Μια μέρα θα νοσταλγώ τις γλυκιές στιγμές με ένα κοιμισμένο μωρό στην αγκαλιά μου
Η Hannah μιλάει για τα αντιφατικά συναισθήματα που νιώθει μία μαμά με ένα μικρό μωρό.
Οργή, κλειστές κουρτίνες και λευκός θόρυβος στα αυτιά μου, εδώ στο βρεφικό δωμάτιο, μετά από πέντε αποτυχημένες προσπάθειες να βάλω το μωρό για ύπνο. Ακόμα φοράω τις πιτζάμες μου, τα μαλλιά μου είναι αχτένιστα, δεν έχω βουρτσίσει τα δόντια μου. Συνειδητοποιώ ότι ακόμα φοράω τα επιθέματα στο στήθος από χθες το βράδυ. Νιώθω βρώμικη. Διψάω. Είμαι κουρασμένη. Χθες το βράδυ ήμουν ένα ερείπιο.
Παρατηρώ αυτόν τον διάλογο που γίνεται μέσα μου. Είμαι κυκλοθυμική και θυμωμένη. Το δάχτυλο του ποδιού μου χτυπάει το πάτωμα όσο προσπαθώ να βάλω το μωρό ξανά για ύπνο.
Η αόρατη, πολύ σημαντική δουλειά στη μητρότητα, αυτό είναι κάτι που δεν συζητάμε ποτέ. Οι ώρες που περνάμε κουνώντας, σιωπώντας, ταΐζοντας και ξεχνώντας τη στοιχειώδη αυτοφροντίδα όπως το να βγάλουμε ή να αλλάξουμε ένα επίθεμα.
Κάποιες φορές ειλικρινά αγαπώ στιγμές σαν και αυτήν. Όταν είμαι αναγκασμένη να χαμηλώσω ταχύτητες, να κάτσω. Να κάθομαι απλά και να παρατηρώ το μωρό μου να κοιμάται στην αγκαλιά μου. Βουλιάζω στην πολυθρόνα μου, αυτήν που έχει κάνει βαθούλωμα από τις ώρες που κάθομαι εκεί. Και αλήθεια το απολαμβάνω.
Κάποιες άλλες μέρες κάθομαι και γράφω σε λίστα όλα αυτά τα πράγματα που δεν κάνω. Αγανακτώ με την σύζυγό μου που πηγαίνει στη δουλειά ή στο γυμναστήριο, που μιλάει με άλλους ενήλικες ενώ εγώ είμαι κολλημένη σε μία καρέκλα με ένα μωρό και ατελείωτο σκρολάρισμα στο διαδίκτυο.
Αυτή η αντίθεση συναισθημάτων είναι έντονη. Η καρδιά μου χτυπάει δίπλα στην μικροσκοπική καρδιά του μωρό μου και λέει, σε παρακαλώ σταμάτα να μεγαλώνεις. Το πόδι μου χτυπάει στο πάτωμα με νεύρο δείχνοντας δυσαρέσκεια, γκρίνια, αλλά και πόσο ανυπομονώ το μωρό να κοιμηθεί για να κάνω τα πράγματα που θέλω.
Τα πράγματα ωστόσο, αυτά μπορούν να περιμένουν.
Ο χρόνος περνά παρόλα αυτά. Είμαστε ακόμα εδώ, σε αυτήν την καρέκλα. Ονειρεύομαι ένα φλιτζάνι τσάι, ένα ζεστό μπάνιο και ταυτόχρονα ξέρω ότι μία μέρα θα ξεχάσω την αγανάκτηση που νιώθω και θα νοσταλγώ γλυκιές στιγμές με ένα κοιμισμένο μωρό στο στήθος μου.
Βάζω κάτω το κινητό μου, βγαίνω από τι διαδίκτυο και μένω να κοιτάω το μωρό μου. Ναι, αυτά τα πράγματα μπορούν να περιμένουν.
