Αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους μου ως μητέρα

Οι μητέρες είναι πλάσματα σχεδόν υπερφυσικά.

Δημιουργούμε νέες ζωές και με γενναιότητα φέρνουμε τα μωρά μας στον κόσμο. Σχεδόν αβίαστα, το σώμα μας παράγει γάλα και δίνει καύσιμο για να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν.

Η μητρότητα είναι, χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο θαύμα που έχω ζήσει ποτέ.

Η εγκυμοσύνη μου διήρκησε 42 εβδομάδες και ακόμη και κατά τη διάρκεια του τοκετού δεν μπορούσα να πιστέψω ότι σε λίγο θα γεννιόταν ένα πραγματικό μωρό – με δέκα μικροσκοπικά δάχτυλα και δέκα δαχτυλάκια ποδιών.

Ίσως επειδή τα θαύματα είναι αδύνατο να τα εξηγήσεις με τη λογική. Ίσως επειδή ήμουν τόσο συγκεντρωμένη στο να ολοκληρωθεί ο τοκετός με ασφάλεια, που όλα όσα θα ακολουθούσαν έμοιαζαν σαν όνειρο.

4 πράγματα που κάθε νέα μαμά φοβάται (αλλά δεν θα έπρεπε)

Όταν όμως κράτησα για πρώτη φορά το μωρό στην αγκαλιά μου, δεν ένιωσα ότι γνωριστήκαμε. Έμοιαζε περισσότερο με μια επανένωση ψυχών, με μια επιστροφή στο σπίτι.

Ήμασταν παλιοί φίλοι που γνωρίζαμε ήδη ο ένας τον άλλον.

Από την πρώτη στιγμή ένιωσα μια ακατανίκητη ευθύνη: να γίνω η καλύτερη μητέρα που μπορούσα. Να δώσω στον γιο μου τα πάντα, όπως έκανε και η δική μου μητέρα για μένα. Να τον φροντίζω μέρα και νύχτα. Να τον προστατεύω. Να τον τρέφω. Να μάχομαι γι’ αυτόν. Να του προσφέρω όσα χρειάζεται. Και φυσικά, να τον αγαπώ χωρίς όρια.

Η αρχή της μητρότητας

Στην αρχή αντιμετώπισα τη μητρότητα σαν μια αποστολή. Ήθελα να μάθω τα πάντα, ώστε να παίρνω τις καλύτερες αποφάσεις για την οικογένειά μας.

Κι αυτό έκανα.

Έμαθα τα πάντα για τις ανάγκες τους, αλλά αυτό που δεν έμαθα ήταν για τις μητέρες. Πώς θα με επηρέαζε αυτή η εμπειρία; Στην αρχή, δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ. Ο θηλασμός, η αϋπνία και η εύρεση της «νέας κανονικότητάς» μου ήταν αρκετά για να με κρατούν απασχολημένη.

Οι φοβίες που αποκτούν οι γυναίκες όταν γίνονται μητέρες

Ο φόβος που δεν περίμενα

Τώρα, όμως, καθώς προσπαθώ να βρω μια ισορροπία – που να είμαι ειλικρινής μέχρι στιγμής δεν τα έχω καταφέρει – καταλαβαίνω πως η μητρότητα είναι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου, αλλά ταυτόχρονα κρύβει και έναν κίνδυνο: να χαθώ στη σκιά του παιδιού μου.

Η αγάπη που νιώθω για τον γιο μου είναι μεθυστική. Οι ανάγκες του, ατελείωτες. Θα ήταν εύκολο να αφιερώσω τα πάντα σε εκείνον. Όμως, αν το κάνω, φοβάμαι ότι θα χάσω τον εαυτό μου. Τη σπίθα μου. Την ορμή μου. Αυτό που είμαι.

Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου ως μητέρα. Και κανείς δεν μπορεί να τον αποτρέψει, παρά μόνο εγώ.

Όσα έχει ανάγκη ν’ακούσει μια νέα μαμά

Η σημασία της αυτοφροντίδας

Η μητρότητα με έχει κάνει καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Αλλά οι ατελείωτες απαιτήσεις της με κάνουν κάποιες φορές να νιώθω την ανάγκη να παραδοθώ ολοκληρωτικά, μόνο και μόνο για να είναι η ζωή λίγο πιο εύκολη εκείνη τη στιγμή.

Ως γονείς γινόμαστε ειδικοί στην αυτοθυσία – είναι κομμάτι της δουλειάς. Όμως, όταν αυτή η αυτοθυσία γίνεται τρόπος ζωής, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτό που μας κάνει μοναδικούς.

Για να είμαι η καλύτερη μητέρα που μπορώ, πρέπει να είμαι και η καλύτερη φίλη του εαυτού μου. Να φροντίζω και τις δικές μου ανάγκες. Η αγάπη μας για τα παιδιά είναι απεριόριστη, αλλά η ενέργειά μας δεν είναι.

Δεν μπορούμε να δίνουμε από ένα άδειο ποτήρι. Μερικές φορές χρειάζεται να μας το θυμίσει κάποιος για να μας δώσει την άδεια να βάλουμε τον εαυτό μας προτεραιότητα.

Μητέρα, όχι μάρτυρας

Η αυτοφροντίδα έχει γίνει «μόδα» στη σύγχρονη μητρότητα . Συχνά προσπερνώ λίστες με 42 τρόπους για «υγιές μυαλό, σώμα και ψυχή». Όμως η ουσία της κάθε άλλο παρά ασήμαντη είναι.

Όπως έγραψε η Lynette Sheppard: «Είμαι μητέρα, όχι μάρτυρας. Κάποιες θυσίες είναι μέρος του ρόλου, αλλά το να βάζω στην άκρη τις επιθυμίες μου επειδή έχω παιδιά, δεν είναι πλέον μία από αυτές».

Πιστεύω ότι η ανιδιοτέλεια είναι κεντρικό στοιχείο της μητρότητας. Αλλά, όπως όλα, όταν φτάνει στα άκρα, γίνεται επικίνδυνη για την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία.

Το να είμαστε ευγενικές και αφοσιωμένες μητέρες δεν σημαίνει ότι πρέπει να θυσιάζουμε την ευημερία μας.

Όσα φοβόμουν να συζητήσω ως νέα μαμά

Το παράδειγμα που χρειάζονται τα παιδιά

Το να θέτουμε όρια και να διατηρούμε την ταυτότητά μας μάς βοηθά να κρατήσουμε ζωντανά τα πάθη μας και μας ωθεί να γίνουμε τα πρότυπα που αξίζουν τα παιδιά μας.

Τα παιδιά δεν μας ζητούν να εγκαταλείψουμε τα όνειρά μας· το μόνο που θέλουν είναι γονείς χαρούμενους και υγιείς.

Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, βρείτε τρόπους να φροντίζετε τον εαυτό σας, την ψυχή και το σώμα σας. Όποιο κι αν είναι το όνειρό σας, η επιθυμία σας, η βαθιά σας ανάγκη – μην την αφήσετε να χαθεί.

Κρατήστε τη μαγεία ζωντανή, γιατί αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη τα παιδιά μας είναι γονείς που είναι πραγματικά ζωντανοί.