Πόσο επηρέασε τις ζωές των παιδιών η πανδημία

Είναι γεγονός πως όλοι μας επηρεαστήκαμε με διάφορους τρόπους από τον κορωνοϊό, όπως και τα παιδιά επίσης. Μάλιστα, επέστρεψαν και αυτά στα σχολεία τους λαμβάνοντας μέτρα προστασίας, πλένοντας και απολυμαίνοντας τα χέρια τους, φορώντας μάσκες και μαθαίνοντας – όσο και αν γίνεται – να κρατούν αποστάσεις μεταξύ τους…

Αν εστιάσουμε στην επίδραση της πανδημίας λοιπόν, θα δούμε πως ακόμη είναι ένα γεγονός εν εξελίξει, ένα γεγονός που δεν έχει τελειώσει σύμφωνα με τα όσα λέγονται για το δεύτερο κύμα του ιού, άρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι κάποιες πρώτες εκτιμήσεις στη ζωή μας και στις αλλαγές που έχουν συμβεί μέχρι τώρα. Εκτιμήσεις που έχουν να κάνουν περισσότερο με το πόσες ώρες έπαιζαν με το κινητό, το play station ή τις δημιουργικές ώρες που πέρασαν με τους γονείς τους αλλά και την απουσία της «κοινωνικής επαφής» με φίλους, συμμαθητές αλλά και συγγενείς γενικότερα. Έμαθαν να πλένουν τα χέρια τους και να τηρούν τους κανόνες υγιεινής, έμαθαν όμως και πόσο «κακό» μπορεί να είναι το να αγκαλιάσουν αγαπημένα πρόσωπα, έμαθαν πως «αν σε αγαπάω, δεν έρχομαι σε επαφή μαζί σου!», το αντίθετο από ότι δηλαδή μάθαιναν όλο το προηγούμενο διάστημα της ζωής τους… Η λέξη που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο και μου έρχεται στο μυαλό είναι μία: Ανατροπή! Για να μην μιλήσω και για τις ψυχικές επιδράσεις μέσα από τις ψυχικές γονεϊκές εκδηλώσεις, όπως θα δούμε παρακάτω.

Αυτό που χρειάζεται να κρατήσουμε από όλη αυτή την ιστορία, είναι πως η στάση του γονιού είναι αυτή που περνάει και επηρεάζει και τα παιδιά του. Αν ο γονιός είναι πιο ψύχραιμος, τα παιδιά αισθάνονται ασφάλεια και σιγουριά, αν ο γονιός είναι έντονα αγχώδης, φοβικός και δραματοποιεί καταστάσεις, τότε και τα παιδιά του λαμβάνουν μηνύματα αβεβαιότητας και έλλειψη σταθερότητας, αυξάνοντας το φόβο αλλά και τον θυμό που ο γονιός δεν μπορεί να τα προστατέψει.

Επίσης, αν ο γονιός αποφεύγει να δώσει ειλικρινείς απαντήσεις στις παιδικές ερωτήσεις ή προσπαθεί να του περάσει το μήνυμα πως όλα είναι καλά, δίνει και πάλι λανθασμένα μηνύματα, καθώς τα παιδιά επιστρέφουν στην δική τους κανονικότητα, σε ένα σχολείο όπου για παράδειγμα, δεν μπορούν να αγκαλιάσουν το ένα το άλλο, απολυμαίνουν και πλένουν συχνά τα χέρια τους, φοράνε μάσκες… πως λοιπόν όλα είναι καλά;

Ας φτιάξουμε λοιπόν μία νέα ρουτίνα στην καινούργια αυτή κανονικότητα και ας εξηγήσουμε πως μπορεί τα πράγματα αρκετές φορές να ανατραπούν, μπορούμε όμως να συνεχίσουμε τη ζωή μας, καθώς χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε σε αυτή τη φάση με τον κορωνοϊό. Άρα, χρειάζεται να προσαρμοστούμε στις νέες αυτές καταστάσεις όπου από τη μία θα είμαστε μεν προσεχτικοί, από την άλλη θα απολαμβάνουμε μικρές στιγμές, όπου θα είμαστε και πιο κοινωνικοί, θα βγούμε να παίξουμε στη παιδική χαρά η στη γειτονιά, θα κάνουμε τα καλοκαιρινά μας μπάνια και θα πάμε τις διακοπές μας αλλά μέσα από ένα πιο προστατευτικό κλίμα, όπου ο καθένας καλείται να αναλάβει την προσωπική του ευθύνη ανεξαρτήτως της ηλικίας του! Έτσι και τα μικρούλια μας, πηγαίνουν πλέον σχολείο αλλά μαθαίνουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη της υγιεινής και της καθαριότητας, όπου ίσως τα βοηθήσει στην ανάληψη ευθύνης και πρωτοβουλιών.

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας