Δολοφονία 19χρονου Άλκη: "Γιατί το έκαναν αυτό, μαμά;"

Ερχόμαστε όλο και περισσότερο αντιμέτωποι με περιστατικά εκφοβισμού, βίας και κίνδυνο της ζωής του θύματος. Αν κρίνουμε και από το περιστατικό του Άλκη αλλά και του 14χρονου που τον ξυλοκόπησαν, αντιλαμβανόμαστε πως τα όρια ξεπερνιούνται, χάνονται…

Έρχεται λοιπόν το παιδί σας θέλοντας να καταλάβει, να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει με εύλογη την ερώτηση στη σκέψη και στα χείλη του: «Γιατί μαμά σκότωσαν τον 19χρονο;» Τι απαντάτε, πώς μπορείτε να το προφυλάξετε;

Επιστρέφουμε και πάλι στις περιπτώσεις εκφοβισμού (bullying) γιατί είναι μία μορφή του και αυτή. Ο εκφοβισμός υπάρχει όπου υπάρχουν άνθρωποι, δυστυχώς. Και προφανώς ο κάθε θύτης «δεν …φυτρώνει». Κάπως φτάνει ως εκεί.

Τι να πω λοιπόν στο παιδί μου που με ρωτά «Γιατί μαμά σκότωσαν τον Άλκη; Επειδή στήριζε διαφορετική ομάδα τον σκότωσαν;»

Όχι παιδί μου. Μπορεί να φαίνεται πως τον σκότωσαν επειδή υποστήριζε διαφορετική ομάδα, στην ουσία όμως και την ίδια ομάδα να υποστήριζε, μπορεί να έβρισκαν κάτι άλλο για να του επιτεθούν… Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι διαφόρων λογιών, άνθρωποι καλοί και άνθρωποι κακοί. Προφανώς το κάθε παιδί που το ξυλοφορτώνουν έρχεται σε επαφή με την κακή πλευρά των ανθρώπων. Απλά, ο Άλκης έτυχε να το πληρώσει με την ίδια του τη ζωή.

«Μα είναι και αυτοί παιδιά, κάποιοι από αυτούς τουλάχιστον!» μπορεί να σας απαντήσει.

Ναι, κάποιοι από αυτούς είναι παιδιά… και αυτό είναι το θλιβερό. Και πώς να εξηγήσεις στο μικρό παιδί πως ο κάθε θύτης πίσω του έχει γονείς που ενδεχομένως του έχουν φερθεί με ανάλογο τρόπο; Πώς να εξηγήσεις πως υπάρχουν γονείς που χαίρονται όταν βλέπουν το παιδί τους να «πουλάει τσαμπουκά» σε άλλα παιδιά; Γονείς που καμαρώνουν όταν τα άλλα παιδιά φοβούνται το δικό τους και ενισχύουν τέτοιου είδους καταστάσεις… Γονείς που ενδεχομένως βγάζουν τα δικά τους συμπλέγματα – τα δικά τους κόμπλεξ – μέσα από τα παιδιά τους, γονείς θυμωμένους με όλο τον κόσμο, γονείς που θεωρούν πως «δεν έγινε και τίποτα που το παιδί τους ξυλοφορτώνει άλλα παιδιά… Μέχρι που έρχεται η ώρα και τελικά το δικό τους παιδί, ενώ είναι ακόμη παιδί ή ως ενήλικας στο πέρασμα των χρόνων, έχει αφαιρέσει τη ζωή ενός άλλου παιδιού, ενός άλλου ανθρώπου και έρχεται η ώρα της τιμωρίας…

Φυσικά δεν ανήκουν όλοι οι γονείς των παιδιών αυτών – των θυτών - στις παραπάνω κατηγορίες. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν ξέρουν πώς να οριοθετήσουν μια κατάσταση, πώς θα βάλουν όρια στο παιδί τους ή γονείς που έχουν να αντιμετωπίσουν τα μεταξύ τους προβλήματα ή να κοπιάσουν για να βγάλουν το μεροκάματο, χωρίς να μπορούν να παρακολουθούν από κοντά το «αγγελούδι» τους…

Το θέμα είναι πως δυστυχώς οι καταστάσεις αυτές υπάρχουν. Φροντίστε λοιπόν είναι να ενημερώσετε το παιδί σας για τις καταστάσεις αυτές, να του προτείνετε τρόπους αποφυγής ατόμων που παρενοχλούν και εκφοβίζουν, χωρίς όμως να το τρομοκρατήσετε. Αντίθετα, να το μάθετε πως μπορεί να προφυλαχθεί, όπως για παράδειγμα, όταν βλέπει κάτι που «δεν του αρέσει» να αποφύγει να πλησιάσει, να σας καλέσει αμέσως τηλεφωνικά ή να σας έχει στις επαφές έκτακτης ανάγκης, να τρέξει να μπει σε ένα μαγαζί αν είναι στο δρόμο, στο δάσκαλο ή στον καθηγητή αν είναι στο σχολείο, στο αστυνομικό τμήμα αν είναι κοντά, να μην προσπαθήσει να βρει το δίκιο του, εφόσον δεν πρόκειται για «λογικές συνθήκες». Και το κυριότερο, να μην ντραπεί να σας πει τι συμβαίνει, ακόμα και αν δεν έχει τύχει στο ίδιο και απλά έτυχε να είναι μάρτυρας σε ένα επεισόδιο με κάποιο άλλο παιδί, καθώς η σιωπή ευνοεί τέτοιου είδους καταστάσεις…

Δυστυχώς, τα περιστατικά βίας φαίνεται να αυξάνονται όλο και περισσότερο στις μέρες μας. Και στο συγκεκριμένο περιστατικό δεν μιλάμε για ενδοσχολική βία. Συνήθως το διαφορετικό κάποιες φορές φαίνεται να προκαλεί, να τρομάζει, να φοβίζει και γι αυτό σα να «πρέπει» να πάψει να υπάρχει. Και το διαφορετικό αναφέρεται στη διαφορετική ομάδα, στη διαφορετική κουλτούρα, στο διαφορετικό χρώμα δέρματος, στη διαφορετική γλώσσα, κλπ. Γι αυτό ακριβώς το λόγο χρειάζεται από μικρά τα παιδιά να μαθαίνουν την έννοια του διαφορετικού ώστε να μην το φοβούνται και απλά να το συμπεριλάβουν τη ζωή τους.

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια