«Διαδίκτυο», απαραίτητη η γονική συναίνεση!
Έχω παρατηρήσει τελευταία ότι ο κόσμος ξεσπάει με το παραμικρό. Τα social media λειτουργούν σαν ένας τρόπος να λέει δημόσια ο καθένας τη γνώμη του και αυτό δεν είναι μεμπτό. Όταν όμως γίνονται μαζικές επιθέσεις επί προσωπικού και ο καθένας μπορεί να γίνει θύμα ιντερνετικού μπούλινγκ, τότε τα πράγματα μπορούν να πάρουν άλλη τροπή.
Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη
Τα επικριτικά και πικρόχολα σχόλια με τα οποία βομβαρδίζει ο ένας τον άλλο, είναι κάτι το ανεκδιήγητο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουμε να χωρίσουμε μεταξύ μας στην τελική. Για ποιό λόγο έχει γίνει προτεραιότητά μας τι κάνει ο άλλος και όχι τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε τον διπλανό μας για το παραμικρό.
Δεν λέω, διανύουμε δύσκολους καιρούς και είναι αρκετά τεταμένη η κατάσταση. Όμως κι αυτή η καραμέλα πια έχει παραγίνει. Δεν σημαίνει ότι όταν κάτι πάει στραβά πρέπει κι εμείς να γίνουμε τέρατα.
Το πιο ανησυχητικό είναι όταν συναντάμε αυτό το φαινόμενο σε μικρότερες ηλικίες. Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, συνειδητά ή μη. Μπορούν καθαρά κομφορμιστικά να δημιουργηθούν κλίκες που δρουν εναντίον άλλων παιδιών. Το ίντερνετ είναι ένας τόπος που εκδηλώνονται τέτοιες συμπεριφορές και καλό θα ήταν οι γονείς να είναι δίπλα στο παιδί τους και να παρακολουθούν την ιντερνετική διαδραστικότητα.
Όταν υπάρχει αυτή η έμμεση επαφή και επικοινωνία, είναι αρκετά πιο εύκολο να κρυφτείς πίσω από μια οθόνη και ένα αληθινό ή και ψεύτικο προφίλ και να πέσεις να “κατασπαράξεις” τον άλλον για να κάνεις την πλάκα σου ή για να καλύψεις τις δικές σου ανασφάλειες. Το ίντερνετ όσο χρήσιμο είναι, τόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει.
Ο ρόλος του γονιού είναι καίριος και θα πρέπει να λειτουργεί ως ρυθμιστής της συχνότητας και του τρόπου χρήσης του ίντερνετ. Θα πρέπει να είναι δίπλα στο παιδί, γιατί εκείνο δεν είναι πάντα σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να αξιολογήσει σωστά τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του διαδικτύου.
