Η συγκλονιστική εξομολόγηση της συζύγου του Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Παλεύω σιωπηλά»

Η σύζυγος του Γιάννη Αντετοκούνμπο, Mariah, άνοιξε την καρδιά της δημόσια μέσα από το Instagram, μοιραζόμενη μια βαθιά προσωπική εξομολόγηση για την εμπειρία της με την επιλόχεια κατάθλιψη. Με τίτλο “My Postpartum Story💛”, η ανάρτησή της συνοδεύτηκε από τρυφερές φωτογραφίες με τα παιδιά της, μέσα από τις οποίες θέλησε να δείξει ότι πίσω από τα χαμόγελα και τις στιγμές χαράς, πολλές φορές κρύβεται ένας εσωτερικός αγώνας που δεν φαίνεται.

Πριν από λίγες ώρες, η Μαράια μοιράστηκε με τους ακολούθους της μια ανάρτηση που ξεκινά με τα λόγια: «Χαμόγελα που κρύβουν συνεχή φόβο. Γέλια ενώ συγκρατώ αδικαιολόγητα δάκρυα. Να με περιβάλλει η αγάπη κι όμως να νιώθω εντελώς μόνη... αυτή είναι η ιστορία μου με την επιλόχεια κατάθλιψη!». Από εκεί ξεδιπλώνει την πορεία της, με απόλυτη ειλικρίνεια και δύναμη, μιλώντας για τις δυσκολίες αλλά και τα μαθήματα που πήρε από αυτή τη διαδρομή.

Διαβάστε την εξομολόγησή της Mariah Αντετοκούνμπο

Γιάννης Αντετοκούνμπο: Πώς μεγαλώνει 4 παιδιά με ελληνικές ρίζες στην Αμερική

«Το να είσαι ευάλωτος σήμερα είναι κάπως τρομακτικό, αλλά αν μπορέσω να βοηθήσω έστω και έναν άνθρωπο, τότε αξίζει να μοιραστώ την ιστορία μου. Δεν την λέω για συμπόνια ή επαίνους — τη μοιράζομαι γιατί θέλω να χρησιμοποιήσω τη φωνή μου με την ελπίδα να βοηθήσω κάποιον άλλον που μπορεί να παλεύει με την ψυχική του υγεία. Αν και η δική μου ιστορία αφορά την Επιλόχεια Κατάθλιψη, ελπίζω να τη διαβάσεις και να τη συνδέσεις με ό,τι κι αν περνάς.

Τέσσερα παιδιά μετά, και θα νόμιζε κανείς ότι τα έχω μάθει όλα — αλλά δεν είναι έτσι. Τίποτα δεν μπορεί πραγματικά να σε προετοιμάσει για να γίνεις γονιός, ή στην περίπτωσή μου, μητέρα τεσσάρων. Ενώ ο τοκετός ήταν η πιο σωματικά επώδυνη εμπειρία που άντεξε το σώμα μου, η μάχη με την ψυχική μου υγεία αποδείχθηκε εξίσου δύσκολη. Επέζησα από την επιλόχεια κατάθλιψη με το πρώτο μας παιδί, αλλά αυτή τη φορά δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη.

Το άγχος ξεκίνησε πριν καν γεννήσω. Παρά το ότι δεν είχα συμπτώματα, το μυαλό μου ήταν πεπεισμένο ότι είχα ανίατη ασθένεια που θα με εμπόδιζε να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Οι κρίσεις πανικού χειροτέρευαν, και η εξάρτησή μου από το διαδίκτυο ως διαγνωστικό εργαλείο με έριξε στις πιο σκοτεινές δίνες. Έχω μια απίστευτη κοινότητα δίπλα μου, αλλά ένιωθα πολύ φοβισμένη και ντροπιασμένη για να δείξω αυτή την πλευρά του εαυτού μου.

Ήμουν ευλογημένη με έναν ομαλό τοκετό και ένα υγιές μωρό. Οι πρώτες εβδομάδες προσαρμογής με ένα νεογέννητο και τρία “μεγάλα” παιδιά ήταν διασκεδαστικές — αλλά και τόσο χαοτικές όσο φαντάζεστε. Το τέταρτο παιδί μας είναι το πιο γλυκό αγγελούδι που έχω δει ποτέ. Ταιριάζει τέλεια στη μικρή μας τρελή φούσκα. Τα χαμόγελά της και τα γελάκια της μου φέρνουν καθαρή χαρά.

