Ήθελα πραγματικά ένα κορίτσι… αλλά τα δύο αγόρια μου είναι όλος μου ο κόσμος

«Έχουμε εντοπίσει τόσο ένα Χ όσο και ένα Υ χρωμόσωμα… που σημαίνει… είναι αγόρι! Συγχαρητήρια!»

«Α… ευχαριστώ», είπα. Έκλεισα το τηλέφωνο και κατευθύνθηκα στο γραφείο του συζύγου μου στο σπίτι, ανοίγοντας αργά την πόρτα.

Δεν θα είμαι πάντα το κέντρο του κόσμου του, μου αρκεί όμως να ξέρει πως θα είμαι πάντα εδώ

«Είναι αγόρι», του λέω.

«Α, λυπάμαι, αγάπη μου. Νόμιζα ότι θα γνωρίζαμε το φύλο σε λίγες μέρες», σχολίασε, αγκαλιάζοντάς με.

Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου καθώς του εξηγούσα ότι είχα πει ψέματα για την ημερομηνία που περίμενα τα αποτελέσματα της εξέτασης, ώστε να του κάνω έκπληξη ανακοινώνοντας ότι περιμένουμε κορίτσι. Είχα νιώσει έντονη ναυτία καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης - ένα σύμπτωμα που δεν είχα όταν ήμουν έγκυος με τον γιο μου - και ήμουν σίγουρη ότι αυτή τη φορά περιμέναμε κόρη. Ήξερα ότι θα λάβω το τηλεφώνημα εκείνη την ημέρα και είχα ήδη κάνει κράτηση σε ένα εστιατόριο για να του ανακοινώσω τα νέα. Είχαμε διαλέξει και όνομα για την...κόρη μας.

«Μαμά, θα με έκανε χαρούμενο να παίζαμε μαζί!»

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, όταν μάθαμε ότι το πρώτο μας παιδί ήταν αγόρι, δεν ένιωσα την ίδια απογοήτευση. Πάντα είχα φανταστεί ότι θα γίνω μαμά κοριτσιών, αλλά γνωρίζαμε ότι θέλαμε δύο παιδιά, οπότε τότε ήμουν απλώς χαρούμενη που ο γιος μας ήταν υγιής. Αυτή τη φορά, όμως, ήξερα ότι ήταν το τελευταίο μας μωρό και έκλαιγα καθώς επεξεργαζόμουν την είδηση ότι πιθανότατα δεν θα παίξω ποτέ με κούκλες ή δεν θα αγοράσω φορέματα για το Πάσχα ή μεγάλους φιόγκους και ότι πιθανότατα δεν θα έχω κάποιον να μοιραστώ την αγάπη μου για χειροτεχνίες και ζαχαροπλαστική, ούτε να συμμετάσχω στην προετοιμασία για τον χορό αποφοίτησης ή τον γάμο της.

Πίστευα πάντα ότι προοριζόμουν να γίνω μαμά κοριτσιών - αλλά έκανα λάθος.

Οι γιοι μου είναι τώρα 8 και 3 ετών και ζω τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.

Τα αγόρια μου είναι γεμάτα ενέργεια, αθλητικά, θορυβώδη, εξωστρεφή, σίγουρα για τον εαυτό τους, επίμονα και δυναμικά, όπως κι εγώ. Τα Σαββατοκύριακα περνούν τον χρόνο τους έξω, τρέχοντας, κάνοντας ποδήλατο, παίζοντας σπορ, βρώμικα και ιδρωμένα - και τελικά δεν θα ήθελα να είναι αλλιώς.

Λατρεύουν το μπέιζμπολ - να παίζουν, να παρακολουθούν, να συζητούν γι’ αυτό, να μαθαίνουν για το άθλημα. Περνάμε πέντε μέρες την εβδομάδα στα γήπεδα, μεταξύ προπονήσεων, αγώνων και μαθημάτων, και ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα τη χαρά που νιώθω όταν ένας από τους δύο χτυπάει τη μπάλα ή κάνει μια εξαιρετική άμυνα. Με πλημμυρίζει υπερηφάνεια όταν βλέπω την προσπάθειά τους να αποδίδει και οι προπονητές να το παρατηρούν. Καθισμένη στις εξέδρες, βλέποντας τα αγόρια μου να παίζουν καθώς δύει ο ήλιος , σκέφτομαι «αυτές είναι ξεχωριστές στιγμές», κι εύχομαι ο χρόνος να σταματήσει. Κι ακούω ένα μικρό γέλιο όταν σκέφτομαι τη νεότερη εκδοχή του εαυτού μου που δεν γνώριζε αυτή τη χαρά, τη στιγμή που νόμιζε ότι προτιμούσε να βρίσκεται στο μάθημα μπαλέτου.

Ένα γράμμα στον γιο μου: Πάντα θα είσαι το μικρό μου αγόρι

Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι ...μαμάκιας σε όλη τη διαδρομή. Η αγάπη και η τρυφερότητά του για μένα είναι σε άλλο επίπεδο. Δεν είναι πια τόσο μικρός, αλλά θέλει να είναι μαζί μου συνέχεια και εξακολουθεί να χρειάζεται την παρηγοριά μου όταν είναι λυπημένος ή πονάει. Μου λέει τα πάντα, ακόμη και πράγματα για τα οποία ντρέπεται. Και ενώ ξέρω ότι το φύλο δεν καθορίζει τα πάντα, μοιάζει λιγότερο συνηθισμένο να βλέπει κανείς μια τόσο στενή σχέση σε αυτήν την ηλικία.

Η σχέση των αγοριών μεταξύ τους είναι γεμάτη αγάπη και παιχνίδι. Παλεύουν, τσακώνονται αλλά συγχωρούν αμέσως ο ένας τον άλλον και προχωρούν. Ζούμε σε ένα σπίτι με τέσσερα υπνοδωμάτια αλλά οι γιοι μας επιλέγουν να μοιράζονται το δωμάτιο επειδή θέλουν να είναι μαζί. Καμιά φορά ακούμε και τα τρυφερά ψιθυρίσματα του μεγαλύτερου γιου να παρηγορεί τον μικρό όταν φοβάται.

Η ζωή μου ως μαμά είναι διαφορετική από ό,τι φανταζόμουν.

Είναι πιο θορυβώδης, πιο ακατάστατη, πιο χαοτική, αλλά και πιο συναρπαστική, πιο διασκεδαστική και πιο περιπετειώδης από ό,τι είχα σκεφτεί. Και τελικά, υπάρχει ακόμα αρκετή ζαχαροπλαστική και χειροτεχνία να κάνω - κάποιος πρέπει να φτιάχνει τα γλυκά και τις διακοσμήσεις για όλα τα πάρτι της ομάδας μπέιζμπολ!

Πέντε πράγματα που θα ήθελα να γνωρίζει ο γιος μου πριν ενηλικιωθεί

Νόμιζα ότι ήθελα κορίτσια, αλλά αυτά τα αγόρια είναι όλος μου ο κόσμος, και δεν θα άλλαζα τίποτα.