Αν αναγνωρίζεις αυτές τις 7 εμπειρίες, τότε ίσως είχες μια επώδυνη παιδική ηλικία

Όλοι έχουμε διαφορετικές εμπειρίες ως παιδιά. Κάποιοι μεγάλωσαν με γέλια, χαρά και αθώες σκανταλιές κι άλλοι με αδιαφορία ή υπερβολική αυστηρότητα.

Και δεν μιλάμε για γρατζουνισμένα γόνατα ή μια περιστασιακή κατσάδα. Μιλάμε για εκείνες τις σκοτεινές γωνιές της παιδικής ηλικίας που συχνά σπρώχνονται κάτω από το χαλί – εμπειρίες που αφήνουν ψυχικά τραύματα, πιο βαθιά από οποιοδήποτε σωματικό τραύμα.

Πόσο αυστηρός πρέπει να είναι ο γονιός;

Το παρελθόν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αλλά μπορούμε να το κατανοήσουμε. Κι όσο δύσκολο κι αν μοιάζει το ταξίδι της ίασης, να θυμάσαι: κάθε βήμα μπροστά είναι μια πράξη θάρρους.

Σύμφωνα με το geediting.com και την Eliza Hartley,αν είχες αυτές τις εμπειρίες τότε είναι πιθανόν η παιδική σου ηλικία να ήταν πιο επώδυνη από τους περισσότερους ανθρώπους.

Ήσουν ο ενήλικας στο σπίτι

Κάποια παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώσουν πολύ γρήγορα. Σε ένα υγιές σπιτικό, οι ενήλικες φροντίζουν τα παιδιά. Παρέχουν αγάπη, στήριξη και καθοδήγηση, δημιουργώντας έναν ασφαλή χώρο για να μεγαλώσουν, να μάθουν και να κάνουν λάθη.

Αλλά ήταν έτσι η δική σου παιδική ηλικία; Μήπως ανησυχούσες για λογαριασμούς, προσπαθούσες να ηρεμήσεις τους γονείς σου ή να φροντίσεις τα αδέρφια σου; Έπαιξες τον ρόλο του γονέα αντί για το παιδί; Αν ναι, ίσως να ήσουν αυτό που λέγεται «γονεϊκοποιημένο παιδί» – ένα παιδί που επωμίζεται ρόλους πολύ πέρα από την ηλικία του, επειδή οι ενήλικες δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτό μπορεί να αφήσει ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο που ακολουθεί μέχρι την ενηλικίωση.

Η συναισθηματική παραμέληση ήταν ο κανόνας

Η συναισθηματική παραμέληση είναι ύπουλη. Δεν σχετίζεται με τη βία αλλά με την απουσία φροντίδας.

Οι γονείς συνήθως είναι πάντα απασχολημένοι. Φαινομενικά, παρέχουν τα πάντα – φαγητό, ρούχα, στέγη. Αλλά λείπει η συναισθηματική παρουσία. Συνήθως δεν ρωτούν πώς πήγε το σχολείο, δεν τους ενδιέφεραν τα συναισθήματά σου. Οι φόβοι σου θεωρούνται «παιδικά καπρίτσια». Αν νιώθεις ότι κι εσύ πέρασες κάτι παρόμοιο, να ξέρεις πως αυτό μπορεί να επηρεάσει βαθιά την ικανότητά σου να σχετίζεσαι και να κατανοείς τα δικά σου συναισθήματα ως ενήλικας. Η αποδοχή αυτού είναι το πρώτο βήμα προς την επούλωση και την αυτοφροντίδα.

Τι είναι αγάπη και πώς εκδηλώνεται μέσα στην οικογένεια;

Η αγάπη έμοιαζε με ανταμοιβή

Κάθε παιδί λαχταρά ανιδιοτελή αγάπη, αυτή που δεν εξαρτάται από επιδόσεις ή συμπεριφορά. Αλλά αν η αγάπη στους δικούς σου ερχόταν μόνο όταν πετύχαινες κάτι, ίσως μεγάλωσες με την αίσθηση ότι έπρεπε να κερδίζεις την αγάπη.

Αυτό οδηγεί συχνά σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και συνεχή ανάγκη για αποδοχή στην ενήλικη ζωή. Αν σου φαίνεται οικείο, δεν είναι δικό σου λάθος. Ήσουν ένα παιδί που απλώς άξιζε να αγαπηθεί χωρίς όρους.

Το σπίτι ήταν πεδίο μάχης

Το σπίτι πρέπει να είναι καταφύγιο. Αν όμως μεγάλωσες σε ένα σπίτι γεμάτο ένταση, φωνές, καυγάδες ή ακόμη και κακοποίηση, τότε βίωσες μόνιμο άγχος και φόβο.

Αυτό μπορεί να αφήσει σημάδια που επηρεάζουν το πώς βλέπεις την ασφάλεια και τις σχέσεις στην ενήλικη ζωή. Η αποδοχή ότι το περιβάλλον σου δεν ήταν υγιές, είναι ένα σημαντικό βήμα για να χτίσεις έναν ασφαλή χώρο για εσένα σήμερα.

Η σωματική στοργή ήταν σπάνια ή ανύπαρκτη

Η σωματική επαφή είναι σημαντική. Μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα παρηγορητικό άγγιγμα – όλα μεταφέρουν αγάπη και ασφάλεια. Αν μεγάλωσες χωρίς αυτά, ίσως ένιωθες αόρατος ή ανεπιθύμητος. Έρευνες δείχνουν ότι η έλλειψη σωματικής στοργής μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες με την εμπιστοσύνη και την εγγύτητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι φταις εσύ – αλλά ότι χρειάζεσαι και αξίζεις συναισθηματική και σωματική φροντίδα τώρα.

Ο παιδίατρος προειδοποιεί: «Τα παιδιά ξέρουν να ξεχωρίζουν τη στοργή από τις απειλές»

Δεν υπήρχε ασφαλής χώρος για να εκφραστείς

Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, να κάνουν ερωτήσεις, να μοιράζονται σκέψεις. Αν σε δίδασκαν ότι πρέπει να «φαίνεσαι αλλά να μη μιλάς», αν τα συναισθήματά σου αγνοούνταν ή χλευάζονταν, τότε έμαθες να καταπνίγεις τη φωνή σου. Αλλά η φωνή σου μετράει. Πάντα μετρούσε. Είναι καιρός να την ανακτήσεις.

Ένιωθες μόνος/η ακόμα και με κόσμο γύρω

Η μοναξιά δεν είναι πάντα εξωτερική – είναι συχνά συναισθηματική αποσύνδεση. Αν ένιωθες ότι δεν σε καταλάβαιναν, ακόμα και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, τότε η μοναξιά σου ήταν βαθιά. Αναγνώρισε αυτό το συναίσθημα. Είναι το πρώτο βήμα για να δημιουργήσεις αληθινές, ουσιαστικές σχέσεις στη ζωή σου

Αγκαλιάζοντας το ταξίδι της ίασης

Αν αναγνώρισες τον εαυτό σου σε αυτές τις εμπειρίες, σημαίνει ότι πέρασες δύσκολα. Αλλά η αναγνώριση είναι δύναμη. Μπορεί να μην είχες την παιδική ηλικία που άξιζες, αλλά είναι ποτέ αργά να θεραπεύσεις τον εαυτό σου.

Μάθε από το παρελθόν, επέτρεψε στον εαυτό σου να νιώσει, θρήνησε γι’ αυτό που δεν είχες – και έπειτα, ξεκίνα να δημιουργείς μια ζωή γεμάτη αγάπη, ασφάλεια και αποδοχή.