Τα 9 στάδια του πένθους της υπογονιμότητας και πώς να τα αντιμετωπίσεις

Η υπογονιμότητα συχνά συνοδεύεται από έντονα συναισθήματα, που πολλές φορές μοιάζουν με τη διαδικασία του πένθους.

Τι είναι το πένθος της υπογονιμότητας;

Το πένθος της υπογονιμότητας είναι η συναισθηματική αντίδραση που προκαλείται όταν η γυναίκα ή το ζευγάρι δεν μπορεί να συλλάβει ή να διατηρήσει μια εγκυμοσύνη.
Η θλίψη αυτή δεν αφορά μόνο τη βιολογική απώλεια, αλλά κυρίως την απώλεια των μελλοντικών εμπειριών και ονείρων που σχετίζονται με τη γονεϊκότητα και την οικογενειακή ζωή. Όπως σε κάθε μορφή πένθους, τα συναισθήματα κυμαίνονται- από θυμό και θλίψη έως ενοχή και απόγνωση.

Τα αντιφατικά συναισθήματα της υπογονιμότητας

Γιατί η υπογονιμότητα προκαλεί πένθος;

Για πολλούς ανθρώπους, η δημιουργία οικογένειας αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους της ζωής τους. Όταν αυτό το όνειρο δεν πραγματοποιείται, γεννιέται ένα βαθύ αίσθημα απώλειας, παρόμοιο με εκείνο που βιώνουμε όταν χάνουμε έναν αγαπημένο άνθρωπο. Επιπλέον, η διαδικασία θεραπειών γονιμότητας ή υιοθεσίας είναι συχνά εξουθενωτική συναισθηματικά καθώς κινείται διαρκώς ανάμεσα στην ελπίδα και την απογοήτευση.

Τα στάδια του πένθους της υπογονιμότητας

Σοκ

Το να ακούς για πρώτη φορά τη λέξη «υπογονιμότητα» είναι σαν να πατά κάποιος παύση στον κόσμο σου. Όλα μοιάζουν εξωπραγματικά. «Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα», σκέφτεσαι. Ο εγκέφαλος παλεύει να συμβιβαστεί με την ιδέα πως κάτι που θεωρούσες αυτονόητο - το να κάνεις παιδιά - τώρα τίθεται υπό αμφισβήτηση. Τα πάντα παγώνουν.

Τι να κάνεις: Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να το επεξεργαστεί. Δεν χρειάζεται να βρεις αμέσως λύση. Γράψε τις σκέψεις σου ή πήγαινε έναν ήσυχο περίπατο — η ησυχία βοηθά να βάλεις τάξη στο χάος του μυαλού.

Άρνηση

Ίσως ο γιατρός έκανε λάθος. Ίσως είναι απλώς το άγχος. Ίσως ο επόμενος μήνας να είναι διαφορετικός. Κρατιέσαι από κάθε ίχνος ελπίδας ότι αυτό είναι προσωρινό. Ψάχνεις στο διαδίκτυο «θαύματα» και ιστορίες επιτυχίας. Δεν είσαι έτοιμη να πιστέψεις ότι αυτό συμβαίνει πραγματικά σε σένα.

Τι να κάνεις: Κράτα την ελπίδα αλλά ισορρόπησέ την με την πραγματικότητα. Μίλησε με τον γιατρό σου ή έναν σύμβουλο γονιμότητας. Ένα ρεαλιστικό σχέδιο - ακόμα κι αν είναι πρόχειρο- μπορεί να σε βοηθήσει να νιώσεις ότι έχεις κάποιον έλεγχο.

Απομόνωση

Η υπογονιμότητα συχνά σε κάνει να νιώθεις μόνη. Οι φίλοι δεν καταλαβαίνουν, οι συγγενείς δεν ξέρουν τι να πουν. Αποφεύγεις τις κοινωνικές επαφές γιατί κουράζεσαι να εξηγείς ή να ακούς σχόλια όπως «χαλάρωσε και θα γίνει».

Τι να κάνεις: Δεν χρειάζεται να μοιραστείς τα πάντα με όλους αλλά το να μιλήσεις με κάποιον που σε καταλαβαίνει κάνει τεράστια διαφορά. Μπες σε μια ομάδα υποστήριξης ή μίλησε με ψυχολόγο. Ένα «κι εγώ το πέρασα» μπορεί να ανακουφίσει περισσότερο απ’ όσο φαντάζεσαι.