Αλλά είτε ήταν η “περίοδος του μήνα του μέλιτος” του να καλωσορίζεις ένα νέο μωρό που έφτανε στο τέλος της, είτε οι τεράστιες (και γρήγορες) αλλαγές που συνέβαιναν στην οικογένειά μου, η ψυχική μου υγεία πήρε ξανά την κατηφόρα — και οι σκοτεινές σκέψεις άρχισαν να επιστρέφουν.

Οι κόκκινες γραμμές της επιλόχειας ψύχωσης

Έκλεισα τα πάντα και τους πάντες έξω. Δεν απαντούσα σε μηνύματα. Κλήσεις... άστο καλύτερα. Βρήκα παρηγοριά στο να απομονώνομαι και να κρύβω τι πραγματικά συνέβαινε. Όπως κάθε μαμά, προσπαθούσα να αντέξω όσο καλύτερα μπορούσα για τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Κοιτάζοντας πίσω, η οικογένειά μου ήταν αυτή που με κράτησε όρθια. Δεν ήμουν ο εαυτός μου, όμως, ήμουν εκεί, φρόντιζα την οικογένειά μου... αλλά το μυαλό μου δεν ήταν παρόν.

Είναι ένα τρομακτικό και μοναχικό συναίσθημα να είσαι σωματικά εκεί, αλλά το μυαλό σου να βρίσκεται αλλού.

Η Meghan Markle μιλά ανοιχτά για τη μάχη της με την επιλόχειο προεκλαμψία

Αγαπώ τους ανθρώπους που με στήριξαν, αλλά δεν ήθελα να τους επιβαρύνω. Ένιωθα εγωίστρια αν άνοιγα την καρδιά μου — πεισμένη πως απλά θα πρόσθετα βάρος σε ανθρώπους που ήδη κουβαλούν το δικό τους βάρος. Έτσι, για αρκετούς μήνες, έκρυβα τον πόνο μου και τις πληγές μου. Παρόλο που ακόμα παλεύω, τώρα έχω πίστη ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ.

Το να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου είναι ένα βήμα στη θεραπευτική μου πορεία. Αυτή είναι μία από τις πρώτες φορές που παραδέχομαι τις σιωπηλές μάχες που δίνω — αλλά αυτή η ειλικρίνεια με ελευθερώνει. Δεν είμαι αυτή που ήμουν, αλλά είμαι στον δρόμο να γίνω αυτή που προορίζομαι να είμαι.

Τι έμαθα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου;

• Έμαθα να είμαι ευάλωτη με τους ανθρώπους που με αγαπούν, και ότι δεν χρειάζεται να φοβάμαι πως θα γίνω «βάρος», ό,τι κι αν περνούν εκείνοι. Ο πόνος είναι πόνος — και ό,τι βαραίνει την καρδιά σου έχει σημασία.
• Έμαθα ότι δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνη μου, και ότι είναι εντάξει να ζητάς βοήθεια.
• Έμαθα ότι χρειάζεται να φροντίζω την ψυχική μου υγεία, γιατί είναι εξίσου σημαντική — αν όχι πιο σημαντική — από τη σωματική μου υγεία.
• Τελικά κατάλαβα ότι πρέπει να βάζω προτεραιότητα τον εαυτό μου (χωρίς ενοχές) για να μπορώ να είμαι η καλύτερη σύζυγος, μαμά, κόρη, αδελφή και φίλη που μπορώ.

Ώρα να μιλήσουμε για την ψυχική υγεία των μαμάδων - Η μάχη με την αόρατη κούραση καλά κρατεί

Αν η ιστορία μου σου λέει κάτι, σε παρακαλώ να ξέρεις: δεν είσαι μόνος/η. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο πλευρό σου — ακόμα κι αν δεν τους έχεις γνωρίσει ακόμα.

Ας δουλέψουμε μαζί για να σηκώνουμε αυτούς γύρω μας. Ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά τι κουβαλάει κάποιος μέσα του.»

Με την εξομολόγησή της, η Mariah Αντετοκούνμπο σπάει ένα ακόμα ταμπού γύρω από την ψυχική υγεία και την επιλόχεια κατάθλιψη, υπενθυμίζοντας σε όλες τις γυναίκες ότι δεν είναι μόνες. Το μήνυμά της λειτουργεί ως μία ακόμη υπενθύμιση: πως η δύναμη βρίσκεται και στην ευαλωτότητα, και πως η αγάπη, η στήριξη και η αλήθεια μπορούν να γίνουν φως στο τέλος του πιο σκοτεινού τούνελ.