Γιατί τα παιδιά προτιμούν να παίζουν με τους μπαμπάδες αντί για τις μαμάδες

Φέρε στο μυαλό σου αυτή την εικόνα: μπαμπάς και παιδί κυλιούνται στο πάτωμα, γελούν, σπρώχνονται — και ταυτόχρονα στο σώμα τους κυκλοφορεί ένα κύμα ωκυτοκίνης, της λεγόμενης «ορμόνης της αγάπης». Οι επιστήμονες λένε ότι αυτό το είδος παιχνιδιού δεν είναι απλώς για γέλια — ενεργοποιεί στον εγκέφαλο του πατέρα μια μοναδική χημική αντίδραση. Η αλληλεπίδραση μέσα από την ένταση και την πρόκληση «μιλάει» πιο δυνατά στο σώμα του απ’ ό,τι η ήρεμη τρυφερότητα ή μια απλή αγκαλιά.

Είναι ακριβώς αυτή η ενεργητική, πρόκληση‑γεμάτη επαφή που κάνει τα παιδιά να λένε «θέλω να παίξω με τον μπαμπά». Μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά προτιμούν τους μπαμπάδες για αυτή τη μορφή παιχνιδιού, κι αυτό δεν είναι τυχαίο.

Πώς η πατρότητα αλλάζει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους τον άνδρα

Ενισχύει τη συναισθηματική και κοινωνική ωριμότητα

Ο καθηγητής James Rilling από το Emory University και οι συνεργάτες του βρήκαν ότι οι πατέρες που συμμετέχουν σε σκληρό και έντονο παιχνίδι βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν:

Αυτοέλεγχο και ρύθμιση συναισθημάτων, γιατί το παιδί μαθαίνει να βάζει φρένο στον ενθουσιασμό του. Μέσα στο παιχνίδι πρέπει να καταλάβει πότε το αστείο ξεφεύγει ή πότε ο άλλος δεν διασκεδάζει πια

Ενσυναίσθηση, καθώς τραβιέσαι πίσω όταν βλέπεις να πονάει το παιδί ή να κουράζεται, μαθαίνει να «διαβάζει» το πρόσωπο του άλλου.

Ανθεκτικότητα και προσαρμοστικότητα, γιατί ο μπαμπάς σπρώχνει — όχι για να πληγωθεί το παιδί, αλλά για να μάθει να σηκώνεται μόνο του.

Τι συμβαίνει στο μυαλό του μπαμπά όταν γελάει με το παιδί

Ο εγκέφαλος του μπαμπά δεν μένει αμέτοχος — αλλάζει πραγματικά μέσα από τη φροντίδα και το παιχνίδι. Σύμφωνα με μελέτες, όταν οι πατέρες κοιτάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους, και τα επίπεδα της ωκυτοκίνης τους είναι υψηλά, ενεργοποιούνται τα ίδια κέντρα ανταμοιβής και ενσυναίσθησης που «ανάβουν» και στον εγκέφαλο της μαμάς. Είναι σαν να τους συντονίζει το ίδιο «σύστημα αγάπης.»

Πώς το έντονο παιχνίδι βοηθά τα παιδιά να γίνουν πιο δυνατά και έξυπνα

Νέες μελέτες για το έντονο παιχνίδι

Πρόσφατα ερευνητικά άρθρα τονίζουν:

Δεν αρκεί μόνο το σπρώξιμο και το κυλίσμα — η μαγεία βρίσκεται στο πώς παίζει ο μπαμπάς. Όταν εκείνος ρυθμίζει την ένταση, δείχνει πότε να συνεχίσουν και πότε να σταματήσουν, το παιδί μαθαίνει να αυτορρυθμίζεται, να βάζει όρια και να παίζει χωρίς επιθετικότητα. Είναι ένα παιχνίδι με «μαξιλαράκια ασφαλείας» — γεμάτο ένταση αλλά χωρίς εκτροχιασμό.

Το τέλειο χημικό κοκτέιλ: οξυτοκίνη ψηλά, τεστοστερόνη χαμηλά: Μετά το παιχνίδι, ο μπαμπάς δεν ιδρώνει απλώς — ολόκληρο το σώμα του αλλάζει. Τα επίπεδα οξυτοκίνης ανεβαίνουν, ενώ η τεστοστερόνη πέφτει — κάτι που, όπως δείχνουν οι έρευνες, τον κάνει πιο τρυφερό, πιο πρόθυμο να συνδεθεί, πιο «παρών» στη σχέση του με το παιδί.

Προλακτίνη: η ορμόνη που του μαθαίνει να ακούει: Δεν είναι μόνο μυς και γέλιο. Η προλακτίνη, γνωστή κυρίως από τον μητρικό θηλασμό, παίζει σημαντικό ρόλο και στους μπαμπάδες. Ενισχύει την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται σε ήχους, κλάματα, τόνους φωνής — και τελικά, να γίνονται πιο παρόντες και συντονισμένοι σύντροφοι στο παιχνίδι και τη φροντίδα.

Μια μαμά που βλέπει και καταλαβαίνει

Ως μαμά, το ζω καθημερινά — εδώ και 15 χρόνια. Έχω μια κόρη στην εφηβεία, κι όμως… ακόμη παίζει «ξύλο» με τον μπαμπά της. Κυριολεκτικά! Τον σπρώχνει, σκαρφαλώνει πάνω του, κάνει ότι τον νικάει και αυτός, φυσικά, προσποιείται ότι δεν μπορεί να ξεφύγει. Είναι το δικό τους παιχνίδι — και δεν άλλαξε ποτέ. Από τα πρώτα της βήματα μέχρι τα 15 της, αυτή η σωματική, έντονη επαφή είναι η ρουτίνα τους, το αστείο τους, η καθημερινή τους μικρή ιεροτελεστία.

Και οι δύο κάνουν σαν πεντάχρονα μέσα στο σπίτι. Φωνές, γέλια, «παλαιστικά» στο χαλί — και εγώ, όσο κι αν γκρινιάζω καμιά φορά («όχι μέσα στο σαλόνι, σας παρακαλώ!»), κατά βάθος το λατρεύω. Γιατί βλέπω τη σύνδεσή τους. Την εμπιστοσύνη. Τη σχέση που δεν έσπασε ποτέ, ούτε άλλαξε με την ηλικία. Το ίδιο παιχνίδι που κάποτε έκανε ένα νήπιο να γελάσει μέχρι δακρύων, σήμερα ενώνει έναν πατέρα και μια έφηβη σαν να είναι ακόμα τότε — σαν να μην πέρασε μια μέρα.