Πιλότος για μια μέρα: Η ιστορία του Άρη και η δύναμη της ευχής - Η μαμά του μιλάει για την εμπειρία

Ο Άρης διαγνώστηκε σε ηλικία 3,5 ετών με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, ένας τύπος καρκίνου του αίματος που μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Μετά από πολλές δύσκολες θεραπείες και απομόνωση, ο Άρης είχε την ευκαιρία να ζήσει μια μοναδική εμπειρία, όταν εξέφρασε την επιθυμία του να γίνει πιλότος για μια μέρα. Η ευχή του πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια των νεράιδων και των εθελοντών του Make-A-Wish. H εμπειρία αυτή έφερε μεγάλη χαρά στον Άρη, δίνοντάς του δύναμη να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της θεραπείας.

Δεκάχρονη που παλεύει με τον καρκίνο έκανε το πριγκιπικό της όνειρο πραγματικότητα

Όπως ανέφερε στο Mothersblog, η Ηλέκτρα, η μητέρα του Άρη, «η πραγματοποίηση της ευχής ξεπέρασε τις προσδοκίες του και έδωσε στη ζωή του και στην οικογένειά του χαρά και δύναμη για να προχωρήσουμε τη ζωή μας και να μπούμε στην καθημερινότητά μας».

Η μικρή Σωτηρία νίκησε τη λευχαιμία - Μια ιστορία ελπίδας και δύναμης

«Όταν ήρθε η μέρα της ευχής ήταν όλα πολύ καλύτερα από όσα μπορούσαμε να φανταστούμε»

Η Ηλέκτρα μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της από την εκπλήρωση της ευχής του γιου της, λέγοντας ότι, πέρα από τη χαρά αλλά και τη δύναμη που πήραν όλοι τους, με πρώτο και καλύτερο τον μικρό Άρη, διαπίστωσε πόσο σημαντικός είναι ο εθελοντισμός αλλά και το έργο του Make-A-Wish.

« Θα σας μιλήσω για την εμπειρία της ευχής του Άρη, ο οποίος μόλις στα 3,5 χρόνια του διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Ξεκίνησαν οι θεραπείες, η απομόνωση από τον κόσμο, οπότε όποια βόλτα μπορούσαμε να πάμε ήταν μόνοι μας. Μία από αυτές τις βόλτες που κάναμε ήταν στο αεροδρόμιο, στο Ελ. Βενιζέλος, όπου βλέπαμε από μακριά τις απογειώσεις και τις προσγειώσεις των αεροπλάνων.

Με αυτό ο μικρός ενθουσιαζόταν. Το πόσο μεγάλα είναι να μας φωνάζει, να μας δείξει έναν-έναν, να μας δείξει όλα τα αεροπλάνα που έχει στον ουρανό συνέχεια. Οπότε, λοιπόν, το ταξίδι της ευχής ξεκίνησε με την αποστολή του νομίσματος του Make-A-Wish, το μαγικό νόμισμα, και αφού διαβάσαμε και το παραμύθι που μας στείλανε, ο Άρης, λοιπόν, ήταν έτοιμος να κρατήσει το νόμισμά του σφιχτά και να πει την ευχή του δυνατά.

Όταν συναντήθηκε για πρώτη φορά με τις νεράιδες του Make-A-Wish, η εκμαίευση της ευχής του ήταν πάρα πολύ εύκολη, καθώς δήλωσε ότι «θέλω να γίνω πιλότος για μια μέρα με την αδερφή μου τη Φέγια». Ξεκαθάρισε ότι θέλει μεγάλο αεροπλάνο, δεν ήθελε μικρό, και ότι μάλιστα τότε δήλωνε ότι δεν θέλει και στολή, ότι θα πήγαινε με το σορτσάκι του. Σε εκείνη τη συνάντηση, οι νεράιδες επίσης κατάλαβαν πόσο μεγάλη αγάπη έχει ο Άρης για τους δεινόσαυρους.

Το υπέροχο σε αυτή την ηλικία είναι ότι έζησε πραγματικά όλη αυτή την ιστορία με τις νεράιδες και τα ξωτικά, και μάλιστα όπου πηγαίναμε παίρναμε μαζί μας και το νόμισμα για να είμαστε σίγουροι ότι θα πραγματοποιηθεί η ευχή. Η πρώτη έκπληξη λοιπόν που μας κανόνισε το Make-A-Wish ήταν να βρεθούμε στις πρόβες του Athens Flying Week, όπου μπόρεσε να δει τα μαχητικά αεροπλάνα, να κάνουν όλα αυτά τα κόλπα στον αέρα. Και μάλιστα αυτό έγινε στη διάρκεια της πιο δύσκολης θεραπείας που είχαμε κάνει μέχρι τότε, όπου το παιδί ήταν πολύ κουρασμένο, αλλά πραγματικά πήρε πολλή δύναμη από αυτό.

Μετά το τέλος αυτής της θεραπείας, που στη συνέχεια εμφανίστηκαν ακόμα περισσότερες δυσκολίες, παραλάβαμε από ένα παιδάκι, με τη μεσολάβηση του Make-A-Wish, τη συλλογή του από δεινόσαυρους. Μια μεγάλη συλλογή. Αυτό ήταν!

