Το συγκινητικό γράμμα μίας μαμάς, που πάλεψε με την υπογονιμότητα, στο αγέννητο μωρό της

Μία γυναίκα ανοίγει την καρδιά της και με ένα γράμμα, στο αγέννητο μωρό της, μιλάει με συγκινητικά λόγια για τον αγώνα που έδωσε με την υπογονιμότητα!

Μία Μαμά
Το συγκινητικό γράμμα μίας μαμάς, που πάλεψε με την υπογονιμότητα, στο αγέννητο μωρό της

«Η υπογονιμότητα είναι ένα κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι, οπότε γιατί δεν μιλάμε γι 'αυτό;», αναρωτιέται μία γυναίκα, η οποία έδωσε έναν μακρύ και μεγάλο αγώνα, μέχρι να μείνει έγκυος. Και για το λόγο αυτό, αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα στο αγέννητο μωρό της, μιλώντας για τον αγώνα της, αλλά και να ενθαρρύνει άλλες γυναίκες, που βρίσκονται στην ίδια θέση και προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί, να μην τα παρατήσουν!

«Αγαπημένο μου μωρό,

Δε μπορώ να κρύψω την αγωνία μου για τη μέρα, που θα σε κρατήσω αγκαλιά. Περιμέναμε με το μπαμπά σου πολύ καιρό, γι’ αυτό. Χρειάστηκαν δύο αποτυχημένες εγκυμοσύνες και μεγάλη προσπάθεια, για να μάθουμε ότι θα σε αποκτήσουμε.

Θέλω να ξέρεις ότι ο μπαμπάς σου μου στάθηκε και με βοήθησε πολύ. Κάθε βράδυ ήταν εκείνος που με βοηθούσε με τη θεραπεία, που προετοίμαζε το σώμα μου για εσένα. φυσικά, είμαι πιο σκληρή και από τον πιο σκληρό άνθρωπο, αλλά είμαι και λίγο ευαίσθητη. Κι εκεί είχα δίπλα μου το μπαμπά σου. Δεν ήταν εύκολο για τον ίδιο. Κάθε βράδυ, αφού με βοηθούσε με τις ενέσεις, ήταν εκεί για να με πάρει στην αγκαλιά του, όταν έκλαιγα και φώναζα. Ήταν εκεί για να με ηρεμήσει, να με χαλαρώσει, να μου δώσει θάρρος, να μην το βάλω κάτω, ότι θα τα καταφέρουμε.
Μετά από τις δύο πιο δύσκολες εβδομάδες στο γάμο μας, ανακαλύψαμε ότι η θεραπεία δε λειτουργούσε. Αποτύχαμε να έρθεις πιο νωρίς στη ζωή μας. Μάλλον, ήθελες να κρατήσεις για αργότερα τον ερχομό σου, στον κόσμο. Έτσι, τα σχέδια μας με το μπαμπά σου, έμειναν πίσω. Ξέραμε ότι είχαμε και άλλη προσπάθεια να κάνουμε, αλλά δεν ήξερα αν ήταν μία σωστή επιλογή.

Έσπασα. Έκλαιγα, φώναζα. Ζήλευα τις γυναίκες που θα αποκτήσαν παιδί. Ένιωθα ημιτελής, ότι δεν είμαι αρκετά γυναίκα. Αλλά κυρίως, με πόναγε που δεν θα είχα εσένα. Πίστευα, πως αν προσευχόμουν αρκετά και προσπαθούσα πολύ, θα βρισκόταν αυτός ο «μαγικός» τρόπος, να έρθεις εσύ. Και ο σοφός μπαμπάς σου, ήταν εκεί για να με σηκώσει. Να με πάρει από το χέρι. Να μου υπενθυμίσει ότι η δική μας «μαγεία», να αποκτήσουμε δηλαδή ένα παιδί, δεν θα ήταν λιγότερο μαγική, απλά θα ήταν διαφορετική. Και θα έπρεπε να περιμένουμε, λίγο παραπάνω. «Liz, θέλουμε ένα μωρό. Γνωρίζουμε ποιες είναι οι πιθανότητες. Κι έχουμε πολλές πιθανότητες επιτυχίας», μου έλεγε κάθε φορά, που απογοητευόμουν.

Κι έτσι, κάναμε το επόμενο βήμα για να έρθουμε πιο κοντά σε εσένα, να σε συναντήσουμε. Μέσω της εξωσωματικής, αφού ο γιατρός μάς έδωσε 64% πιθανότητες, να σε αποκτήσουμε.

Καθώς ξεκινάμε αυτό το ταξίδι, θέλουμε να ξέρεις ότι σε λατρεύουμε. Ανεξάρτητα από το τι λέει η κοινωνία ή τι πιστεύουν για τα μωρά που γεννιούνται από εξωσωματική, εσύ είσαι η σύλληψη μίας μεγάλης αγάπης. Ενός μεγάλου έρωτα. Σε περιμένουμε με λαχτάρα και ανυπομονούμε να σε κρατήσουμε στην αγκαλιά μας.

Σε αγαπώ,

Η μαμά σου»

Πηγή: www.fitpregnancy.com

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved