Έρευνα: Τα παιδιά δεν είναι εθισμένα στο κινητό, είναι παγιδευμένα στην έλλειψη ελευθερίας

Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει πόσο εύκολα τα παιδιά «χάνονται» μέσα στα κινητά και τα tablet. Η πρώτη σκέψη είναι πως οι οθόνες τα εθίζουν. Όμως μια πρόσφατη έρευνα σε παιδιά 8 έως 12 ετών στις ΗΠΑ αποκαλύπτει κάτι διαφορετικό: τα παιδιά δεν θέλουν απλώς να είναι online, θέλουν να είναι ελεύθερα.

Σε συνεργασία με την Harris Poll, οι ερευνητές Lenore Skenazy, Zach Rausch και Jonathan Haidt ρώτησαν περισσότερα από 500 παιδιά (8 - 12 ετών) πώς περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους και τι θα προτιμούσαν να κάνουν. Η συντριπτική πλειοψηφία δήλωσε ότι θα προτιμούσε να παίζει έξω με φίλους, χωρίς την επίβλεψη ενηλίκων. Μόνο ένα 25% προτιμά την online επικοινωνία.

Το 40% των παιδιών ηλικίας 2 ετών έχουν πλέον το δικό τους tablet, σύμφωνα με νέα μελέτη

Αυτή η ψηφιακή τεχνολογία έχει δώσει στα παιδιά πρόσβαση σε εικονικούς κόσμους, όπου μπορούν να περιφέρονται πολύ πιο ελεύθερα από ό,τι στον πραγματικό κόσμο. Περίπου το 75% των παιδιών ηλικίας 9 έως 12 ετών παίζουν τακτικά το διαδικτυακό παιχνίδι Roblox, όπου μπορούν να αλληλεπιδρούν με φίλους, ακόμη και με αγνώστους. Αλλά τα περισσότερα από τα παιδιά στην έρευνα δήλωσαν ότι δεν τους επιτρέπεται να κυκλοφορούν καθόλου σε δημόσιους χώρους χωρίς κάποιον ενήλικα. Λιγότερα από τα μισά παιδιά ηλικίας 8 και 9 ετών έχουν πάει μόνα τους σε διάδρομο παντοπωλείου, ενώ περισσότερο από το ένα τέταρτο δεν επιτρέπεται να παίζουν χωρίς επίβλεψη ούτε στην αυλή τους.

Ωστόσο, αυτές είναι ακριβώς οι ελευθερίες που τα παιδιά μάς είπαν ότι επιθυμούν. Τους ζητήθηκε να επιλέξουν τον αγαπημένο τους τρόπο για να περνούν χρόνο με τους φίλους τους: αδόμητο παιχνίδι, όπως να ρίχνουν στεφάνια και να εξερευνούν τη γειτονιά τους, συμμετοχή σε δραστηριότητες που οργανώνονται από ενήλικες, όπως να παίζουν στο πρωτάθλημα Little League και να κάνουν μπαλέτο, ή να μιλούν στο διαδίκτυο.

Ποιος ήταν ο νικητής της έρευνας;

Το 45% των ερωτηθέντων απάντησαν ελεύθερο παιχνίδι αυτοπροσώπως, το 30% απάντησε οργανωμένη δραστηριότητα δια ζώσης και το 25% απάντησε διαδικτυακή δραστηριότητα.

Τα παιδιά θέλουν να συναντιούνται , χωρίς οθόνες ή επίβλεψη. Αλλά επειδή οι γονείς περιορίζουν τη δυνατότητά τους να κοινωνικοποιηθούν στον πραγματικό κόσμο μόνοι τους, τα παιδιά καταφεύγουν στο μόνο πράγμα που τους επιτρέπει να κάνουν παρέα χωρίς να τα περιτριγυρίζουν ενήλικες: τα τηλέφωνά τους.

Το πώς επηρεάζει ο χρόνος μπροστά στην οθόνη τον παιδικό εγκέφαλο είναι πιο σύνθετο απ’ όσο φαίνεται

Οι γονείς ανησυχούν - και συχνά δικαιολογημένα - για την ασφάλειά τους. Όμως οι στατιστικές δείχνουν ότι η εγκληματικότητα στις περισσότερες γειτονιές δεν είναι μεγαλύτερη από παλιά. Αντίθετα, το ρίσκο είναι εξαιρετικά μικρό, ενώ οι συνέπειες του περιορισμού είναι μεγάλες: περισσότερο άγχος, ανασφάλεια, και κοινωνική απομόνωση.

Έτσι, τα παιδιά βρίσκουν καταφύγιο στον μόνο χώρο που τους προσφέρει ελευθερία χωρίς επιτήρηση: το κινητό. Εκεί, μπορούν να επικοινωνήσουν, να παίξουν, να «κυκλοφορήσουν». Όχι επειδή το προτιμούν, αλλά επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή.

Το αποτέλεσμα; Μια γενιά παιδιών που μεγαλώνει με λιγότερη ανεξαρτησία , περισσότερες οθόνες και λιγότερες κοινωνικές δεξιότητες.

Τα smartphones πριν τα 13 επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική υγεία των παιδιών, σύμφωνα με νέα μελέτη

Τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς;

Δεν αρκεί να πούμε «άσε το κινητό» - πρέπει να δώσουμε ξανά στα παιδιά μας την ελευθερία που τους έχουμε αφαιρέσει χωρίς να το καταλάβουμε.

Μερικές πρακτικές ιδέες:

• Δημιουργήστε ευκαιρίες για ελεύθερο, μη οργανωμένο παιχνίδι στην γειτονιά (π.χ. 3 φορές την εβδομάδα στο πάρκο).
  
  
• Συνεννοηθείτε με άλλους γονείς της γειτονιάς ώστε να υπάρχουν παιδιά έξω την ίδια ώρα.
  
  
• Ενθαρρύνετε μικρές πράξεις ανεξαρτησίας: να ψωνίσουν κάτι μικρό, να πάνε μέχρι την πόρτα του φίλου τους, να πάρουν το λεωφορείο μαζί με συνομήλικους.
• Μιλήστε τους για τα όρια και την ασφάλεια, αλλά χωρίς φόβο. Δείξτε εμπιστοσύνη και προετοιμάστε τα σταδιακά.

Γιατί ο εθισμός των παιδιών στις οθόνες ανησυχεί τους ειδικούς περισσότερο από τη διάρκεια χρήσης

Πραγματικό παράδειγμα

Μια μαθήτρια δημοτικού με μαθησιακές δυσκολίες συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα που την ενθάρρυνε να κάνει κάτι μόνη της. Έγραψε:

«Πήγα για ψώνια μόνη μου. Ήταν λίγο δύσκολο στο ταμείο αλλά τα κατάφερα. Έμαθα να είμαι γενναία».

Αυτό είναι το μήνυμα. Τα παιδιά θέλουν να νιώσουν ικανά! Να μάθουν να λύνουν μόνα τους προβλήματα. Να νιώσουν ελεύθερα.

Αν θέλουμε τα παιδιά να αφήσουν τις οθόνες, ας τους ανοίξουμε την πόρτα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Δεν φταίνε οι γονείς. Φταίνε οι κοινωνικές νόρμες που μας έχουν κάνει υπερπροστατευτικούς . Όμως τώρα ξέρουμε: τα ίδια τα παιδιά μας λένε ότι τους λείπει η πραγματική ζωή. Ας τους τη δώσουμε πίσω!

^{Πηγή: theatlantic.com}