«Το παιδί μου τρώει τα νύχια του. Τι μπορώ να κάνω;» γράφει η παιδίατρος Μαριαλένα Κυριακάκου

Πολλοί γονείς έρχονται αντιμέτωποι συχνά με αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση με το παιδί τους. Πολλά παιδιά συνηθίζουν να έχουν συνέχεια τα δάχτυλα στο στόμα τους είτε όταν παίζουν είτε όταν βλέπουν τηλεόραση είτε στην ηρεμία.

«Το παιδί μου τρώει τα νύχια του. Τι μπορώ να κάνω;» γράφει η παιδίατρος Μαριαλένα Κυριακάκου

Συνήθως οι γονείς προσπαθούν να κόψουν αυτή την κακή συνήθεια με καλό τρόπο ή με «άγριο» (φωνές, τιμωρία κτλ.). Φυσικά ιδαίτερα ο «άγριος» τρόπος δεν είναι καθόλου αποτελεσματικός γιατί αυτή η συνήθεια δεν υπόκειται στον έλεγχο του παιδιού και δεν μπορεί να την κόψει με τη θέληση του.

Περίπου ένα παιδί στα δύο σε κάποια φάση της ζωής του τρώει τα νύχια του για μήνες ή ακόμη και χρόνια. Η ονυχοφαγία μπορεί να είναι τόσο έντονη σε πολλές περιπτώσεις που το παιδί μπορεί να καταστρέψει πλήρως τα νύχια του και να μείνει χωρίς καθόλου νύχια. Η κεντρική γενεσιουργός αιτία αυτής της συνήθειας βρίσκεται στην ψυχούλα του παιδιού. Αποτελεί τρόπο έκφρασης του άγχους του παιδιού, των ανασφαλειών του και των φόβων του. Ανεκπλήρωτες επιθυμίες, καταπίεση, υπερπροστασία, συναισθηματικό έλλειμμα, ζήλια μπορούν να κάνουν την ευαίσθητη παιδική ψυχούλα να υποφέρει και να σωματοποιήσει το άγχος του με ονυχοφαγία.

Οι γονείς πρέπει να τα έχουν όλα αυτά υπόψη τους και να αναζητήσουν τις πιθανές αιτίες του άγχους του παιδιού τους που εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνούν την ατελή πνευματική του συγκρότηση και να μην απαιτούν συχνά περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει. Η υποτίμηση, η τιμωρία, η κοροϊδία, οι απειλές αυξάνουν τις ενοχές του παιδιού, επειδή δεν μπορεί να ικανοποιήσει τους γονείς του, το κάνουν έτσι ακόμα πιο δυστυχισμένο και διαιωνίζουν την ονυχοφαγία.

Ακριβώς η αντίθετη συμπεριφορά επιβάλλεται για να θεραπευτεί το παιδί από αυτή την δυσάρεστη συνήθεια.Ο γονιός μπορεί να βοηθήσει εάν του υπενθυμίζει διακριτικά και ενθαρρύνει το παιδί που προσπαθεί. Αντίθετα, η συνεχής, πιεστική υπενθύμιση και η κριτική ή η τιμωρία δεν βοηθούν. Θυμίστε στο παιδί ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται ή να νιώθει μειονεκτικά για τη συνήθεια αυτή, και ενθαρρύνετέ το στην προσπάθειά του να την ξεπεράσει.

Μιλήστε µε το παιδί προκειµένου να διαπιστώσετε τι από αυτά που συµβαίνουν στο σπίτι καταρχάς ή στο σχολείο τού προκαλούν άγχος. Να είστε τρυφεροί µαζί του και να του δώσετε χρόνο να σας εµπιστευτεί. Μπορείτε να βοηθήσετε ένα παιδί να σταματήσει να τρώει τα νύχια του, εάν του δώσετε κάτι άλλο για να απασχολεί τα χέρια του.

Επίσης, στο εμπόριο κυκλοφορούν ουσίες επάλειψης νυχιών με δυσάρεστη γεύση για να αποτρέπουν το μάσημα των νυχιών, αν και δεν είναι πολύ ευπρόσδεκτες από τα παιδιά. Ένα παιδί που μπορεί να εκδηλώνει έτσι τη νευρικότητά του ή το στρες, θα βοηθηθεί εάν του δοθούν τρόποι να εκφραστεί διαφορετικά, μέσα από τη ζωγραφική, τη μουσική κ.α. Έτσι το παιδί θα μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και ταυτόχρονα θα μειωθεί η εξωτερική πίεση που μπορεί να του ασκείται από το περιβάλλον του.

Μην στέκεστε δίπλα του παρατηρώντας συνεχώς τι κάνει. Αυτό ενισχύει το άγχος του. Παρατηρήστε το διακριτικά και από απόσταση. Τη στιγµή που εκδηλώνει το σύµπτωµα, ζητήστε του να κάνει κάτι ώστε να σταµατήσει χωρίς να του δηµιουργηθεί επιπλέον άγχος. Αν δεν υπάρξει αποτέλεσµα, απευθυνθείτε σε ειδικό.

Είναι πιθανό το παιδί να έχει φοβίες ή να µην απολαµβάνει επαρκή αποδοχή από τους γονείς, γεγονός που σηµαίνει ότι το πρόβληµα έχει βαθιά ρίζα και απαιτεί ψυχοθεραπευτική αντιµετώπιση.

Η ονυχοφαγία ενδεχοµένως κάποια στιγµή να διακοπεί, πολύ συχνά όµως εξελίσσεται και γίνεται πια χαρακτηριστικό ενός αγχώδους ενήλικα.

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved