Η μητέρα που δεν τα παρατά ποτέ - Μια συγκλονιστική εξομολόγηση

Αγαπημένα μου παιδιά,

Συχνά σκέφτομαι όλα όσα θέλω να ξέρετε. Όχι μόνο για τη ζωή αλλά και για αυτό το πράγμα που έχει διαμορφώσει τόσο πολύ τη ζωή μας. Αυτή την ασθένεια. Αυτό το σώμα.

Τα περισσότερα πρωινά, ξυπνάω πριν από εσάς. Ξαπλωμένη, αφουγκράζομαι τη σιωπή του σπιτιού. Κι είναι ίσως η πιο δύσκολη στιγμή, εκεί ανάμεσα στον ύπνο και το πρωινό ξύπνημα, - γιατί νιώθω πιο έντονα όλα όσα έχω χάσει. Την εκδοχή του εαυτού μου που πίστευα πως θα γίνω. Τη μητέρα που ήλπιζα να είμαι.

Η μητέρα είναι ο φύλακας της καθημερινής μαγείας

Θέλω να θυμάστε τα γέλια και τις περιπέτειές μας. Ξέρω όμως πως θα θυμάστε και τις φορές που δεν ήμουν εκεί. Τις στιγμές που ήμουν πολύ κουρασμένη για να παίξω ή που ακύρωσα σχέδια που είχαμε κάνει. Κουβαλάω ενοχές γι’ αυτό. Μια βαριά, αόρατη ενοχή που φωλιάζει κάτω από κάθε απόφασή μου.

Μα κουβαλάω και κάτι ακόμα, μια ήσυχη περηφάνια.

Γιατί, παρά τα έχουν συμβεί, είμαι ακόμη εδώ. Όχι τέλεια, αλλά σταθερά. Όχι πάντα με την ενέργεια που θα ήθελα, αλλά πάντα με αγάπη. Πάντα με πρόθεση.

Κάποιες μέρες τα καταφέρνω καλύτερα απ’ ό,τι άλλες. Σχεδιάζω τις μέρες μας με ένα είδος "σιωπηλού" προγραμματισμού, υπολογίζοντας διαλείμματα ξεκούρασης, αποθέματα ενέργειας και εναλλακτικά σχέδια, για κάθε ενδεχόμενο. Μερικές φορές αυτό σημαίνει μια ταινία αντί για βόλτα ή να κρατώ το χέρι σας στον καναπέ αντί να σας κυνηγώ έξω.

Ένα γράμμα στη μαμά μου με όλα εκείνα που θέλω αλλά δε βρίσκω το κουράγιο να της πω από κοντά

Και θέλω να ξέρετε, δεν είναι επειδή δεν θέλω. Θέλω πάντα. Αυτό είναι το πιο σκληρό κομμάτι.

Ακόμα και στις δύσκολες μέρες, δεν τα παρατάω. Μπορεί να κινούμαι πιο αργά, αλλά δίνω μάχες. Και τις δίνω για εσάς. Για κάθε ευκαιρία να είμαι μέρος του κόσμου σας, της χαράς και των αναμνήσεών σας.

Καθώς μεγαλώνετε, να θυμάστε πως η δύναμη δεν είναι πάντα όπως την παρουσιάζει ο κόσμος. Μερικές φορές η δύναμη βρίσκεται στην επιμονή. Στην προσαρμογή. Στο να εμφανίζεσαι με ό,τι έχεις, κι όχι με ό,τι θα ήθελες να έχεις.

Μαθαίνω κι εγώ πως η ξεκούραση δεν είναι αδυναμία, η βραδύτητα δεν είναι αποτυχία, και ότι το να αγαπάς τους ανθρώπους μέσα από τους περιορισμούς τους είναι από τα πιο ιερά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε.

Μια μέρα, όταν μεγαλώσετε, θέλω να ξέρετε ότι έζησα για εσάς. Ακόμα κι όταν ήταν δύσκολο. Έζησα για εσάς και μαζί σας, όσο καλύτερα μπορούσα.

Μαθαίνοντας να είμαι μητέρα

Αυτό το σώμα μπορεί να μου πάρει πολλά. Μα δεν θα μπορέσει ποτέ να μου πάρει την αγάπη που νιώθω για εσάς, ούτε την αποφασιστικότητά μου να σας δώσω ό,τι καλύτερο μπορώ.

Ακόμα κι αν κάποιες μέρες, αυτό φαίνεται λίγο διαφορετικό απ’ ό,τι είχαμε φανταστεί.