Αν το να ζητάω άδεια μετ’ αποδοχών με κάνει «καλομαθημένη» μαμά τότε ναι, είμαι

«Δηλαδή οι νέοι και άγαμοι που ξεκινούν τη ζωή τους πρέπει να χρηματοδοτούν τον τρόπο ζωής μιας γυναίκας. Αυτός είναι ο κόσμος μιας προνομιούχας, καλομαθημένης, φιλελεύθερης μητέρας και οι υπόλοιποι απλώς ζούμε σε αυτόν για να υπηρετούμε, υποθέτω.»

Αυτό ήταν ένα σχόλιο που έλαβα πρόσφατα, με αφορμή άρθρο μου για την επιτακτική ανάγκη καθολικής άδειας μετ’ αποδοχών στις μητέρες. Το κείμενο αφορούσε κυρίως το πώς μπορούμε να κάνουμε τον θηλασμό πιο εφικτό για περισσότερες μητέρες - χωρίς να επικρίνουμε όσες επιλέγουν τη φόρμουλα ή τον συνδυασμό - αλλά ουσιαστικά μιλούσε για τις επιλογές που δεν έχουμε.

Πρακτικά tips για επιτυχημένο θηλασμό

Στο παρελθόν, έχω απαντήσει απευθείας σε κακόβουλα σχόλια — άλλοτε γιατί θυμώνω και πατάω «αποστολή» πριν το σκεφτώ καλύτερα, κι άλλοτε γιατί θέλω να ξεκαθαρίσω, τη δική μου στάση. Ποτέ δεν τρέφω αυταπάτες ότι θα αλλάξω τη γνώμη κάποιου που απλά θέλει να απαντήσει με κακία. Έτσι, αποφάσισα να σταματήσω να ασχολούμαι με όσους φέρονται τοξικά στο διαδίκτυο. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως κάποια από αυτά τα σχόλια αξίζει να τα εξετάσουμε, γιατί συχνά αποκαλύπτουν βαθιά ριζωμένα κοινωνικά στερεότυπα που κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεραστούν.

Η γονική άδεια δεν είναι προνόμιο, είναι ανάγκη

Η άδεια μετ’ αποδοχών είναι «γυναικείο ζήτημα»

Η καθολική άδεια μετ’ αποδοχών παρουσιάζεται εδώ και δεκαετίες ως «γυναικείο θέμα». Όμως δεν αφορά μόνο τις μητέρες, ούτε καν αποκλειστικά τους γονείς. Όποιος φροντίζει τον εαυτό του ή ένα άρρωστο ή ηλικιωμένο μέλος της οικογένειάς του, θα έπρεπε να έχει δικαίωμα σε άδεια μετ’ αποδοχών. Η άδεια αυτή προορίζεται για κάθε άνθρωπο που χρειάζεται να σταματήσει προσωρινά την αμειβόμενη εργασία του, για να προσφέρει φροντίδα - απλήρωτη - σε κάποιον άλλον ή στον εαυτό του. Κι αυτό είναι κάτι που, αργά ή γρήγορα, θα χρειαστούμε όλοι. Δεν θα ήταν ωραίο να μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να έχουμε το άγχος γύρω από τα οικονομικά;

Άδεια πατρότητας: Πώς θα ενθαρρύνουμε περισσότερους άντρες να την πάρουν

Οι μητέρες είναι «προνομιούχες» και «καλομαθημένες»

Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση σε πολλούς εργασιακούς χώρους ότι οι μητέρες που παίρνουν λίγες εβδομάδες άδεια μετά τη γέννα ή που φεύγουν νωρίτερα για να παραλάβουν τα παιδιά τους από τον παιδικό σταθμό, είναι "καλομαθημένες" ή έχουν "προνόμια".

Η αλήθεια είναι ότι ο σύγχρονος εργασιακός κόσμος δεν έχει φτιαχτεί για ανθρώπους που φροντίζουν άλλους - κι εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Αντί να εστιάσουμε στο τι πρέπει να αλλάξει, κατηγορούμε τις εργαζόμενες μητέρες. Το έχω ξαναπεί, αλλά θα το επαναλάβω: σε ποιον κόσμο θεωρείται "προνόμιο" ή "δικαίωμα" για μια μητέρα να ταΐζει το παιδί της με το γάλα που παράγει το ίδιο της το σώμα;

Άδεια μητρότητας: Οι βασικές αλλαγές με το νέο νόμο

Να σημειώσω, επίσης, ότι πολλοί εργαζόμενοι σαν κι εμένα έχουν ήδη πρόσβαση σε κάποια μορφή άδειας μετ’ αποδοχών (αν και όχι επαρκή), είτε μέσω εργοδότη είτε μέσω επιδόματος. Ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα άδειας μετ’ αποδοχών θα σήμαινε πρόσβαση γι’ αυτούς που σήμερα δεν έχουν ούτε αυτά τα ελάχιστα «προνόμια». Γι’ αυτό τη λέμε καθολική άδεια.

Η γονεϊκότητα είναι "τρόπος ζωής"

Η φροντίδα των παιδιών αφορά τη διαμόρφωση της επόμενης γενιάς ανθρώπων. Σχεδόν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, αυτό ήταν υπόθεση ολόκληρης της κοινότητας - πολλών γενεών μαζί.

Σήμερα, όμως, η γονεϊκότητα παρουσιάζεται σαν "προσωπική επιλογή ζωής". Έτσι, το βάρος (και η ευθύνη, αλλά και η ενοχή) πέφτει αποκλειστικά πάνω σε έναν ή δύο ανθρώπους, ενώ ταυτόχρονα η αμειβόμενη εργασία θεωρείται πάντα σημαντικότερη.

Σε μια κοινωνία διχασμένη και απομονωμένη, όσοι έχουν παιδιά και όσοι δεν έχουν, ζουν συχνά σε παράλληλους κόσμους.

Η φροντίδα δεν είναι επιλογή είναι συλλογική ευθύνη, και ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να τη βλέπουμε έτσι.