Μαρία Δημάδη – Λέλα Καραγιάννη: Οι μαμάδες ηρωίδες της Εθνικής Αντίστασης που έμειναν στην ιστορία

Μία μέρα σαν την σημερινή, δεν γίνεται να μην μνημονεύσουμε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που πολέμησαν με σθένος απέναντι στους Γερμανούς και τους συμμάχους τους για μία ελεύθερη πατρίδα.

Μεταξύ αυτών και δύο γυναίκες, μανάδες, που από νοικοκυρές έγιναν πρωτεργάτριες της Εθνικής Αντίστασης. Είναι η Μαρία Δημάδη και η Λέλα Καραγιάννη.

Μαρία Δημάδη

Η Μαρία Δημάδη γεννήθηκε το 1907 στο Αγρίνιο. Μεγάλωσε σε εύπορη οικογένεια και ως παιδί έλαβε ευρεία μόρφωση, μαθαίνοντας ξένες γλώσσες, πιάνο, ζωγραφική. Σπούδασε φιλολογία στο Αμβούργο και στα 19 της χρόνια παντρεύτηκε τον δικαστικό Θεόδωρο Μπουκογιάννη με τον οποίο απέκτησε μία κόρη την Χαρίκλεια.

Μιλώντας άπταιστα Γερμανικά, η Μαρία Δημάδη θεωρήθηκε το κατάλληλο πρόσωπο για να αναλάβει τη θέση του διερμηνέα στο φρουραχείο του Αγρινίου, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την πόλη το 1941. Έχοντας ήδη μυηθεί στην Εθνική Αντίσταση, ξεκίνησε από την αρχή τη μυστική της δράση. Λόγω της θέσης της, είχε πρόσβαση σε πληροφορίες και απόρρητα έγγραφα, τα οποία μετέφερε στους Έλληνες αντιστασιακούς κρατώντας τα καρμπόν που χρησιμοποιούσαν κατά την δακτυλογράφηση. Δεν ήταν όμως το μόνο που έκανε. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν ιδιαίτερα εφευρετική στους τρόπους με τους οποίους κατάφερνε να μεταφέρει μηνύματα και πληροφορίες, αλλά και να επηρεάζει τον Γερμανό φρούραχο και άλλους στο φρουραρχείο.

Η Μαρία Δημάδη δεν έζησε για να δει το τέλος του πολέμου και την κατατρόπωση των Γερμανών και των συμμάχων τους. Συνελήφθη στο σπίτι της και εκτελέστηκε στις 31 Αυγούστου του 1944.

Λέλα Καραγιάννη

Η Λέλα Καραγιάννη γεννήθηκε το 1898 στη Λίμνη Ευβοίας. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της το έζησε στην Αθήνα, όπου και παντρεύτηκε τον Γιώργο Καραγιάννη, φαρμοκοποιό από τη Σμύρνη. Μαζί απέκτησαν τρεις γιους και τέσσερις κόρες: τον Γιώργο, τον Βύρωνα, την Ιωάννα, την Νεφέλη, την Ηλέκτρα, τον Νέλσωνα και την Ελένη.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της Κατοχής ανέλαβε δράση. Το 1941 δημιούργησε και χρηματοδότησε την αντιστασιακή οργάνωση "Μπουμπουλίνα", της οποίας στόχος ήταν η φυγάδευση Βρετανών στο Κάιρο αλλά και οι δολιοφθορές ενάντια των Γερμανών και των συμμάχων τους. Το σπίτι της μετατράπηκε σε "Αρχηγείο" και σταδιακά η οργάνωση απέκτησε πάνω από 100 μέλη.

Παράλληλα, η Λέλα Καραγιάννη δημιούργησε και ένα δίκτυο κατασκοπείας το οποίο, μεταξύ άλλων, συγκέντρωνε πληροφορίες για τις κινήσεις των γερμανικών πλοίων και υπέκλεβε σχεδιαγράμματα αεροδρομίων.

Τα χρόνια της Κατοχής συνελήφθη η ίδια και κάποια από τα παιδιά της τα οποία αργότερα αφέθηκαν ελεύθερα. Η παραμονή της στην φυλακή, όμως, αντί να την αποδυναμώσει την έκανε πιο δυνατή.

Η Λέλα Καραγιάννη οδηγήθηκε στα μπουντρούμια των Ες-Ες στην οδό Μέρλιν όπου και βασανίσθηκε με πολλούς ακόμα Έλληνες άγρια και επανειλημμένως. Την κρέμασαν, την έκαψαν, της εξάρθρωσαν τα χέρια, την υπέβαλαν στο μαρτύριο της σταγόνας, της τρύπησαν τα πλευρά με πόμολα πόρτας. Δε λύγισε ούτε στιγμή. Όταν κάποια στιγμή την απείλησαν με τη ζωή του γιου της, εκείνη τους απάντησε με θάρρος:

«Ζητείτε από μία Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της και την πατρίδα της με την απειλή του τυφεκισμού των παιδιών της. Ε, λοιπόν, μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας!»

Η Λέλα Καραγιάννη και 59 ακόμα αγωνιστές της Αντίστασης εκτελέσθηκαν την αυγή της 8ης Οκτωβρίου του 1941 στο άλσος δίπλα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, όπου και πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής της.

Ακόμα και εκείνες τις στιγμές δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν φοβήθηκε. Λίγο πριν από την εκτέλεσή της, απευθυνόμενη στους άλλους μελλοθάνατους, φώναξε: «Ψηλά παιδιά τα κεφάλια να δουν οι Ούνοι πως ξέρουν να πεθαίνουν οι Έλληνες για την πατρίδα τους».

^{*Με πληροφορίες από wikipedia.org}