Ο άντρας μου δεν είναι ο άνθρωπος που νόμιζα - είναι πολύ καλύτερος

Ο άντρας μου κι εγώ είμαστε μαζί οκτώ χρόνια και παντρεμένοι έξι. Έχουμε δύο κόρες προσχολικής ηλικίας και ένα νεογέννητο κοριτσάκι.

Καθώς σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια, συνειδητοποιώ κάτι που με ξαφνιάζει.

Αγαπημένε μου σύζυγε, λυπάμαι που είσαι άρρωστος... αλλά νιώθω λίγο ζήλια

Δεν πίστευα ότι ο γάμος θα μου φαινόταν ρομαντικός. Πάντα αστειευόμουν πως δεν ήμουν «εκείνο το κορίτσι». Κι όμως, ήμουν σίγουρη για ένα πράγμα: ήξερα ποιον παντρευόμουν.

Πίστευα ότι ήταν καλός. Δυνατός - και στο μυαλό και στο σώμα. Με έκανε να γελάω, ήταν ευχάριστος στην παρέα και τόσο γοητευτικός. Έξυπνος, με ικανότητα για βαθιές, ουσιαστικές συζητήσεις. Ήξερα πως θα γινόταν ένας υπέροχος πατέρας. Και, πάνω απ’ όλα, με έκανε να νιώθω ασφαλής.

Τα γνώριζα όλα αυτά.

Αλλά τώρα, κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ κάτι εκπληκτικό: δεν παντρεύτηκα τον άνθρωπο που νόμιζα.

Ο γάμος μπορεί να είναι δύσκολος. Στην αρχή διασκεδαστικός. Εύκολος. Και μετά γίναμε γονείς μιας υπέροχης κόρης. Ξαφνικά, γνωρίζεις έναν καινούργιο άνθρωπο - δεν αναφέρομαι μόνο στον σύντροφό μου αλλά και στον ίδιο μου τον εαυτό.

Αντιμετωπίζεις προκλήσεις και προσαρμογές που σε δοκιμάζουν ως τα βάθη της ψυχής σου. Έχω διαβάσει ότι περίπου το 20% των ζευγαριών επιλέγουν να μην είναι μαζί μέσα στον πρώτο χρόνο μετά τη γέννηση ενός μωρού.

Τα πολύτιμα μαθήματα ζωής που πήρα βλέποντας τον άντρα μου πώς συμπεριφέρεται ως μπαμπάς

Το θαύμα της ζωής… και όμως καταλαβαίνω γιατί. Είναι δύσκολο.

Αλλά γνώρισα κι έναν καινούργιο άνθρωπο όταν ο άντρας μου έγινε πατέρας. Κάποιον που κανείς άλλος στον κόσμο δεν γνωρίζει όπως εγώ.

Μου δίδαξε την αληθινή ομορφιά, καθώς καθόμασταν έξω παρακολουθώντας το μικρό μας να σέρνεται στο γρασίδι, να ανακαλύπτει ένα αεροπλάνο στον ουρανό, να δείχνει ένα πουλί, να θαυμάζει ένα έντομο. Κοιταζόμασταν χωρίς να πούμε λέξη, χαμογελώντας γιατί νιώθαμε την ίδια ιερή σύνδεση. Αυτή ήταν η ομορφιά.

Ο άντρας που παντρεύτηκα πάντα με έκανε να γελάω.

Αλλά το χιούμορ μου έγινε πιο ουσιαστικό - αυτό που σε στηρίζει και σε κρατάει όρθιο στις δύσκολες στιγμές.

Γελάμε για το πόσο συχνά συζητάμε για τις κενώσεις σε ένα σπίτι γεμάτο μωρά και σκύλο. Γελάμε για το πώς επιβιώνουμε με τέσσερις ώρες ύπνου. Γελάμε, γιατί είμαστε περιτριγυρισμένοι από παιχνίδια και υπολείμματα φαγητού στο πάτωμα.

Είναι εύκολο να αγαπάς τη όμορφη νύφη. Ήξερα ότι με αγαπούσε τότε. Αλλά από τον άντρα μου έμαθα την πραγματική αγάπη. Την αγάπη που εκδηλώνεται όταν είμαι εξαντλημένη και έτοιμη να τα παρατήσω κι εκείνος μου παίρνει το χέρι λέγοντας: «Σ’ αγαπώ. Μπορούμε να το καταφέρουμε.»

Ο άντρας που παντρεύτηκα ήταν γοητευτικός. Αλλά στη πορεία η γοητεία του είχε κι άλλες αποχρώσεις.

Ο σύζυγός μου ανέλαβε τις δουλειές του σπιτιού και η σχέση μας βελτιώθηκε

Τον είδα να θρηνεί με αγαπημένα πρόσωπα. Να αφήνει τα πάντα για έναν φίλο που είχε ανάγκη. Να προσφέρει φως σε αυτούς που ήταν χαμένοι στο σκοτάδι.

Κανένας γάμος δεν είναι τέλειος.

Αλλά το να έχεις έναν σύντροφο να μεγαλώνεις μαζί του και να μαθαίνεις από αυτόν, - είναι ένα δώρο πολύ μεγαλύτερο από οποιονδήποτε παροδικό παραμυθένιο έρωτα.

Πώς θα γίνεις καλύτερος σύζυγος και πατέρας

Δεν παντρεύτηκα τον άντρα που νόμιζα. Είναι πολύ καλύτερος.