Μόνη με το μωρό μου - Οι νύχτες που δεν ξεχνιούνται

Όποιος μίλησε μαζί μου τους τελευταίους εννέα μήνες γνωρίζει ότι μετρούσα τις μέρες μέχρι να μπορέσω να γεννήσω με ασφάλεια την κόρη μου.

Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις σε συνδυασμό με τη συνεχή ναυτία και την ατελείωτη καούρα που θα μπορούσε να λειτουργήσει μπαταρία, με είχαν φτάσει στα όρια της αντοχής μου ως προς το μητρικό μου ένστικτα. Ωστόσο, τώρα, κάθομαι εδώ, κρατώντας την όμορφη κόρη μου, και αναρωτιέμαι πώς μπόρεσα να ξεχάσω τις νύχτες.

Η ησυχία της νύχτας: Σκέψεις μιας μαμάς όταν τα παιδιά κοιμούνται

Ξέρεις… τις νύχτες.

Τις νύχτες που φαίνεται πως οι μόνοι ξύπνιοι στον κόσμο είναι εσύ και το μωρό σου.

Τις νύχτες που λαχταράς ο χρόνος να περάσει πιο γρήγορα…

…και ταυτόχρονα θέλεις να τον παγώσεις.

Τις νύχτες που τα διαδικτυακά ψώνια φαίνονται ο καλύτερος τρόπος να μείνεις ξύπνια.

Τις νύχτες που η λάμψη του φεγγαριού ή οι ακτίνες του ανατέλλοντος ήλιου σου φέρνουν παρηγοριά.

Όταν κοιτάς τον κοιμισμένο σύντροφό σου με μάτια γεμάτα εκτίμηση αλλά και ζήλια.

Τις νύχτες που φαντάζεσαι πώς θα είναι το μωρό σου και η ζωή σου σε μερικά χρόνια.

Τις νύχτες που αναγκάζεσαι να πορευτείς με την αβεβαιότητα του τι θα φέρει η επόμενη μέρα.

Όταν κρατάς την ανάσα σου, μετράς όσα δεν κατάφερες την προηγούμενη μέρα και απαριθμείς τα σημεία της λίστας υποχρεώσεων για την επόμενη.

Τις νύχτες που σκρολάρεις ατελείωτα στα κοινωνικά δίκτυα, βλέποντας τις ίδιες αναρτήσεις και βίντεο που είδες και τις προηγούμενες νύχτες.

Τις νύχτες που σφίγγεσαι από τον πόνο καθώς το μωρό σου θηλάζει… ή προσπαθείς να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά, καθώς μετράς τη μεζούρα του γάλατος στο αμυδρό φως της κουζίνας.

Στη μαμά που δεν μπορεί να κοιμηθεί τη νύχτα επειδή το μωρό της δεν κοιμάται

Όταν παλεύεις να μείνεις ξύπνια λίγο ακόμα, να κρατήσεις το μωρό όρθιο λίγο ακόμα.

Τις νύχτες που οι μοναδικοί ήχοι που σπάνε τη σιωπή είναι η αναπνοή του μωρού, τα πουλιά που κελαηδούν και τα σκουπιδιάρικα που ξεκινούν τη διαδρομή τους στον δρόμο.

Τις νύχτες που τόσο πολύ θέλεις να ξαπλώσεις το μωρό προσεκτικά πίσω στο κρεβατάκι, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλεις να το αφήσεις ακόμη.

Τις νύχτες που βρίσκεις παρηγοριά στα μικροσκοπικά χεράκια που σφίγγουν το δικό σου.

Τις νύχτες που αναπολείς πού ήσουν εκείνη τη στιγμή πριν από μερικά χρόνια.

Τις νύχτες που έχεις όλο τον χρόνο να αναλογιστείς πόσο όμορφη και δύσκολη ήταν η εγκυμοσύνη.

Τις νύχτες που μόνο φαντάζεσαι τι συμβαίνει στα σπίτια σε όλο τον κόσμο εκείνη τη στιγμή.

Α, ναι, αυτές τις νύχτες που φαίνεται πως οι μόνοι ξύπνιοι στον κόσμο είναι εσύ και το μωρό σου.

Και τώρα, κρατώ την κόρη μου λίγο πιο σφιχτά. Χαμηλώνω το τηλέφωνό μου για να μην την ξυπνήσω μετά το τάισμα. Ακουμπάω πίσω για μια στιγμή, αφήνοντας έναν αναστεναγμό ικανοποίησης.

Τα μωρά γεννιούνται για να κάνουν θόρυβο και για να ξυπνούν μέσα στη νύχτα

Ξαφνικά, αυτές οι νύχτες δεν φαίνονται πια τόσο σκοτεινές. Μπορεί να τις είχα ξεχάσει προς στιγμήν, αλλά σίγουρα δεν θέλω ποτέ να τις ξεχάσω.