Είμαι θυμωμένη με την υπογονιμότητά μου

Θυμός

Ο θυμός μπορεί να γίνει συντριπτικός. Όπως εξηγεί ψυχοθεραπεύτρια Delia Petrescuδεν είναι απλώς στενοχώρια - είναι οργή για την αδικία. «Γιατί σε μένα; Γιατί το σώμα μου με προδίδει; Γιατί για τους άλλους είναι τόσο εύκολο;» Κάθε ανακοίνωση εγκυμοσύνης μοιάζει σαν μαχαιριά.

Τι να κάνεις: Εξωτερίκευσέ τον. Τρέξε, φώναξε, γράψε ό,τι νιώθεις χωρίς φίλτρα. Μην το κρατάς μέσα σου. Αν ξεσπάς σε δικούς σου ανθρώπους, εξήγησε τι νιώθεις - έτσι αποφεύγονται παρεξηγήσεις και αποστάσεις.

Διαπραγμάτευση

Είναι η φάση του «αν μόνο…». Ψάχνεις λύσεις, δοκιμάζεις θεραπείες, συμπληρώματα, δίαιτες. «Αν κάνω αυτό, ίσως πετύχει εκείνο». Είναι εξαντλητικό αλλά μοιάζει ο μόνος τρόπος να κρατήσεις την ελπίδα ζωντανή.

Τι να κάνεις: Βάλε όρια στην έρευνά σου. Μην αφήσεις τα "τι θα γινόταν αν" να καταλάβουν όλο σου το μυαλό. Κάνε πράγματα που σου δίνουν χαρά και δεν σχετίζονται με την προσπάθεια σύλληψης.

Ενοχή

Η ενοχή σε κυνηγά. «Μήπως άργησα πολύ; Μήπως φταίω εγώ;». Παρόλο που βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι δικό σου λάθος, η ενοχή επιμένει.

Τι να κάνεις: Να είσαι επιεικής με τον εαυτό σου. Θύμισε του όλα όσα έκανες σωστά - ζήτησες βοήθεια, προσπάθησες, στάθηκες δυνατή. Όποτε η ενοχή επιστρέφει, διάβασε αυτή τη λίστα.

Θλίψη και κατάθλιψη

Κάποια στιγμή το βάρος όλων γίνεται υπερβολικό. Η θλίψη είναι παντού, τίποτα δεν σου δίνει πια χαρά. Οι απογοητεύσεις συσσωρεύονται και το μέλλον μοιάζει θολό. Ακόμη και το να σηκωθείς από το κρεβάτι φαίνεται βουνό.

Τι να κάνεις: Επικεντρώσου σε μικρά βήματα. Μια βόλτα, ένα μπάνιο, λίγα λεπτά ήλιου. Μικρές νίκες που σιγά -σιγά θα φέρουν φως. Αν νιώθεις ότι δεν αντέχεις μόνη, ζήτα επαγγελματική βοήθεια - δεν υπάρχει ντροπή στο να ζητάς στήριξη.

Ζήλια

Δεν θέλεις να τη νιώθεις, αλλά έρχεται. Μια εγκυμοσύνη φίλης, μια φωτογραφία μωρού στο Instagram, ακόμα και μια διαφήμιση οικογένειας μπορούν να πονέσουν βαθιά. Δεν σημαίνει ότι δεν χαίρεσαι για τους άλλους - απλώς πονάς για αυτό που λείπει από σένα.

Τι να κάνεις: Βάλε όρια. Μπορείς να πεις «όχι» σε προσκλήσεις, να αποφύγεις τα social media, να ζητήσεις χώρο. Δεν σε κάνει κακό άνθρωπο, απλά προστατεύεις τον εαυτό σου.

Τα 5 στάδια της θλίψης μετά από μια αποβολή

Αποδοχή

Η αποδοχή δεν σημαίνει ότι όλα είναι καλά ή ότι ο πόνος εξαφανίζεται. Σημαίνει ότι βρίσκεις χώρο μέσα σου για το πένθος χωρίς να σε καταπίνει. Ίσως συνεχίζεις τις θεραπείες, ίσως αναζητήσεις άλλες εναλλακτικές.

«Η αποδοχή είναι το σημείο όπου μαθαίνεις να προχωράς, ακόμη κι αν η διαδρομή δεν είναι αυτή που φανταζόσουν. Είναι η αρχή μιας νέας ελπίδας, διαφορετικής, αλλά αληθινής», τονίζει η Delia Petrescu.