Μαμά σε βλέπω... Μην πάρεις κανένα!

Όπως λέτε κι εσείς οι μεγάλοι τα αυτοκίνητα έγιναν πολλά και πλέον δεν υπάρχει χώρος να τα παρκάρω. Δεν φταίω εγώ. Αλήθεια. Κάτι τα δώρα των γιορτών και των γενεθλίων, κάτι τα παλιά αυτοκίνητα του ξάδελφού μου του Δημήτρη που μεγαλώνει και αργά ή γρήγορα τα δικά του παιχνίδια έρχονται σε εμένα.... πήξαμε! Έτσι αναγκαστικά έκανα και το καλό τραπεζάκι -αυτό που δεν έχω καταστρέψει εντελώς ακόμα- πάρκινγκ. Βέβαια με τους ρυθμούς που τα κάνω κομμάτια αφού εφαρμόζω μια δική μου τεχνική crash test σε λίγο καιρό θα είναι όλα σπασμένα και στα σκουπίδια, οπότε δεν θα χρειάζεται να τρέχεις να τα μαζέψεις μαμά. Άστα τώρα που τα έχω ακόμα να τα χαρώ... Εντάξει; Σ' ευχαριστώ μαμά μου!