Αυτή είναι η δική μου ιστορία υπογονιμότητας και μου δίδαξε πολλά

Μια γυναίκα μοιράζεται τη δική της ιστορία υπογονιμότητας που είχε αίσιο τέλος.

Αυτή είναι η δική μου ιστορία υπογονιμότητας και μου δίδαξε πολλά

Γυναίκα κάθεται στεναχωρημένη στο πάτωμα.

Bigstock

Πριν από χρόνια αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να έχω μια υγιή και επιτυχημένη εγκυμοσύνη.

Μετά μια αποβολή, δύο χειρουργικές επεμβάσεις, αμέτρητους υπερήχους και πολλές θεραπείες υπογονιμότητας, αμφέβαλα ότι θα τα κατάφερνα.

Θα γινόμουν ποτέ μητέρα; Θα αποκτούσαμε σύζυγός μου κι εγώ την οικογένεια που θέλαμε έστω και μέσω υιοθεσίας;

Γιατί κανείς δεν μας είπε ότι η υπογονιμότητα είναι πιο συχνή από όσο πιστεύαμε, καθώς επηρεάζει 1 στα 8 ζευγάρια. Και αν η υπογονιμότητα είναι τόσο συχνή, γιατί ένιωθα απομόνωση, άγχος και μερικές φορές απελπισία;

Αυτές ήταν σκέψεις και εμπειρίες που είχα ενώ ήμουν φοιτήτρια ιατρικής. Κατά την ιατρική μου εκπαίδευση, μέσα από ατελείωτες ώρες διαβάσματος, διαλέξεις και πρακτική, μάθαινα από τη μια πλευρά πώς να γίνω γιατρός.

Από την άλλη, άγνωστη στους περισσότερους συγγενείς, φίλους και συναδέλφους, μάθαινα πώς να είμαι ασθενής.

Ζούσα, αυτό που φαινόταν τότε, ένα παράδοξο. Εκείνο που δεν γνώριζα, αλλά ξέρω τώρα, είναι ότι η αντιμετώπιση της υπογονιμότητας μου δίδαξε μαθήματα για τη φροντίδα των γυναικών με τρόπους που τα έδρανα του πανεπιστημίου δεν θα μπορούσε ποτέ να μου διδάξει. Έχω καταλάβει ότι αυτοί οι ρόλοι –γιατρός και ασθενής– δεν αλληλοαποκλείονται.

Την κόρη μου κατάφερα τελικά να συλλάβω μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF). Ακόμα έχω τις πρώτες φωτογραφίες της ως έμβρυο – πρώτα την 3η ημέρα και μετά την 5η ημέρα ως βλαστοκύστη – κάτω από το μικροσκόπιο στο εμβρυολογικό εργαστήριο. Γεννήθηκε όταν ήμουν στο τέταρτο έτος της ιατρική και τώρα είναι 7 ετών, στην πρώτη δημοτικού και έχει πάθος με το ποδόσφαιρο.

Είμαι ευγνώμων στους γιατρούς, τους εμβρυολόγους, τις νοσοκόμες και το προσωπικό που μας βοήθησαν να φέρουμε αυτό το κορίτσι με τα καστανά και σγουρά μαλλιά σε αυτόν τον λαμπερό κόσμο.

Το μήνυμά μου –και είμαι πραγματικά παθιασμένη με αυτό– είναι ότι θέλω να πραγματοποιήσω τα όνειρα των ζευγαριών να γίνουν γονείς. Επειδή είχα το ίδιο όνειρο και επειδή καταλαβαίνω τι περνούν.

Ελεύθερη απόδοση από το women.texaschildrens.org

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved