Μαμά, εσύ που βίωσες έναν τραυματικό τοκετό, δεν είσαι μόνη

Προς όλες τις μαμάδες σαν κι εμένα...

Ξέρετε ποια είστε. Είστε η μαμά με τον τραυματικό τοκετό. Αυτή που βρέθηκε να κάνει επείγουσα καισαρική, που έζησε τον εφιάλτη της ΜΕΝΝ (Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών), ή που είδε τη ζωή της να κρέμεται από μια κλωστή.

Είσαι εκείνη που ένιωσε να της κλέβουν τον πρώτο χρόνο της μητρότητας εξαιτίας της επιλόχειας κατάθλιψης. Εκείνη που ακόμη ξαγρυπνά τη νύχτα, προσπαθώντας να κατευνάσει το επίμονο άγχος.

Η αλήθεια της επιλόχειας κατάθλιψης - Τα συμπτώματα που δεν φαντάστηκα ποτέ

Σε ξέρω. Είμαι μαζί σου.

Ίσως, όπως κι εγώ, μια απλή φωτογραφία με ένα νεογέννητο στην αγκαλιά της μαμάς του στο μαιευτήριο, να προκαλεί καταιγισμό ανεπιθύμητων δακρύων. Δεν έζησες ποτέ εκείνη τη μοναδική πρώτη στιγμή δέρμα με δέρμα κι αυτή η απογοήτευση είναι συντριπτική. Ίσως να μη θυμάσαι καν την πρώτη φορά που κράτησες το παιδί σου ή να πέρασαν ώρες ή και μέρες ώσπου να νιώσεις το απαλό του βάρος στην αγκαλιά σου.

Αντί να παρακολουθείς το πρόσωπο του άντρα σου την πρώτη φορά που είδε το μωρό σου, η δική σου θέα ήταν μια γαλάζια κουρτίνα και κρύες μεταλλικές ράβδοι.

Για κάποιες από εμάς, το πρώτο κλάμα του παιδιού μας δεν έφτασε ποτέ στα αφτιά μας, γιατί ήμασταν σε καταστολή. Για άλλες, τα χέρια και η καρδιά μας πονούσαν από το κενό καθώς επιστρέφαμε στο σπίτι, αφήνοντας τα μωρά μας σε πλαστικά κρεβατάκια, τυλιγμένα σε σωληνάκια και καλώδια, φροντισμένα από νοσηλεύτριες της ΜΕΝΝ.

Όταν το τραύμα της γέννας είναι κομμάτι σου μια καλοπροαίρετη ερώτηση από συγγενή «πότε θα κάνετε άλλο παιδάκι;» θέτει όλο το σώμα σου σε συναγερμό. Αυτή η φαινομενικά αθώα ερώτηση ξεκινά έναν εσωτερικό πόλεμο. Η λαχτάρα παλεύει με τον πανικό, η τρομάρα συγκρούεται με την ελπίδα και η αβεβαιότητα παλεύει με την επιθυμία της καρδιάς.

Τι πραγματικά συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας καισαρικής τομής – και πόση ώρα διαρκεί

Ναι, θέλουμε όσο τίποτα να κάνουμε κι άλλο παιδί.

Λαχταρώ κι εγώ να δω τον γιο μου να γίνεται μεγάλος αδερφός, να του χαρίσω τον καλύτερο του φίλο. Μα ο κίνδυνος είναι μεγάλος και οι επώδυνες αναμνήσεις ακόμη πολύ νωπές.

Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα μπορούσαμε να ξαναμείνουμε έγκυες και ακόμη κι αν μπορούσαμε, δεν είμαστε σίγουρες ότι το θέλουμε.

Είναι σκληρό να κοιτάζουμε τις φωτογραφίες από το μαιευτήριο και να μην αισθανόμαστε χαρά και ευτυχία την «καλύτερη μέρα της ζωής μας». Αντίθετα, μας προκαλούν απογοήτευση και φόβο. Μας κάνουν να αμφισβητούμε την ικανότητά μας ως μητέρες. Μας ψιθυρίζουν ότι αποτύχαμε από την πρώτη στιγμή – τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τα μωρά μας.

Βλέπουμε τις άλλες μαμάδες με την «κανονική» εμπειρία γέννας και ναι, αισθανόμαστε ζήλια. Μια φίλη μαμά ανεβάζει έναν συγκινητικό ποστ με το νεογέννητο κι εμείς αυτομαστιγωνόμαστε για τους ...τοίχους ανάρρωσης και την κουβέρτα της κατάθλιψης που σκίασε τους πρώτους μήνες της μητρότητας. Και η σκέψη για μια νέα εγκυμοσύνη συνοδεύεται από μια ηχώ γεμάτη ανήσυχα «αν...». Κι αν ξαναπάει κάτι στραβά; Αν χάσω το μωρό; Αν επιστρέψει η κατάθλιψη;

Άκουσέ με καλά, μαμά: Δεν Είσαι Μόνη.

Οι τραυματικοί τοκετοί έχουν πολλές μορφές και τα κατάλοιπα εμφανίζονται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε μία από εμάς. Μα, βαθιά μέσα μας, όλες είμαστε μοναδικά δυνατές μέσα από αυτά τα τραύματα. Δεν είμαστε αποτυχημένες. Είμαστε δυνατότερες απ’ όσο νομίζαμε ποτέ. Δώσαμε μάχες αθέατες με θάρρος που μόνο εμείς μπορούμε να κατανοήσουμε. Μπορούμε να δούμε άλλες μαμάδες που παλεύουν με μια ενσυναίσθηση που δε θα είχαμε ποτέ πριν.

Το σώμα σου μετά τον τοκετό είναι ήδη εξαντλημένο και "δουλεύει" υπερωρίες- Μάθε να το ακούς

Αν και αυτή η εμπειρία είναι φρικτά σκληρή, και παρότι το μέλλον μοιάζει τρομακτικό, μπορούμε να βρούμε γαλήνη, γνωρίζοντας ότι περπατάμε αυτό το μονοπάτι μαζί. Πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα για εμάς. Ελπίδα πως κάποια μέρα θα γιορτάσουμε όχι μόνο με εκείνες των οποίων τη ζωή κάποτε ζηλεύαμε αλλά θα γιορτάσουμε και τη δική μας ιστορία.

Μπορεί να μην είναι όπως την ονειρευτήκαμε - σίγουρα δεν ήταν όπως τη φανταστήκαμε. Η ιστορία μας ξέφυγε από τον έλεγχό μας και ποτέ δεν ζητήσαμε αυτά τα βαριά απόνερα που θολώνουν τη ζωή μας.

Το να γεννήσω με καισαρική δεν ήταν στα σχέδιά μου - Έμαθα όμως πολλά για τη μητρότητα

Όταν κοιτάξουμε πίσω, θα δούμε ότι ακόμη και μέσα από αυτή την δύσκολη εμπειρία, υπάρχει ομορφιά. Ακόμη και μέσα στην αμφιβολία, υπάρχει ελπίδα. Και ξέρω πως μέσα από αυτήν την ελπίδα, και από αυτήν την ομορφιά, έρχεται η ίαση για όλες τις μαμάδες σαν κι εμένα.