Παναγιώτης Πετράκης προς την μητέρα του: «Σ’ αγαπώ με το πιο αγνό, ειλικρινές, ουσιαστικό, αβίαστο σ’ αγαπώ που έχω αρθρώσει ποτέ!»

στη γυναίκα που έθρεψε τα όνειρά του, την αγαπημένη του μητέρα!

«Πολυαγαπημένη μου μανούλα,

Δεν ξέρω αν αυτό το γράμμα μπορεί να περικλείσει όσα αισθάνομαι για σένα, δεν ξέρω καν αν οι λέξεις είναι ικανές... Μακάρι να μπορούσα να αποτυπώσω κάθε ανάσα μου στο χαρτί όλα αυτά τα χρόνια που είμαι ζωντανός. Μόνο έτσι ίσως άγγιζα αυτά που σου αποδίδω, αυτά που σου αξίζουν, αυτά που σε ορίζουν μέσα μου.

Γιορτάζεις σήμερα και κάθε σου γιορτή είναι γιορτή της δικής μου ύπαρξης στον κόσμο αυτό. Είναι επέτειος κάθε δεδομένης στιγμής που έθεσες προτεραιότητα σε μένα και τις δικές μου ανάγκες πάνω από σένα και τις δικές σου. Είναι επέτειος κάθε τρυφερού χαδιού, κάθε γλυκού λόγου, ενθάρρυνσης ή πίστης σε μένα και τις δυνατότητές μου. Είναι επέτειος κάθε φοράς που ξενύχτησες ανησυχώντας για ένα δικό μου πρόβλημα, κάθε σοφής συμβουλής που βγήκε από τα χείλη σου με γνώμονα αποκλειστικό το δικό μου καλό. Είναι επέτειος κάθε φοράς που στάθηκες βράχος στηρίζοντας μια δική μου απόφαση, μια δική μου επιλογή. Είναι επέτειος κάθε φοράς που συγχώρησες το λάθος μου μ' αυτή την ορθάνοιχτη αγκαλιά σου, κάθε φοράς που αναγνώρισες το δικό σου λάθος δίνοντας μπουνιά στον εγωισμό σου. Είναι επέτειος όλων τον υπέροχων στιγμών που έχουμε μοιραστεί, των ατέλειωτων συζητήσεων, τα ξεκαρδιστικά γέλια μας, τα χαρτιά που παίξαμε, οι ταινίες που είδαμε δίπλα, δίπλα στο σαλόνι, οι βόλτες μας, οι διακοπές μας... αλλά κι εκείνων των στιγμών που μας πήρε το παράπονο παρέα κλαίγοντας γι αυτούς που μας λείπουν, ή γιατί μας αδίκησαν ή γιατί απλώς λυγίσαμε στο βάρος κάποιας ανάποδης μέρας... Έτσι δεν είναι παρεάκι μου;

Το ξέρω, δεν υπάρχει εγχειρίδιο καλής μητέρας... ούτε η πορεία μας ήταν στρωμένη ροδοπέταλα (πέσαμε σε κάτι παγόβουνα και οι δύο...) αλλά, ρε μάνα, έκανες και κάνεις άριστη δουλειά! Τι να σου πει ένα «ευχαριστώ»; Προσπαθώ να στο λέω με κάθε έκφανσή μου, με κάθε επιλογή μου, κάθε φορά που παραμένω πιστός στις αξίες και τις αρχές που εμφύσησες στο χαρακτήρα μου.

Αν πρέπει να περιορίσω σε δυο λέξεις το τι σημαίνεις για μένα, τότε απλά: Σ' αγαπώ, με το πιο αγνό, ειλικρινές, ουσιαστικό, αβίαστο «σ' αγαπώ» που έχω αρθρώσει ποτέ.

Ο Θεός να σε κρατά γερή και πάντα δίπλα μου.

Ο γιος σου,

Τάκης»