4 απλοί τρόποι να έρθεις πιο κοντά με το παιδί σου, ακόμα κι όταν σε αγνοεί

Θυμάσαι τότε που ήσασταν «κολλητοί»; Μιλούσατε για τα πάντα, γελούσατε, μοιραζόσασταν στιγμές. Και ξαφνικά… σιωπή. Το παιδί σου κλείνεται στο δωμάτιό του, απαντάει μονολεκτικά ή με ένα χαρακτηριστικό «ουφ» και το μόνο που βλέπεις πια είναι η πόρτα του κλειστή. Αν σου συμβαίνει, δεν είσαι μόνη! Και –πίστεψέ με– δεν έχεις κάνει κάτι λάθος.

Η εφηβεία είναι το στάδιο όπου τα παιδιά αρχίζουν να «απομακρύνονται» από τους γονείς για να βρουν τον εαυτό τους. Μπορεί να είναι δύσκολο (και επίπονο), αλλά είναι φυσιολογικό. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να τα αφήσεις να απομακρυνθούν εντελώς. Το μυστικό είναι να μάθεις να παραμένεις κοντά, χωρίς να «εισβάλλεις».

Τι βλέπει ο έφηβος γιος σας στα social media; - Γιατί οι γονείς πρέπει να ανησυχήσουν;

Όταν απλώς χρειάζονται χώρο

Αν το παιδί σου μοιραζόταν τα πάντα μαζί σου και τώρα προτιμά να τα λέει μόνο στους φίλους του, χαλάρωσε. Δεν σε απορρίπτει — ωριμάζει.

Τι να κάνεις:

• Μην το πιέζεις να μιλήσει.
• Κάνε πράγματα μαζί που αγαπάτε, χωρίς να του κάνεις ερωτήσεις-ανάκριση.
• Μίλα του με σεβασμό , σαν σε έναν νέο ενήλικα.
• Μοιράσου κι εσύ κάτι προσωπικό – έτσι θα του δείξεις ότι τον εμπιστεύεσαι κι εσύ.

Όταν σε αντιμετωπίζει με ψυχρότητα

Αν οι συζητήσεις σας έχουν περιοριστεί σε «ναι», «όχι» και «ό,τι να ναι», είναι δύσκολο να μη θυμώσεις. Όμως θυμήσου: η ανάγκη για ανεξαρτησία είναι φυσιολογική. Δεν χρειάζεται τιμωρία — χρειάζεται υπομονή και σταθερότητα.

Τι να κάνεις:

• Ζήτησε σεβασμό, αλλά φρόντισε πρώτα να υπάρχει σύνδεση.
• Απόφυγε τα κηρύγματα.
• Αν δεις έντονα συναισθήματα, ψάξε τι κρύβεται από πίσω: φόβος, άγχος , ανασφάλεια.
• Πες κάτι που δείχνει κατανόηση, π.χ. «Ξέρω ότι είσαι εκνευρισμένος, αλλά δεν είσαι αγενής άνθρωπος».

Οι γονείς συχνά λένε ότι η εφηβεία είναι πολύ δύσκολη αλλά εγώ λατρεύω αυτή την περίοδο

Όταν έχει απομονωθεί εντελώς

Αν το παιδί σου δεν μιλάει σε κανέναν, αποφεύγει φίλους και δραστηριότητες, ή περνάει όλη τη μέρα στο δωμάτιό του, είναι καιρός να ανησυχήσεις. Μπορεί να υποφέρει από κατάθλιψη, άγχος ή άλλη δυσκολία που χρειάζεται προσοχή.

Τι να κάνεις:

• Μίλησέ του με ηρεμία και ενδιαφέρον, όχι με επίκριση.
• Μην αφήνεις την «ιδιωτικότητα» να γίνει απομόνωση. Έχεις δικαίωμα να ξέρεις τι συμβαίνει.
• Αν αρνείται να μιλήσει, παρατήρησε τη συμπεριφορά του στα social media .
• Επικοινώνησε με έναν ειδικό (παιδίατρο, ψυχολόγο).

Αν φοβάσαι ότι μπορεί να έχει μελαγχολικές σκέψεις

Μην το αγνοήσεις. Ρώτησέ το ευθέως και με αγάπη. Μίλα ήρεμα, χωρίς κριτική. Δείξε του ότι το αγαπάς και ότι υπάρχει βοήθεια.

Μερικές φράσεις που βοηθούν:

• «Ακούγεται πολύ δύσκολο αυτό που περνάς.»
• «Σε αγαπάω και είμαι εδώ για σένα, ό,τι κι αν γίνει.»
• «Το να ζητάς βοήθεια είναι δείγμα δύναμης, όχι αδυναμίας.»

Το «Σύνδρομο του Βιαστικού Παιδιού» γίνεται τάση — Tι σημαίνει;

Θυμήσου

Η «σιωπή» του παιδιού σου δεν είναι για σένα — είναι για εκείνο. Είναι μέρος του ταξιδιού του προς την ενηλικίωση . Δώσε του χώρο να αναπνεύσει, αλλά μην φύγεις από κοντά του. Η παρουσία σου, ακόμα κι αν δεν μιλάτε, είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια που μπορεί να νιώσει.

Είσαι ακόμα ο άνθρωπος του. Απλώς τώρα χρειάζεται να το δείξεις με λιγότερα λόγια και περισσότερη αγάπη.

^{Πηγή: childmind.org}