Έχασε το μονάκριβο γιο της πριν χρόνια. Παρά τη θλίψη της δεν το έβαλε κάτω
Τα 92 της κεράκια έσβησε η ηθοποιός και τραγουδίστρια , λέγοντας ότι το μόνο που δεν σκέφτεται είναι η ηλικία της.
«Δεν αγαπάω πλέον τα γενέθλια. Η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Το πώς νιώθεις και το πώς ζεις τη ζωή σου είναι το σημαντικό». Σύμφωνα με το περιοδικό People την ημέρα των γενεθλίων της η μεγάλη Αμερικανίδα καλλιτέχνης την πέρασε με λίγους στενούς φίλους και τα ζωάκια της.
Πλέον περνάει τον χρόνο της ήσυχα στην Καλιφόρνια και όπως είχε δηλώσει παλιότερα: «Αγαπώ τη ζωή, έχω κοντά μου τα ζώα μου και πολύ καλούς φίλους. Είμαι νέα στην καρδιά και μου αρέσει να γελάω. Υπάρχει τίποτα καλύτερο;». Εκτός από το να περιποιείται τα ζώα της και να κάνει μεγάλες βόλτες στον κήπο της η Doris απαντάει στα γράμματα των θαυμαστών της και βοηθάει μέσω του Ιδρύματος Doris Day για τα ζώα.
Η Doris Mary Ann Von Kapplehoff , όπως είναι το πραγματικό όνομα της, γεννήθηκε στο Σινσινάτι και είναι γερμανικής καταγωγής. Άρχισε τη σταδιοδρομία της τραγουδώντας σε μπάντα το 1939. Η δημοφιλία της άρχισε να αυξάνεται μετά την ηχογράφηση του τραγουδιού «Sentimental Journey» το 1945.
Από το 1947 ξεκίνησε την σόλο καριέρα και συνεργάζεται με επιτυχία με την Warner Bros.
Το 1956, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Ο άνθρωπος που ήξερε πάρα πολλά», στην οποία ακούγεται το βραβευμένο με Όσκαρ τραγούδι, «Que Sera, Sera».
Το 1959 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Ροκ Χάντσον στο Pillow Talk, για την οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ. Για χρόνια, ήταν το μεγαλύτερο αστέρι του box office σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη ζωή της όμως δεν ήταν και τόσο τυχερή, καθώς στο ενεργητικό της έχει τρία διαζύγια, ενώ το 2004 έχασε και τον μονάκριβο γιο της Τέρυ Μέλτσερ από μελάνωμα.
«Ένιωσα μία τεράστια θλίψη και εξακολουθώ να νιώθω έτσι», είχε δηλώσει το 2011, η Ντόρις Ντέι. «Ηταν πραγματικά ο φίλος μου. Ηθελα το τραγούδι αυτό να υπάρχει, επειδή ήταν γι' αυτόν και επειδή μου λείπει πάρα πολύ». Το μυστικό της μακροζωίας της λέει ότι είναι το γέλιο. «Ολη μου η οικογένεια βρίσκεται στον παράδεισο. Είμαι ολομόναχη. Τι ζωή, όμως, θα ζούσα αν καθόμουν στο σπίτι μου και έκλαιγα όλη την ώρα;».
