Ένας χρόνος μαμά: Τι έμαθα, τι έχασα, τι κέρδισα

Τώρα που ο γιος μου θα γίνει ενός έτους, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να κάνω μια δημόσια εξομολόγηση.

Να πω όλα τα πιο βαθιά, σκοτεινά μυστικά μου, τις αναμνήσεις και τα πράγματα που αξίζει να αναφερθούν.

Το να είσαι μαμά - και γονιός - για πρώτη φορά είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά και απίστευτα ανταποδοτικό. Για να επιβιώσουμε και οι δύο - όχι, και οι τρεις, ο άντρας μου, το μωρό και εγώ - αυτόν τον χρόνο, χρειάστηκε να αυτοσχεδιάσουμε και να αγνοήσουμε συμβουλές. Έπρεπε να δημιουργήσουμε το δικό μας στιλ γονεϊκότητας.

Η πρώτη μου εβδομάδα μετά τη γέννα: Τα συναισθήματα, οι μικρές νίκες και οι δυσκολίες

Αυτός ο πρώτος χρόνος ήταν ένα τρενάκι του τρόμου, με στροφές, βουτιές, τεράστιες ανηφόρες και φυσικά στιγμές απόλυτης χαράς αλλά χρειάστηκαν τα εξής για να τα καταφέρουμε...

(Και ναι, μπορείτε να με κρίνετε, αλλά μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε, γιατί δεν με νοιάζει καθόλου. Έχετε δει τον γιο μου; Είναι χαρούμενος, γλυκύτατος και απίστευτα έξυπνος! Ό,τι έκανα, ήταν απαραίτητο για να δημιουργήσω αυτό το υπέροχο παιδί και την οικογένεια που έχουμε σήμερα.)

Δε θυμάμαι πολλά από τις πρώτες μέρες. Θυμάμαι μόνο ότι ήμουν διαρκώς κουρασμένη και ζούσα με τον φόβο του SIDS (αιφνίδιος βρεφικός θάνατος).

Θα τα είχα παρατήσει με το θηλασμό ... Δεν τον αγαπάω . Μου αρέσει που δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με μπιμπερό και σκόνες, αλλά δεν νιώθω "δεμένη" με το παιδί.

Ήπια την πρώτη μου μπύρα όταν ο Όλιβερ ήταν 6 εβδομάδων. Την ήπια ακριβώς μετά τον θηλασμό, με τη σύμφωνη γνώμη της σύμβουλου γαλουχίας μου. Ήταν η καλύτερη μπύρα της ζωής μου.

Μια καλή φίλη μου την είχε φέρει. Άντλησα γάλα, άνοιξα τη μπύρα, τράβηξα τη φωτό και την απόλαυσα.

Έδωσα στον Όλιβερ ρυζάλευρο σε μπιμπερό στις 6 εβδομάδες, για να κοιμηθεί όλη τη νύχτα. Δεν λειτούργησε. Ο Όλιβερ δεν κοιμήθηκε σταθερά όλη τη νύχτα μέχρι να γίνει 11 μηνών. Ευτυχώς τότε δεν το ήξερα. Εκείνη η ελπίδα, "σήμερα θα κοιμηθεί 8 ώρες", ήταν που με κρατούσε.

Τι θα προσπαθήσω να κάνω διαφορετικά όταν αποκτήσω δεύτερο παιδί

Αρχίσαμε τη ρουτίνα ύπνου του στους 3 μήνες: στερεά τροφή–μπάνιο–θηλασμός–ύπνος. Κάθε βράδυ.

Ναι, τον έκανα μπάνιο κάθε βράδυ, όχι πάντα με σαπούνια και τρίψιμο, αλλά νεράκι στον ποπό και τα γεννητικά όργανα έπεφτε πάντα. Παίζαμε, γελούσαμε, χαζεύαμε. Μετά πάντα λοσιόν για μωρά.

Δεν κοιμηθήκαμε ποτέ στο ίδιο κρεβάτι με το μωρό. Ο Όλιβερ κοιμήθηκε στο κρεβατάκι του από την πρώτη κιόλας νύχτα που τον φέραμε σπίτι.

Φοβόμασταν τόσο πολύ τον αιφνίδιο βρεφικό θάνατο που για έξι εβδομάδες κάναμε βάρδιες να τον ελέγχουμε.

Έπλενα τα ρουχαλάκια του με ειδικό απορρυπαντικό για μωρά στην αρχή, αλλά μετά πήρα απλό υποαλλεργικό και ήταν καλύτερο και πιο φτηνό.