Παρόλο που δεν είχε δυνάμεις καθόλου τότε, έπαιζε με αυτούς τους δεινόσαυρους ασταμάτητα, ακόμα και σήμερα. Όταν πια τα δύσκολα πέρασαν, μπήκαμε στην τελική ευθεία της εκπλήρωσης της ευχής. Ακολούθησε η προετοιμασία της στολής, την οποία μας την έφερε ένα φανταστικό ξωτικό, ο Νικόλας, ο οποίος είναι και αεροσυνοδός.

Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι στο Make-A-Wish γνώρισα ανθρώπους υπέροχους, που ό,τι κάνουν, το κάνουν με πάρα πολλή αγάπη. Και εκεί κατάλαβα ότι ο εθελοντισμός πρέπει να δημιουργεί φοβερά συναισθήματα στους ίδιους τους εθελοντές. Μετράγαμε, λοιπόν, τις μέρες για να εκπληρωθεί η ευχή.

Κάθε πρωί σηκωνόταν και έλεγε θέλουμε έξι μέρες για την ευχή, θέλουμε πέντε μέρες για την ευχή. Νομίζω όταν ήρθε η μέρα της ευχής ήταν όλα πολύ καλύτερα από όσα μπορούσαμε να φανταστούμε. Οι φωτογραφίες νομίζω τα δείχνουν όλα.

Και απλά ο Άρης μετά έλεγε «χάρηκα πάρα πολύ, δεν ξέρεις πόσο χάρηκα!», όταν γυρίσαμε. Όταν ολοκληρώθηκε η ευχή πραγματικά ένιωσα σαν να αφήσαμε πίσω όλο αυτό το δύσκολο που είχαμε περάσει γιατί οι θεραπείες δεν έχουν τελειώσει.

Απλά έχει περάσει το δύσκολο κομμάτι και πλέον μπορούμε να προχωρήσουμε τη ζωή μας και να μπούμε στην καθημερινότητά μας.

Τέλος, θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω την υπέροχη νεράιδα που είχαμε, την κυρία Ήβη, και το ξωτικό μας τον Νικόλα για την υπέροχη οργάνωση, αλλά και τη χαρά και την ελπίδα που δώσανε στο παιδάκι μου στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωούλας του μέχρι τώρα. Το έργο του Make-A-Wish είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις πόση δύναμη δίνεις στο παιδί και στην οικογένεια όλη».

Πιλότος για μια μέρα

Όταν ο Άρης συνάντησε τις νεράιδες, τους είπε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία του ήταν να οδηγήσει το πιο μεγάλο αεροπλάνο! Και το Ταξίδι της Ευχής του ξεκίνησε…

Όλα άρχισαν με την επίσκεψη του Άρη στο Athens Flying Week, όπου εντυπωσιάστηκε από τις πτήσεις των αεροπλάνων και πήρε μια πρώτη γεύση για το τι θα ακολουθούσε.

Σειρά είχε το ράψιμο της στολής του, που ετοιμάστηκε από ειδικούς με πολλή αγάπη. Μετά τις απαραίτητες μετρήσεις και πρόβες, η στολή ετοιμάστηκε και ένα ξωτικό, που είναι και αεροσυνοδός, τον επισκέφθηκε στο σπίτι του για να του δώσει τη στολή του, καθώς και την ειδικά φτιαγμένη για εκείνον, επαγγελματική νεραϊδοταυτότητα. Έπαιξαν μαζί και μίλησαν πολύ για τα αεροπλάνα και τους πιλότους.

Και έφθασε και η μεγάλη μέρα εκπλήρωσης της ευχής του. Ο Άρης φόρεσε τη στολή του και ακολούθησε τη νεράιδα του και το ξωτικό στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκεί τον περίμεναν όλοι οι ειδικοί του επαγγέλματος για να τον ξεναγήσουν και να του μάθουν όλα τα μυστικά.

Ξεναγήθηκε, λοιπόν, στον χώρο όπου επισκευάζονται τα αεροπλάνα, ώστε να μάθει όλα τα εξαρτήματα.

Μπήκε στο αεροπλάνο και στο πιλοτήριο, όπου θαμπώθηκε από τα τόσα πολλά κουμπιά! Κοιτούσε προσεκτικά τα πάντα και ρωτούσε για τη λειτουργία τους, ρουφώντας κάθε πληροφορία.

Στη συνέχεια, μπήκε στον προσομοιωτή, που εκπαιδεύονται οι πιλότοι, για να μάθει να χειρίζεται το πιλοτήριο. Εκεί, τον περίμενε και μία ακόμα έκπληξη: ένας πιλότος, που περνούσε για να παραλάβει το παράσημο του «χρυσά φτερά», για την εικοσιπενταετή του πορεία, είδε τον Άρη και του έδωσε το σπουδαίο αυτό παράσημο!

Τελευταίος σταθμός της ξενάγησής του ήταν ο πύργος ελέγχου, όπου οι εργαζόμενοι του μίλησαν για την τόσο σημαντική δουλειά τους. Και τότε συνέβη κάτι μοναδικό! Όλοι οι πιλότοι των πτήσεων της εταιρίας, που έφταναν ή αναχωρούσαν από την Αθήνα, χαιρετούσαν και καλωσόριζαν τον Άρη από τον ασύρματο, ως τον καινούργιο τους συνάδερφο!

Το βράδυ, όταν ο Άρης επέστρεψε στο σπίτι του έστελνε βιντεάκια στις νεράιδες για όλα αυτά που είχε δει και είχε μάθει.