Πώς λάτρεψα ξανά το καλοκαιρινό φως και έκανα την επιδερμίδα μου Luminous με ομοιόμορφη όψη!

Αλάτι στα μαλλιά, άμμος σε όλα μου τα παπούτσια, παιχνίδια και ξέγνοιαστες στιγμές. Όλες μου οι αγαπημένες αναμνήσεις έχουν δημιουργηθεί κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, με τον ήχο των κυμάτων, λουσμένες στο εκτυφλωτικό φως από τα ολόλευκα σοκάκια της Τήνου, μυρίζουν αντηλιακό και θάλασσα.

Αν με ρωτούσες ποιο από όλα ήταν το αγαπημένο μου καλοκαίρι θα σου απαντούσα «ΟΛΑ!». Αν όμως με ρωτήσεις ποιο καλοκαίρι με… σημάδεψε, μεταφορικά και κυριολεκτικά) τότε θα σου μιλήσω για το καλοκαίρι του 2018.

Τότε ήταν που τα σημάδια του καλοκαιριού στο πρόσωπό μου έγιναν πιο έντονα από ποτέ και όταν λέω σημάδια, εννοώ κηλίδες. Κάθε Σεπτέμβριο παρατηρούσα και μία μικρή κηλίδα στο πρόσωπό μου αλλά μέχρι το 18’ τις έβρισκα χαριτωμένες. Ήταν σαν φακίδες και σε ποιον δεν αρέσουν οι φακίδες, σωστά;

Δεν ξέρω τι άλλαξε πριν 3 χρόνια όμως. Η έκθεση στον ήλιο μετριέται συγκεντρωτικά και μάλλον είχε τελειώσει το «βερεσέ» για εμένα. Σχεδόν μέσα σε ένα καλοκαίρι οι κηλίδες μου αυξήθηκαν, κάποιες ενώθηκαν και από χαριτωμένες –σαν φακίδες- κηλίδες έγιναν σημάδια.

Από το φως στη σκιά

Σημάδια που μου δημιούργησαν μία διπλή ανασφάλεια. Αφενός, ήθελα το πρόσωπό μου να αποκτήσει ξανά ομοιόμορφη, Luminous όψη και αφετέρου, φοβόμουν να καθίσω στον ήλιο.