Έκλαιγα συνέχεια στον 3ο-4ο μήνα. Ήμουν σίγουρη ότι είχα επιλόχειο κατάθλιψη. Είδα ψυχολόγο, μίλησα, και βγήκα από αυτό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Δυσκολεύτηκα (μπορείς να πεις και παρέδωσα) με την απώλεια των κιλών. Είμαι 34 ετών και είναι δύσκολο. Έχω "δικαιολογίες" για όλα: «Όταν σταματήσω να θηλάζω θα ξεκινήσω κανονικά».

Μετανιώνω που δεν έκανα κάτι παραπάνω. Την επόμενη φορά (αν υπάρξει) θα προσπαθήσω πιο πολύ να μην πάρω τα κιλά εξ αρχής.

Μαμά, κάθε φορά που κυριεύεσαι από άγχος να θυμάσαι αυτές τις συμβουλές

Έχω αφήσει τον Όλιβερ στο κρεβατάκι του και έχω φύγει για λίγο, πολλές φορές. Χρειαζόμουν ανάσα. Τα μεσημέρια στο σπίτι είναι σκληρά. Και όταν δεν ήθελε να κοιμηθεί, ενώ εγώ ήθελα τόσο πολύ, τον άφηνα, έπαιρνα τον χρόνο μου, και μετά ξανά πίσω στον αγώνα.

Είναι απίθανος, ακόμα και όταν αγνοεί τους κανόνες του ύπνου.

Η γονεϊκότητα είναι τρελά δύσκολη. Από την πρώτη μέρα.

Ο συζυγός μου κι εγώ μαλώναμε πολύ στην αρχή. Οι ορμόνες μου, ο φόβος του, οι διαφορετικές μας απόψεις. Τσακωμοί. Ναι, πάνω από το κεφαλάκι του Όλιβερ.
Και ξέρετε κάτι; Είναι ακόμα υπέροχος. Μην ανησυχείτε αν έχετε βρεθεί σε αυτή τη θέση. Μου το είπαν κι άλλες μαμάδες, και ένιωσα καλύτερα. Τελικά βρήκαμε τον ρυθμό μας. Και εγώ κοιμήθηκα.

Το πιο περήφανο κατόρθωμά μου στη ζωή, μετά τη γέννησή του, είναι που τον θήλασα μέχρι τέλους. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!!!

Στους 2 μήνες δεν πίστευα ότι θα φτάσω στους 12. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!

Είμαστε χάλια στο "άστο να κλάψει". Και τώρα που ο Όλιβερ είναι ενός και ΔΕΝ ξέρει να κοιμάται μόνος του, το μετανιώνω. Θα περάσω δύσκολα με αυτό στο μέλλον...

Έχω κάνει τα πάντα για να τρέφεται μόνο με φυσικά, οργανικά, χαμηλά σε ζάχαρη και αλάτι τρόφιμα. Είμαι εκνευριστικά αυστηρή. Ευτυχώς που ο άντρας μου δεν είναι και χθες του έδωσε δημητριακά με ζάχαρη. Κι όμως, επέζησε. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία στη ζωή του παιδιού!

Μπαμπάς και μωρό - Ισορροπία

Το να έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες είναι το Α και το Ω. Τα πάντα. Τα μωρά είναι ανθεκτικά.

Δυστυχώς εγώ στην αρχή δεν έπαιρνα τίποτα πίσω, ήμουν απόλυτη, είχα σχέδια, και τελικά... έκανα λάθος. Αυτό ήταν το δυσκολότερο μάθημα.

Κάθε μωρό είναι διαφορετικό. Το να συγκρίνω τον γιο μου με κλίμακες, άλλα μωρά ή "πρότυπα", ήταν τόσο ηλίθιο. Το παιδί μου είναι τέλειο γιατί είναι ο εαυτός του.

Χρειάζομαι διάλειμμα. Μεγάλο. Θέλω να το σκάσω. Να γίνω ξανά νέα. Να κοιμηθώ, να πιω, να μη με νοιάζει τίποτα. Θέλω να ζήσω μια μέρα χωρίς το άγχος της μητρότητας.
Όμως, μετά από δυο ώρες μακριά του, η καρδιά μου ραγίζει. Τον αγαπώ τόσο πολύ, που η ζωή χωρίς αυτόν με τρομάζει όσο τίποτα άλλο.

Μία μαμά εξομολογείται: «Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που "έσπασα"»

Στις κρίσιμες στιγμές, ακολούθησα το ένστικτό μου, όχι τα βιβλία, τις συμβουλές ή τις "λύσεις". Και σχεδόν πάντα έπιασε.

Μανούλες, εσείς και το μωρό σας ξέρετε. Μην απολογείστε. Και πάνω απ’ όλα, μην αμφισβητήσετε ποτέ τις επιλογές σας.

^{ελεύθερη απόδοση από firsttimemomanddad.com}