Η συμπεριφορά των ενηλίκων που αποκαλύπτει μια άχαρη παιδική ηλικία

Πίσω από τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, τον φόβο της αγάπης ή τη δυσκολία να θέσουμε όρια, συχνά κρύβεται μια παιδική ηλικία με έντονη την απουσία συναισθημάτων.

Αυτές οι αόρατες πληγές μπορούν να καθορίσουν τις σχέσεις, τις αποφάσεις μας ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στον εαυτό μας.

Η κατανόηση αυτών μπορεί να είναι η αρχή μιας βαθιάς αλλαγής.

Όταν η παιδική ηλικία καθορίζει την αυτοεκτίμηση

Οι άνθρωποι που δεν ένιωσαν ότι τους αγαπούσαν ή τους εκτιμούσαν στην παιδική τους ηλικία συχνά μεγαλώνουν με μια "προβληματική" εικόνα του εαυτού τους. Είναι σαν κάτι μέσα τους να τους λέει διαρκώς ότι δεν αξίζουν το καλό, ότι πρέπει να συμβιβάζονται με λιγότερα. Αυτή η πληγή, συχνά ασυνείδητη, μεταφράζεται σε εύθραυστη αυτοεκτίμηση, μια εσωτερική φωνή που κρίνει ασταμάτητα και μια αίσθηση ότι ποτέ δεν είναι αρκετοί, ακόμη και όταν πετυχαίνουν.

Αλλά η δυσπιστία δεν είναι μόνο εσωτερική. Όποιος δεν ένιωσε στοργή στην παιδική του ηλικία, συχνά δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους άλλους. Περιμένει το χειρότερο, προβλέπει την εγκατάλειψη και αμφισβητεί κάθε ευγενική χειρονομία. Έτσι, το να ανοιχτεί συναισθηματικά γίνεται άθλος και η εμπιστοσύνη, ένας διαρκής κίνδυνος.

Τι είναι αγάπη και πώς εκδηλώνεται μέσα στην οικογένεια;

Αγάπη, φόβος και σιωπηλές άμυνες

Η αποδοχή της αγάπης φαίνεται φυσική, αλλά δεν είναι για όλους. Υπάρχουν άνθρωποι που, επειδή δεν την έζησαν καθαρά και σταθερά στην παιδική τους ηλικία, την αντιλαμβάνονται ως κάτι ξένο, σχεδόν απειλητικό. Κάθε χάδι, κάθε τρυφερή λέξη μπορεί να ξυπνήσει υποψίες: Είναι αληθινό; Πόσο θα κρατήσει;

Τι είναι αγάπη και πώς εκδηλώνεται μέσα στην οικογένεια;

Αυτός ο φόβος της εγκατάλειψης μπορεί να οδηγήσει σε δύο άκρα: άτομα που προσκολλώνται υπερβολικά σε όποιον τους δείχνει στοργή, πέφτοντας σε συναισθηματική εξάρτηση, και άλλους που αποφεύγουν κάθε βαθύ δεσμό, από φόβο μήπως ξαναζήσουν παλιές πληγές. Και οι δύο συμπεριφορές αντανακλούν την ίδια ανεκπλήρωτη ανάγκη: να νιώσεις ότι σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι, χωρίς όρους.

Είναι επίσης συχνό το να υπάρχει δυσκολία στο να θέσει κανείς όρια ή να εκφράσει επιθυμίες. Αν στην παιδική ηλικία έμαθε ότι το να μιλάει, να ζητά ή απλώς να νιώθει ήταν λόγος απόρριψης ή τιμωρίας, ως ενήλικας σιωπά. Δίνει προτεραιότητα στα συναισθήματα των άλλων, προσπαθεί να ευχαριστεί τους πάντες, ακόμη και εις βάρος της δικής του ευημερίας. Έτσι, γεννιούνται ανισόρροπες σχέσεις όπου κάποιος ξεχνά τον εαυτό του.

Αόρατες αλλά πραγματικές πληγές

Αυτά τα πρότυπα δεν είναι ελαττώματα ούτε σημάδια αδυναμίας. Είναι αντιδράσεις που κάποτε εξυπηρέτησαν την επιβίωση σε ένα συναισθηματικά επισφαλές περιβάλλον. Δεν δείχνουν έλλειψη ικανότητας για αγάπη, αλλά την ανάγκη να ξαναχτιστεί η εσωτερική ασφάλεια.

Το πιο δύσκολο είναι πως αυτές οι πληγές συχνά περνούν απαρατήρητες, ακόμη και από τον ίδιο τον άνθρωπο που τις κουβαλά. Αλλά η αναγνώρισή τους επιτρέπει μια βαθύτερη κατανόηση και την αρχή της θεραπείας. Απαιτεί προσωπική δουλειά: να μάθεις να ακούς τη δική σου φωνή, να αναγνωρίζεις τα όριά σου και να διεκδικείς το δικαίωμα στην αγάπη, τον σεβασμό και την επιβεβαίωση.

6 φράσεις που λένε συχνά τα παιδιά με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη

Γιατί, ακόμα κι αν δεν λάβατε την αγάπη που χρειαζόσασταν ως παιδιά, πάντα έχετε την ευκαιρία να τη δώσετε στον εαυτό σας ως ενήλικες. Κάπως έτσι ξεκινά η αληθινή συναισθηματική φροντίδα.

^{με πληροφορίες από es.gizmodo.com}