Ωραία αλλά... κοιμωμένη!

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Εκφράζεσαι και το ζεις λέγοντας το χαρακτηριστικό "και λέει θα κάναμε" αυτό ή "και λέει τώρα θα πηγαίναμε" εκεί. Και όταν μεγαλώσεις, μετά από τόσα όνειρα και χρώματα κι αρώματα τι "λέει"; Περιμένεις τον πρίγκιπα; Το βασιλόπουλο πάνω στο άσπρο άτι που θα περάσει δια πυρός και σιδήρου για να σε σώσει από μάγισσες, δράκους και κακούς; Όχι. Γι' αυτό τα λένε παραμύθια, μην παραμυθιάζεσαι.

Καταλαβαίνω ότι από μικρή στα έχουν παρουσιάσει όλα πολύ ιδανικά πλασμένα, σχεδόν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σου. Αλλά είσαι μικρή, δεν μπορούν να στα παρουσιάσουν αλλιώς, θα σου δημιουργήσουν τραύματα. Όχι ότι δεν τα αποκτάς στη συνέχεια όταν θα προσγειωθείς απότομα στην πραγματικότητα βέβαια.

Υπάρχει βέβαια μια μικρή δόση αλήθειας στα παραμύθια, μόνο που μετατοπίζεται στο φύλο. Εσύ δεν είσαι η πριγκίπισσα, αλλά ο πρίγκιπας. Εσύ, πριν καν το καταλάβεις, καταλήγεις να τρέχεις για τα πάντα. Δουλεύεις, κρατάς το σπίτι, μεγαλώνεις παιδιά, σκυλιά, γατιά, τρέχεις και δεν φτάνεις με λίγα λόγια. Και ούσα έτσι φρικαρισμένη πας να φιλήσεις τον βάτραχό σου μπας και γίνει -και αυτός- πρίγκιπας. Και τι κάνει; Γυρνάει πλευρό και ροχαλίζει. Θυμώνεις, προβληματίζεσαι και αναρωτιέσαι γιατί στο δικό σου παραμύθι πάνε όλα τόσο περίεργα. Γιατί πατάς αγκάθια και ο καλός σου δεν φρόντισε να στρώσει παντού ροδοπέταλα.

Μπορεί, γιατί εκείνου δεν του έλεγαν τέτοια παραμύθια. Άντε να του είχαν πει τα 3 γουρουνάκια. Που ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Να ακούς πάντα τη μαμά σου γιατί έχει δίκιο και πάντα θέλει το καλό σου. Και δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά στο συγκεκριμένο παραμύθι έχεις πάρει πάλι τον λάθος ρόλο. Αυτόν του λύκου που θέλει να φάει τα καμάρια της μανούλας. Οπότε, άσκοπα πασχίζεις.

Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι πλανάσαι πλάνην οικτρά. Μπορεί να ξέρουμε ότι τίποτα από αυτά που μας έλεγαν τότε δεν ίσχυε, αλλά κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχει ένα σημείο αναφοράς σε αυτά τα παραμύθια. Οπότε μπορείς να παραμείνεις μια "Ωραία κοιμωμένη" όχι όμως και βαθιά νυχτωμένη...

Και έζησαν αυτοί καλά κι εσύ καλύτερα...