Για πολλά χρόνια η μητέρα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του γονεϊκού ρόλου, εκείνη ήταν «ο γονιός». Άρχιζε να τραβάει τα φώτα πάνω της από την ώρα που έμενε έγκυος, μέχρι …τα βαθιά της γεράματα, με ανάλογους τρόπους…
Τα τελευταία χρόνια, η ψυχολογία αντιλήφθηκε τον σπουδαίο ρόλο και του «άλλου γονιού» που δεν είναι μόνο ο στυλοβάτης και η «κολώνα» της οικογένειας όσον αφορά τα υλικά αγαθά, εφόσον και η γυναίκα πλέον οικονομικά μπορεί να την στηρίξει. Ο πατέρας έχει περάσει και εκείνος στον πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με την μητέρα, μάλιστα τον διεκδικεί συμπρωταγωνιστώντας μαζί της στη ζωή του παιδιού τους!
Πέρασε ο καιρός που εκείνος ήταν ένας απλός θεατής στο μεγάλωμα των παιδιών του. Σήμερα όχι μόνο έχει λόγο αλλά «φτιάχνει» και τον δικό του τρόπο προσέγγισης και διαπαιδαγώγησης μαζί με την μητέρα των παιδιών του, κατανοώντας τη σημαντικότητά του!
Πώς έγινε αυτή η αλλαγή; Πώς τελικά ο πατέρας θεωρείται αναγκαίος στην ανάπτυξη των παιδιών του;
1.Πρώτα από όλα, άλλαξαν οι ρόλοι των δύο φύλων στη κοινωνία, έγινε ανακατανομή όπου εργάζονται και οι δύο και χρειάζεται να ασχοληθούν με τα παιδιά και οι δύο και τη φροντίδα τους. Η γυναίκα δεν είναι πλέον κλεισμένη στο σπίτι με κύριο μέλημα το νοικοκυριό και το μεγάλωμά τους…
2. Τα παιδιά έχουν πλέον πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες – απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής μας, όπου ο ένας γονιός δεν προλαβαίνει να κάνει τα πάντα. Χρειάζεται και τον άλλο γονιό, όπου θα θα μοιράσουν τις ευθύνες και τις δραστηριότητες των μικρών τους.
3. Η ψυχολογία καθώς εξελίσσεται έχει αντιληφθεί πόσο σπουδαίοι είναι και οι δύο γονείς στην ανατροφή και στην ψυχοσεξουαλική ωρίμανση των παιδιών τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μάλιστα, η όλο και αυξανόμενη ερευνητική τεκμηρίωση, συμβάλλει ακόμα περισσότερο στο ίδιο συμπέρασμα της πατρικής σημαντικότητας.
4. Μέσα από την ψυχολογία και πάλι, η οικογένεια θεωρείται σήμερα ένα σύστημα που τα μέλη του αλληλεπιδρούν και αλληλοκαθορίζονται, ο πατέρας δεν μπορεί λοιπόν να μένει απ’ έξω, εκτός και αν είναι μία προβληματική φιγούρα.
5. Η αύξηση των διαζυγίων κάνει πιο αισθητή την πατρική παρουσία ή …απουσία.
6. Η μονογονεϊκή οικογένεια επίσης φέρνει τον πατέρα στο προσκήνιο και πάλι με την παρουσία ή …απουσία του!
7. Τέλος, κατανοώντας καλύτερα τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα και τα κοινωνικά στερεότυπα, η κατανόηση της ανδρικής ψυχολογίας ξεδιπλώνει πτυχές της ανδρικής ψυχολογίας, δίνοντας έμφαση στα ανδρικά συναισθήματα, τις σκέψεις και την ανδρική συμπεριφορά.
Εμπόδια στη λήψη του συμπρωταγωνιστικού ρόλου του πατέρα
Και όσο θετική και αν είναι η σκέψη πως το παιδί πράγματι έχει δύο γονείς και έχει ανάγκη και τους δύο εξίσου για να μεγαλώσει ισορροπημένα, δεν παύουν να υπάρχουν εμπόδια και παγίδες που πολλές φορές βάζει ο ίδιος ο πατέρας ή η μητέρα…πατέρας.
1. Η μητέρα που δεν παραχωρεί χώρο και χρόνο στη σχέση του παιδιού με τον πατέρα του, θεωρώντας πως εκείνη είναι η σημαντική στη ζωή του παιδιού της…
2. Η μητέρα που θεωρεί πως ο ρόλος αυτός της ανήκει εξολοκλήρου
3. Η μητέρα που έχει εναποθέσει όλη της τη ζωή, τα όνειρα στο παιδί της και ζει μέσα από αυτό
4. Η μητέρα που θεωρεί πως το παιδί της θα την δικαιώσει κάνοντας ότι εκείνη δεν κατάφερε, φοβήθηκε ή δεν μπόρεσε για διάφορους λόγους
5. Η μητέρα που έχει ξεχάσει πως έχει και έναν σύζυγο που έχει τα ίδια με εκείνη δικαιώματα στο παιδί
6. Η μητέρα που έχει απορρίψει τον άνδρα της και έχει κάνει το γιο της, άνδρα της
7. Η μητέρα που είναι ιδιαίτερα ελεγκτική και θέλει τα πάντα να γίνονται «έτσι ακριβώς, όπως εκείνη τα έχει στο μυαλό της»
8. Η μητέρα που είναι πιο συντηρητική ή «έτσι έμαθε» από τη δική της οικογένεια
9. Η μητέρα που έχει κακή ποιότητα σχέσης με τον άνδρα της και θέλει να τον τιμωρήσει, στερώντας του το παιδί του
10. Η μητέρα που επιβεβαιώνεται …ναρκισσιστικά μέσα από το παιδί της!
11. Ο πατέρας που είναι πιο συντηρητικός και θεωρεί το μεγάλωμα των παιδιών του «γυναικεία υπόθεση»
12. Ο πατέρας που θεωρεί πως η γυναίκα γεννιέται μητέρα, ενώ εκείνος δεν έχει το ίδιο ένστικτο
13. Ο πατέρας που προτιμά να έχει τον ρόλο του… «κουβαλητή» και ασχολείται μόνο με τα οικονομικά της οικογένειας
14. Ο εργασιομανής πατέρας που δεν μπορεί να αποχωριστεί την …δουλειά του
15. Ο πατέρας που βολεύεται πίσω από τη σύζυγο
16. Ο πατέρας που νιώθει πως η σχέση με το παιδί του αρχίζει όταν μπορεί να επικοινωνήσει και να συνεννοηθεί μαζί του, δηλαδή σε μεγαλύτερες ηλικίες
17. Ο πατέρας που είχε κακή σχέση με τον δικό του πατέρα και «δεν ξέρει» πώς να πλησιάσει το παιδί του
18. Ο πατέρας που αποφεύγει την ανάληψη ευθυνών
19. Ο πατέρας που έχει μάθει απλά να …ακολουθεί
20. Ο πατέρας που δεν ξέρει πώς να συνδεθεί συναισθηματικά, φοβάται το «δέσιμο» και είναι απόμακρος
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
Διαβάστε επίσης
