Μαμά μου επιτέλους βλέπω όλη την αγάπη σου, τη θυσία και την ανιδιοτέλεια

Το «ευχαριστώ» είναι λίγο για να σου εκφράσω πώς νιώθω αλλά θέλω να ξέρεις ο,τι αναγνωρίζω όλα όσα κάνεις.

Μαμά μου επιτέλους βλέπω όλη την αγάπη σου, τη θυσία και την ανιδιοτέλεια

Γιαγιά και εγγονή

Bigstock

Μαμά,

Σου τηλεφώνησα να έρθεις σήμερα γιατί ένιωσα συναισθηματικά φορτισμένη. Δεν είχες το περιθώριο να πεις όχι και ήρθες αμέσως μόλις άδειασες το πλυντήριο ρούχων. Και ήρθες κρατώντας στα χέρια σου γεύμα για εμένα και τα αγόρια. Απλά και μόνο η παρουσία σου με ηρεμεί και με κάνει να αναπνέω με αργούς ρυθμούς ξανά. Γιατί όλα μοιάζουν τόσο ασφαλή όταν βρίσκεσαι τριγύρω;

Είμαι 31 και ακόμη νιώθω εκείνο το συναίσθημα που με κάνει να αναζητώ την αγκαλιά σου.

Πάντα ξέρεις τι να μου πεις και κάνεις τα πάντα να μοιάζουν καλύτερα. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που ακούει ο,τι δεν λέω και βλέπει ο,τι προσπαθώ να κρύψω.

Νιώθω σαν να έχω φτάσει εκεί που είσαι εσύ, σαν να έχω μπει στα παπούτσια σου. Κατά τη διάρκεια των δύσκολων στιγμών, συνειδητοποιώ ότι αυτά έκανες και εσύ για εμένα. Κάποιες φορές αισθάνομαι σαν να μη με ακούει κανείς. Σαν να μην με βλέπει κανείς. Κάποιες φορές νιώθω σαν να δίνω και να δίνω και να δίνω κι να αδειάζω δίνοντας ακόμη περισσότερα. Και κανείς δεν το βλέπει αυτό.

Ο άνδρας μου με κάνει άθελά του να νιώθω ότι αυτό που κάνω δεν είναι τόσο σημαντικό όσο αυτό που κάνει εκείνος, γιατί δεν έχω τίποτα να δείξω από όλα όσα κάνω στο τέλος της ημέρας. Το σπίτι είναι ακόμα ακατάστατο. Ο νεροχύτης είναι πάλι γεμάτος. Το πάτωμα του μπάνιου είναι καλυμμένο με νερό και βρεγμένες πετσέτες και δεν μπορώ καν να θυμηθώ τι έκανα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Κάποιες φορές νιώθω ότι μόνο εσύ είσαι εκείνη που βλέπει τι κάνω.

Είναι η μόνη που αναγνωρίζει πόσα δίνω κάθε μέρα και πόσο πολύ αγαπώ.

Κατά τη διάρκεια αυτών των δοτικών στιγμών, έχω flashbacks από την παιδική μου ηλικία. Στιγμές που και εσύ έδινες σε έμενα. Τα σταφύλια που δεν τρώω ώστε να τα φάνε τα αγόρια που τόσο τα λατρεύουν. Θυμάμαι ότι πάντα υπήρχαν σταφύλια για εμένα καθώς μεγάλωνα. Δεν ξέρω αν σου άρεσαν ή όχι, αλλά δεν τα έτρωγες γιατί τα έτρωγα εγώ όλα. Ακόμη και τώρα, μου λες να τρώω αλλά εγώ είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω. Πάντα σε πίστευα μέχρι που έγινα μητέρα. Τώρα ξέρω ότι μου έδινες κάτι, ακόμη και αν το ήθελες, επειδή προτιμούσες να το έχει το παιδί σου παρά εσύ.

Ακόμη και κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων στιγμών, συνειδητοποιώ πόσα θυσιάζεις ακόμα για μένα. Όλη την ημέρα, ακούω τις ιστορίες όλων των άλλων, τα συναρπαστικά νέα και τα επιτεύγματά τους. Κοιτάζω τα κάστρα που φτιάχνουν με τα τουβλάκια τους και τα άλματα από τα σκαλιά καθώς κάνουν κλωτσιές καράτε στον αέρα. Παρακολουθώ που σκαρφαλώνουν στα δέντρα και τις τσουλήθρες. Μου ζητείται να παρακολουθήσω και να ακούσω τι κάνουν όλοι οι άλλοι, και αφού πέφτουν όλοι στο κρεβάτι, έχω λίγο χρόνο να θυμηθώ και λίγο τον εαυτό μου.

Μερικές φορές νιώθω ότι κάνω το ίδιο πράγμα σε σένα.

Σου τηλεφωνώ και δεν σταματώ να σου μιλάω - για όλα τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου. Είσαι η μόνη που θα ακούσει με ανιδιοτέλεια ο,τι της πω. Κάθε λέξη που κανένας άλλως δεν ακούει. Ή τουλάχιστον κάνεις πολύ καλή δουλειά κάνοντάς με να νιώθω ότι με ακούς. Όταν κλείνουμε το τηλέφωνο, συνειδητοποιώ ότι ποτέ δεν σε ρωτώ τι κάνεις εσύ.

Είσαι το καταφύγιό μου.

Με νταντεύεις ακόμη και όταν δεν το αντιλαμβάνομαι. Με κάνεις να νιώθω πολύτιμη, ότι ακούγομαι και ποτέ δεν τα εκτίμησα όλα αυτά μέχρι αυτή τη στιγμή της ζωής μου. Μέχρι που αντιλήφθηκα πώς είναι να βρίσκεσαι στην απέναντι πλευρά - να είσαι το ασφαλές καταφύγιο κάποιου άλλου.

Πίστευα ότι είχα πάψει να σε χρειάζομαι εδώ και πολύ καιρό, ότι χάραζα νέα μονοπάτια που δεν σε είχα πια ανάγκη. Και με άφησες να το πιστέψω. Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούσες στο πλάι- πάντα εκεί για να με βοηθήσεις να σηκωθώ όταν θα πέσω, όπως ακριβώς έκανες και τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Το «ευχαριστώ» είναι λίγο για να σου εκφράσω πώς νιώθω αλλά θέλω να ξέρεις ο,τι αναγνωρίζω όλα όσα κάνεις. Σε βλέπω όλη μέρα, στις πιο σκοτεινές μου ώρες και στις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου να κοιτάς τα πρόσωπα των παιδιών μου. Βλέπω τι θυσίασες και πόσο αγάπησες.

Επιτέλους το βλέπω, μαμά
Όλοι γεννιόμαστε με έναν φύλακα άγγελο
Και στα φτερά του θα σε αφήσει να ξεκουραστείς
Πιο ψηλά από όσο πίστευες ότι ήταν πιθανό
Θα σε προστατεύσει όπως κανείς άλλος
Και ο φύλακας άγγελός σου έχει όνομα
Τον φωνάζεις μαμά

Οι θυσίες που θα κάνει
Θα σε βάζει πάντα πρώτο
Θα αφιερώνει τα πάντα
Μέχρι τώρα δεν το πρόσεξες
Αλλά σου έδειχνε πώς να γίνεις φύλακα άγγελος και εσύ

Στίχοι από το τραγούδι «Guardian Angel» της Leah West

πηγή: Pig and Dac

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved