Το ομολογώ: έχω κουραστεί με τα παιδικά πάρτι - υπερπαραγωγή

Έχω φτάσει σε ένα σημείο που δεν μπορώ άλλο με τα υπερβολικά πάρτι γενεθλίων. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, τα γενέθλια ήταν απλά, όμορφα και χωρίς άγχος: μαζευόμασταν στο σπίτι ή στον κήπο, παίζαμε παιχνίδια, βλέπαμε μια ταινία, τρώγαμε τούρτα και ανοίγαμε τα δώρα μας. Τόσο απλό.

Τώρα, όμως, νιώθω σαν να πρέπει να οργανώνουμε ένα ολόκληρο event για κάθε παιδί.

Παιδικά πάρτυ: Πού και πώς μπορείτε να τα οργανώσετε αν δεν θέλετε στο σπίτι (πλήρης οδηγός)

Τα σημερινά παιδικά πάρτι γενεθλίων είναι πραγματικά υπερπαραγωγές . Δεν φτάνει που πρέπει να καλέσουμε ολόκληρη την τάξη, αλλά πρέπει να σκεφτούμε και το θέμα του πάρτι, τα στολισμένα τραπέζια, τις ειδικές πινακίδες, τα μπαλόνια, τα χρώματα που ταιριάζουν, τα προγράμματα και ποιος ξέρει τι άλλο. Κάθε χρόνο νιώθω να πνίγομαι από την πίεση να κάνουμε το πάρτι τέλειο, να μην φανεί τίποτα λιγότερο από το «Pinterest ιδανικό».

Και μετά είναι τα δώρα και οι λεγόμενες «loot bags». Θυμάμαι τότε που ένα μικρό αναμνηστικό ήταν αρκετό – ένα σοκολατάκι, ένα μικρό παιχνιδάκι, ένα μπλοκάκι. Τώρα, όμως, φαίνεται πως οι γονείς θεωρούν υποχρέωση να δώσουν ολόκληρο δώρο σε κάθε παιδί. Και δεν μιλάω για κάτι μικρό. Μιλάω για μαλακά παιχνίδια που κοστίζουν σχεδόν όσο το δώρο του ίδιου του παιδιού. Νιώθω ότι κανείς δεν σκέφτεται πραγματικά το κόστος ή το άγχος που προσθέτει αυτό σε όσους έχουν πιο περιορισμένο προϋπολογισμό.

Αναρωτιέμαι, γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας;

Γιατί η απλή χαρά της παρέας, των παιχνιδιών και της τούρτας δεν αρκεί πια; Στην προσπάθειά μας να κάνουμε το πάρτι «τέλειο», χάνουμε την ουσία της γιορτής. Τα παιδιά δεν θυμούνται τις υπερβολές – θυμούνται αν διασκέδασαν, αν ένιωσαν αγάπη και αν πέρασαν καλά με τους φίλους τους.

Κι, όμως, εμείς οι γονείς φαίνεται να ξεχνάμε αυτά τα απλά πράγματα και να τρέχουμε να φτιάξουμε ένα σκηνικό που μοιάζει με επαγγελματική εκδήλωση.

Πώς να οργανώσετε ένα επιτυχημένο παιδικό πάρτι γενεθλίων σε 9 βήματα

Κάποιες φορές, σκέφτομαι να κάνω κάτι ριζικά διαφορετικό: ένα «μη-πάρτι», ένα πάρτι που δεν χρειάζεται να ετοιμάσεις τίποτα. Καμία διακόσμηση, κανένα θέμα, κανένα υπερβολικό δώρο. Απλώς φίλοι, παιχνίδια και τούρτα. Ίσως ακούγεται βαρετό για τους άλλους, αλλά για μένα θα ήταν απελευθέρωση. Θα μπορούσα να δω τα παιδιά να χαμογελούν χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψω μια μικρή περιουσία ή να αγχώνομαι για το πώς θα δείχνει η κάθε λεπτομέρεια.

Το πιο παράξενο είναι ότι πολλοί γονείς που δεν έχουν πολλά χρήματα, νιώθουν την πίεση να ακολουθήσουν το κύμα των πάρτι- υπερπαραγωγή. Νιώθουν ότι πρέπει να ανταγωνιστούν τις άλλες οικογένειες, ότι αν δεν κάνουν κάτι «τέλειο», τα παιδιά τους θα νιώσουν μειονεκτικά.

Αυτός ο κοινωνικός ανταγωνισμός με εξουθενώνει.

Στο τέλος, κανείς δεν κερδίζει – ούτε οι γονείς, ούτε τα παιδιά. Όλοι κουβαλούν άγχος και κόπο, ενώ η ουσία της γιορτής χάνεται.

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να επιστρέψω σε εκείνα τα απλά πάρτι του παρελθόντος. Να καθίσουμε όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι, να γελάσουμε, να ανοίξουμε τα δώρα, να φάμε τούρτα και να φύγουμε με τη ζεστασιά της παρέας, χωρίς την πίεση των κοινωνικών προσδοκιών. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται η πραγματική μαγεία των γενεθλίων.

Πρώτα γενέθλια; Πάρε ιδέες από το πάρτι γενεθλίων που οργάνωσε η Hilary Duff στην κόρη της, Townsie

Ίσως να είναι καιρός να αποδεχτούμε ότι τα μικρά, απλά πράγματα αρκούν. Ότι δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε μια περιουσία για να δείξουμε την αγάπη μας ή να εντυπωσιάσουμε τους άλλους.

Ένα παιδικό πάρτι δεν είναι αξιολόγηση κοινωνικής κατάστασης, είναι γιορτή. Και αυτό, τελικά, είναι ό,τι πιο σημαντικό.