Η μετάβαση από τον παιδικό στο νηπιαγωγείο ήταν πιο δύσκολη για μένα - Να τι εύχομαι να γνώριζα

Όταν τα παιδιά μου ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν το νηπιαγωγείο πέρυσι, περίμενα ότι θα ήταν μια δύσκολη μετάβαση για εκείνα.

Είχαν παρακολουθήσει μόνο πρόγραμμα προσχολικής αγωγής μισής ημέρας, οπότε ήξερα πως οι περισσότερες ώρες θα τα κούραζαν. Προετοιμάστηκα λοιπόν για το ότι θα χρειαζόταν χρόνος μέχρι να συνηθίσουν το νέο περιβάλλον, να δεθούν με τη δασκάλα, να αποκτήσουν αυτονομία και να κάνουν νέους φίλους.

Αυτό που δεν περίμενα, ήταν πόσο δύσκολη θα ήταν αυτή η μετάβαση για μένα.

Αποδείχθηκε πως η μετάβαση από τον παιδικό στο νηπιαγωγείο δεν είναι δύσκολη μόνο για τα παιδιά. Μπορεί να είναι αγχωτική και συναισθηματικά φορτισμένη και για τους γονείς.

Και θα ήθελα κάποιος να μου το είχε πει αυτό εκ των προτέρων.

Δεν είναι μεγάλη μετάβαση μόνο για τα παιδιά

Ξέρουμε ότι τα παιδιά μας θα δυσκολευτούν στην αρχή: νέοι κανόνες, άγνωστο περιβάλλον, μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Ίσως να μη γνωρίζουμε ακριβώς πώς θα αντιδράσουν αλλά είμαστε ψυχολογικά έτοιμοι για αρκετά ξεσπάσματα και δυσκολίες.

Αυτό που δεν συζητιέται αρκετά όμως είναι ότι και οι γονείς περνούν τη δική τους μετάβαση.

Πρώτη φορά στην παιδικό σταθμό: Τι να κάνετε σαν γονείς πριν την προσαρμογή

Μπορεί να νιώσετε αποκομμένες

Στον παιδικό, συνόδευα τα παιδιά μου μέχρι την πόρτα κάθε πρωί. Ήξερα πού βρίσκονται, τι κάνουν, πώς περνούν τη μέρα τους. Είχα άμεση επικοινωνία με τις δασκάλες. Αν ανησυχούσα, έστελνα ένα μήνυμα ή έπαιρνα φωτογραφίες κάθε εβδομάδα.

Θυμάμαι μια φορά που το ένα παιδί μου υπέφερε από αλλεργίες και πέρασα να του βάλω κολλύριο ενώ έδωσα κι ένα γρήγορο φιλί και στο άλλο μου παιδί.

Στο νηπιαγωγείο; Ένιωθα πως τα άφηνα σε ένα... μαύρο κουτί κάθε πρωί και δεν ήξερα τίποτα μέχρι να τα ξαναδώ το απόγευμα.

Η καθημερινότητα άλλαξε. Η επικοινωνία ήταν πλέον πιο γενική- μέσω email προς όλους τους γονείς. Δεν είχα εικόνα της ημέρας τους. Κι αυτό για έναν γονιό που είχε περάσει τα πρώτα πέντε χρόνια των παιδιών στο σπίτι μαζί τους, ήταν δύσκολο.

Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο μάθημα: Η γονεϊκότητα σημαίνει να αφήνεις σταδιακά το παιδί σου να μεγαλώνει.

Η προσαρμογή σε νέο σχολείο είναι οικογενειακή υπόθεση

Περίμενα ότι τα παιδιά μου θα χρειάζονταν χρόνο να προσαρμοστούν. Δεν περίμενα ότι θα χρειαζόμουν κι εγώ. Στον παιδικό γνώριζα όλους τους γονείς και τα παιδιά. Όταν πήγαμε στο νέο σχολείο, ξεκινούσα από το μηδέν. Δεν ήξερα καν πού είναι η είσοδος ή πού να παρκάρω.

Έπρεπε να ξανασκεφτώ τα όρια μου ως γονιός

Το να βλέπω τα παιδιά μου να αποκτούν περισσότερη ανεξαρτησία, με ενέπνευσε να τους αναθέσω περισσότερες ευθύνες στο σπίτι. Όμως, εξίσου δύσκολο ήταν να αναθεωρήσω τα δικά μου όρια.

Στον παιδικό τα παιδικά πάρτι ήταν με τους γονείς παρόντες. Στο νηπιαγωγείο, ξαφνικά στις προσκλήσεις υπήρχε η σημείωση "μόνο τα παιδιά" χωρίς τους γονείς. Δεν ήμουν έτοιμη. Πέρασα καιρό να αναρωτιέμαι αν αυτά είναι τα "νέα δεδομένα" και αν εγώ προσωπικά ήμουν έτοιμη να τα δεχτώ.

Αν νιώθεις έτσι, δεν είσαι μόνη/μόνος

Αν έχεις παιδί που ξεκινά νηπιαγωγείο και νιώθεις αγχωμένη, εκτός τόπου ή συναισθηματικά φορτισμένη, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Δεν πρόκειται μόνο για μια μετάβαση του παιδιού. Είναι και μετάβαση για εσένα.

Δεν αλλάζει μόνο το περιβάλλον τους. Αλλάζει και ο ρόλος σου.

Παιδικός Σταθμός και Νηπιαγωγείο: Τα key points που βοηθούν στην επιλογή του κατάλληλου σχολείου

Η καλύτερη συμβουλή; Αν μπορείς, εμπλέξου ενεργά.

Νομίζω πως ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω. Έγινα γονέας- υπεύθυνος τμήματος, βοήθησα με εκδηλώσεις, διοργάνωσα το παιδικό πάρτι γενεθλίων με όλη την τάξη. Ήταν κουραστικό αλλά με βοήθησε να γνωρίσω κόσμο και να νιώσω πως ανήκω κι εγώ εκεί.

Φυσικά, δεν είναι εύκολο για όλους. Αλλά αν έχεις έστω και λίγο χρόνο, προσπάθησε να συμμετάσχεις.

Τελικά...

Το νηπιαγωγείο είναι ορόσημο για τα παιδιά αλλά και για εμάς.

Δώσε στον εαυτό σου χώρο και χρόνο. Δεν "αφήνεις" απλά το παιδί στο σχολείο. Εσύ μπαίνεις σε μια νέα εποχή γονεϊκότητας.

Και αν νιώθεις λίγο χαμένη ή συγκινημένη, είναι φυσιολογικό.

Και ναι, με τον καιρό, γίνεται πιο εύκολο.