από μέσα τους. Το εν λόγω μοτίβο επηρεάζει βαθιά τις σχέσεις, με κάποιους να έλκονται – ασυνείδητα – από συντρόφους απόμακρους ή συναισθηματικά μη διαθέσιμους, προσπαθώντας να «διορθώσουν» το παλιό τους τραύμα.

Η δύναμη της αγκαλιάς του πατέρα

Έντονο προστατευτικό ένστικτο

Πολλοί που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα αναπτύσσουν έντονη ανάγκη να προστατεύουν όσους αγαπούν. Ξέρουν πώς είναι να νιώθεις απροστάτευτος και, όταν αποκτούν σχέση, δεν θέλουν κανείς γύρω τους να το ξαναζήσει. Η απουσία προτύπου γίνεται συχνά η κινητήρια δύναμη για να γίνουν οι ίδιοι το πρότυπο που δεν είχαν ποτέ.

Περίπλοκη σχέση με αρρενωπότητα

Για τα αγόρια, η απουσία πατρικής φιγούρας δημιουργεί σύγχυση γύρω από το τι σημαίνει «είμαι άντρας». Κάποιοι υπεραναπληρώνουν με υπερβολική «αντρίλα», άλλοι απορρίπτουν πλήρως τους παραδοσιακούς ρόλους, χωρίς να ξέρουν ποιον δρόμο να πάρουν. Για τα κορίτσια, η απουσία αυτή συχνά επηρεάζει τον τύπο αντρών που εμπιστεύονται ή τα πρότυπα σχέσεων που επαναλαμβάνουν. Όταν η αρρενωπότητα είναι υγιώς δομημένη, γίνεται δύναμη στήριξης και ασφάλειας. Όταν είναι απούσα ή τοξική, αφήνει πίσω της σύγχυση και θολά όρια.

Έρευνα: Η ενεργή παρουσία του πατέρα στην παιδική ηλικία ενισχύει τους δεσμούς κατά την εφηβεία

Επιφυλακτική στάση απέναντι στις σχέσεις

Όσοι δεν μεγάλωσαν σε σταθερό συναισθηματικό,οικογενειακό περιβάλλον, συχνά κουβαλούν αυτή την αβεβαιότητα και στις ενήλικες σχέσεις τους. Μπορεί μια μέρα να είναι ανοιχτοί και τρυφεροί, και την επόμενη να αποτραβιούνται. Δεν πρόκειται για αδιαφορία, αλλά για αμυντικό μηχανισμό: η οικειότητα μοιάζει επικίνδυνη. Πάντα υπάρχει μια εσωτερική επιφύλαξη: «Κι αν δεν κρατήσει;» Η συναισθηματική ασυνέπεια της παιδικής ηλικίας τους έχει μάθει να μην εμπιστεύονται εύκολα τη σταθερότητα.

Πατέρας: Γιατί είναι σημαντική η παρουσία και η συμμετοχή του στη ζωή του παιδιού

Το να μεγαλώνει ένα παιδί χωρίς ισχυρό πατρικό πρότυπο, δεν το καταδικάζει. Αλλά το διαμορφώνει. Αφήνει σημάδια στον τρόπο που αγαπά, που αντέχει τις δυσκολίες, και στον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του. Το πραγματικό ερώτημα μεγαλώνοντας δεν είναι τι του έλειψε, αλλά τι θα κάνει από εδώ και πέρα, πώς μπορεί να μετατρέψει το κενό που πιθανόν νιώθει, σε δύναμη.