«Μαμά ο Κωνσταντίνος δεν ήρθε σήμερα. Πέθανε ο μπαμπάς του»

Την περασμένη Τρίτη η Έλενα βγαίνοντας από το σχολείο ήταν «σκοτεινιασμένη». Έτσι μου’πε η μάνα της. «Μαμά ο Κωνσταντίνος δεν ήρθε σήμερα. Πέθανε ο μπαμπάς του». Τα παιδιά έχουν τον δικό τους, μοναδικό τρόπο να λένε τις πιο κακές ειδήσεις. Και η Έλενα ήταν από τις λίγες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, στιγμές της ζωής της που δεν είχε διάθεση για χαβαλέ. Καταλάβαινε.

Καταλάβαινε τη συμφορά που βρήκε τον συμμαθητή της. Τον φίλο της. Και φαντάζομαι, παρότι δεν μας το είπε, μπήκε στη διαδικασία να βάλει στη θέση του Κωνσταντίνου τον εαυτό της. Γι΄αυτό και η έξτρα δόση από χάδια που μου χάρισε το βράδυ όταν την έβαλα για ύπνο. Μάλλον γι’αυτό.

Η Ειρήνη πάλι δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το ζήτημα με τον ίδιο τρόπο. Ούτε εγώ. Βλέπετε όταν μαθαίνεις πως ένας άνθρωπος ούτε 40 χρονών σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να βγάλει το μεροκάματο, όταν μαθαίνεις πως αφήνει πίσω του μια γυναίκα και δυο μικρά, πολύ μικρά παιδιά, δεν στεναχωριέσαι απλά, γίνεσαι συντρίμμια. Αλλά πρέπει να προχωρήσεις. Και να βοηθήσεις. Να σταθείς στο πλευρό αυτών που έμειναν πίσω. Είναι χρέος σου να το κάνεις. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις.

Από την ώρα που έγινε γνωστό το μαντάτο, οι γονείς στο σχολείο έχουν ευαισθητοποιηθεί. Ψάχνουν και ψάχνονται πως μπορούν να βοηθήσουν. Σε κάτι τέτοιες περιστάσεις έρχεται η ώρα να μετρηθούμε. Να δείξουμε ότι παραμένουμε ακόμη κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.

Μακάρι κανένα παιδί να μην χάνει το γονιό του αλλά μακάρι όταν συμβαίνει κάτι τόσο τραγικό, να ανοίγει πάντα μια αγκαλιά για τα παιδιά. Κι όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα…

Νίκος Συρίγος
Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr