Γράμμα από μια μανούλα σε μια μέλλουσα μανούλα

Είναι ένα γράμμα μιας μητέρας που απευθύνεται σε μια μελλοντική μανούλα και μας συγκινεί:

"Σήμερα κορίτσι γράφω για σένα. Για σένα με τη φουσκωμένη κοιλιά που μόλις ένιωσες το πρώτο σκίρτημα της ζωής. Για σένα που θα κρατήσεις σύντομα ένα τόσο δα πλασματάκι που στην αρχή θα αχνοφαίνεται να σου χαμογελά και θα κλαίει σε τακτική βάση λες κι έχει κουρδιστήρι.

Θα κρέμεται από το στήθος σου και σ’ έχει τόση πολλή ανάγκη. Ώσπου θα μεγαλώσει αλματωδώς και θα αρχίζει να πιάνει και να εξερευνά ό,τι βρίσκεται σε ακτίνα χειρός. Αυτό το βλέμμα το καθάριο, ναι γιατί δεν είναι απλά καθαρό -είναι καθάριο- θα προσπαθήσεις να μην το ξεχάσεις ποτέ. Βγάλε πολλές φωτογραφίες και γράψε ώρες βίντεο. Το βλέμμα που σου λέει ότι εσύ είσαι η αφετηρία της εξερεύνησης. Εσύ είσαι η αφετηρία όλων των πώς και των γιατί, εσύ που θα το προστατεύσεις, θα το θρέψεις και θα του δείξεις την αρχή του κόσμου.

Εσύ θα γίνεις η γέφυρα, από το μηδέν στα πάντα, ο συνδετικός κρίκος για όλα αυτά που μπορεί να φτάσει. Αυτή που θα το κατεβάσει να πατήσει στη γη, δειλά δειλά, βήμα βήμα, και θα το σηκώσει ψηλά στον αέρα. Θα γίνεις μονοπάτι για να πατήσει, κουβέρτα για να σκεπαστεί και σύννεφο για να σε κουβαλά για πάντα μαζί. Όπου και να πάει. Σε όποιους δρόμους και να διαβεί.

Θα μεταμορφωθείς να το ξέρεις. Και οι μορφές σου θα αλλάζουν ανάλογα με το κλάμα, το χαμόγελο, την αρρώστια, το πεινάω και την καληνύχτα. Θα αφήσεις τον παλιό σου εαυτό, αλλά θα γίνεις καλύτερη -πίστεψέ με- δεν θα το μετανιώσεις.

Θα γίνεις πιο όμορφη από ποτέ και πιο δυνατή απ’ όσο φανταζόσουν ότι θα μπορούσες να είσαι. Θα είσαι άρρωστη και δεν θα αισθάνεσαι την αρρώστια. Θα θες να ξεκουραστείς και θα μένεις όρθια ξανά και ξανά. Θα μάθεις να ζεις με τα λίγα γιατί τα πολλά θα τα δώσεις αλλού. Γιατί τα πολλά δεν είναι φουστάνια, κραγιόν και ψηλά τακούνια. Τα πολλά είναι βόλτες στο πάρκο με αθλητικά και κολάν, ανακατωμένα μαλλιά από το παιχνίδι και χέρια βουτηγμένα στο αλεύρι για όλα αυτά τα νόστιμα που θα θες να τους φτιάξεις. Γεμάτη ζωή. Εντάξει, μη φοβάσαι. Θα τα ξαναβάλεις τα τακούνια σου, μη σε τρομάζω, και θα βαφτείς και θα βγεις. Απλά το μέσα σου θα έχει αλλάξει.

Ίσως να νομίζεις ότι θα χάσεις το σώμα σου, το στήθος σου, την καριέρα σου. Δεν θα τα χάσεις. Θα τα δανείσεις απλά για λίγο. Σκέψου τον εαυτό σου όταν το λουλούδι που θα έχεις ποτίσει θα ανθίζει, τότε θα γυρνάς πίσω και θα νοσταλγείς αυτά τα χρόνια.

Θα το κοιτάς και θα πασχίζεις να καταλάβεις πόσο τυχερή μπορεί να είσαι που ένα θαύμα εμφανίστηκε τόσο γενναιόδωρα μπροστά σου. Θα σου χαμογελά και θα κρατάς τη ζωή. Θα κλαίει και ο ουρανός θα σκοτεινιάζει.

Αν θες να δεις πώς είναι να είσαι αφετηρία, κοίτα τη δική σου μητέρα. Δίνοντάς της να κρατήσει το μωρό σου, ένας κύκλος θα κλείσει και ένας άλλος θα αρχίσει.

Χάιδεψε τη φουσκωμένη σου κοιλίτσα. Θα τη νοσταλγήσεις. Είσαι πιο όμορφη από ποτέ".